«Θα άφηνα τον εαυτό μου στην
ελεύθερη ροή της ζωής επειδή θεωρώ...
ότι κάποιος Ανώτερος λόγος θα εξυπηρετούσε
το σκοπό…», μας είπε η Μίκα κάποια στιγμή στη διάρκεια της κουβέντας μας, για ν’
ανακαλύψουμε αργότερα μέσα από το λόγο της, πόσο μεγάλη αγάπη τρέφει γι’ αυτό
που κάνει…
Τι σας έχει
λείψει από τα παιδικά σας χρόνια; Το παιχνίδι.
Ο αγαπημένος
ήρωας των παραμυθιών, ποιος ήταν; Δεν είχα αγαπημένο ήρωα. Δε διάβαζα παραμύθια.
Θα συγχωρούσατε
κάποιον που σας έχει πικράνει; Πιστεύω πως ο ίδιος χρειάζεται να συγχωρήσει τον εαυτό
του. Εκεί κρύβεται η ουσία και συνάμα η απόδειξη ότι έχει συνείδηση να τον
κρίνει. Δεν έχει καμία σημασία, για μένα.
Ποιο θεωρείτε
ως Θείο δώρο στο χαρακτήρα σας; Ανεκτικότητα
Ποιο είναι το
βασικό σας ελάττωμα; Εγωισμός.
Αν η μοίρα σας
γύριζε την πλάτη, τι θα κάνατε για να την καλοπιάσετε; Τίποτα. Θα
άφηνα τον εαυτό μου στην ελεύθερη ροή της ζωής επειδή θεωρώ ότι κάποιος Ανώτερος
λόγος θα εξυπηρετούσε το σκοπό.
Πως εκδηλώνεται
την αγάπη σας; Την εκδηλώνω με πράξεις αγάπης και την λέω λόγια.
Η αισιοδοξία,
υπάρχει στο λεξικό της ζωής σας; Ναι, και μάλιστα γράφεται με κεφαλαία γράμματα.
Με τι ασχολείστε
αυτό τον καιρό; Ασχολούμαι με τη συγγραφή και την ποίηση.
Ποια είναι η
αγαπημένη σας ελληνική ταινία; Μια τρελή-τρελή οικογένεια.
Ποιο είναι το
αγαπημένος σας αντικείμενο, το «γούρι» σας; Κανένα.
Ποια είναι η
αγαπημένης σας ατάκα; ‘’Έχει ο Θεός’’
Πως φαντάζεστε το
μέλλον των ΜΜΕ μέσα από την κρίση που βιώνουμε; Όπως και το
παρελθόν τους: Κατευθυνόμενο.
Η εξουσία
πιστεύετε, φιμώνει τις τέχνες από φόβο ή από ανικανότητα να τις στηρίξει; Όχι.
Ποιος πιστεύετε
ότι είναι ο λόγος που ο Έλληνας αφήνει την τύχη του στα χέρια των άλλων; Το βόλεμα.
Φοβάται να ξεβολευτεί.
Αν σας όριζαν
για λίγα λεπτά της ώρας «νομοθέτη», ποιο νόμο θα θέτατε σε εφαρμογή; Όλους όσους
καταργήθηκαν από το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων.
Αν μια κακιά
μάγισσα σαν έκανε με το ραβδί της ζώο, τι θα θέλατε να είστε; Αητός.
Πιστεύετε στα
όνειρα; Ναι, πιστεύω.
Αν σας ζητούσε
ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε; Να αγαπά και να σέβεται τον εαυτό
του.
Η
Μίκα Μαυρογιάννη, το γένος Ζιάκα γεννήθηκε στη Λαμία. Ποτέ δεν έθεσε ως
στόχο να γίνει συγγραφέας, είχε πάντα
μεγαλύτερο ενδιαφέρον για την ανάγνωση.
Δραστηριοποιήθηκε
στον τομέα των επιχειρήσεων από εμπορικό
δαιμόνιο αλλά ποτέ δεν ήταν αυτό που πραγματικά ήθελε να κάνει.
Με
το πλήρωμα του χρόνου η αγάπη της για την ανάγνωση μεταστοιχειώνεται σε πάθος
για την συγγραφή και την ποίηση.
Το
1994, υποτάσσεται στην ακατανίκητη επιθυμία της και με πλοηγό την πένα της, αφήνεται
να ταξιδέψει στις θάλασσες του δημιουργικού νου, χωρίς όρια.
Το
βιβλίο με τίτλο ‘’ Το Ποτέ Είναι Χρόνος Πολύς’’ είναι το πρώτο συγγραφικό της
έργο και ολοκληρώνεται στα μέσα του 2013.
Περί
τα τέλη του 2013, εμπνέεται από μια αληθινή ιστορία, από εκείνες που
σηματοδοτούν την θλιμμένη πλευρά της ζωής και γράφει το δεύτερο βιβλίο της, με
τίτλο: ‘’Μια καταδίκη δίχως δίκη’’ το οποίο εκδόθηκε το καλοκαίρι του 2015, από
τις εκδόσεις Φυλάτος.
Το
βραβευμένο ποίημα της, με τίτλο ‘’ Ούτε
πανί… Ούτε στεριά’’ το 2009, απέσπασε το Β’ Βραβείο καλύτερου ποιήματος,
της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών.
(Για
τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)
