Ο Κώστας Ν. Βελούτσος, απαντά στο «κουτσομπολιό»… της αυλής!!!

Αναπολώντας τα χρόνια εκείνα που τα ελάχιστα πράγματα επαρκούσαν για να μας κάνουν ευτυχισμένους, καθήσαμε πίσω από τη τζαμαρία και κοιτάζοντας τη βροχή μαζί με τον Κώστα, ανοίξαμε την κουβέντα…

Τι σας έχει λείψει από τα παιδικά σας χρόνια;

Από τα παιδικά μου χρόνια μού έχουν λείψει η γεύση και το άρωμα που είχαν τα καλοκαίρια, η αθωότητα εκείνων των χρόνων και τα ελάχιστα πράγματα που επαρκούσαν για να μας κάνουν ευτυχισμένους.

Ο αγαπημένος ήρωας των παραμυθιών, ποιος ήταν;

Δεν μπορώ να πω ότι είχα κάποιον αγαπημένο ήρωα από τα παραμύθια. Συμπαθούσα αρκετά τον Πινόκιο.

Θα συγχωρούσατε κάποιον που σας έχει πικράνει;

Βεβαίως και θα τον συγχωρούσα.

Ποιο θεωρείτε ως Θείο δώρο στο χαρακτήρα σας;

Τη Μεγαλοψυχία μου.

Ποιο είναι το βασικό σας ελάττωμα;

Ο Αυθορμητισμός.

Αν η μοίρα σας γύριζε την πλάτη, τι θα κάνατε για να την καλοπιάσετε;

Τα πάντα. Σε καμία όμως περίπτωση δεν θα της γυρνούσα κι εγώ τη δική μου.

Πως εκδηλώνεται την αγάπη σας;

Χαμογελώντας.

Η αισιοδοξία, υπάρχει στο λεξικό της ζωής σας;

Βεβαίως και υπάρχει και είναι από τις λέξεις που λατρεύω ν’ αγαπώ.

Με τι ασχολείστε αυτό τον καιρό;

Παράλληλα με το επάγγελμά μου που είναι Πυροσβέστης κάτι που σημαίνει πως είμαι σε εγρήγορση και επαγρύπνηση, κατά τ’ άλλα γράφω. Η γραφή είναι η μεγάλη μου αγάπη οπότε συγγράφω άρθρα, διηγήματα κι έχω ξεκινήσει ένα καινούριο μυθιστόρημα. Είναι πάντως πολλές εκείνες οι φορές που θα ήθελα οι ώρες τις ημέρας να είναι περισσότερες για να έχω πιο πολύ χρόνο για να πραγματοποιήσω αυτά που θέλω.

Τι δεν θα θέλατε να μη σας κλέψουν από το θησαυροφυλάκιο της ψυχή σας;

Την αγάπη που νοιώθω για τους άλλους δεν θα ήθελα ποτέ να χαθεί, όπως και την τόλμη.

Ποια είναι η αγαπημένη σας ελληνική ταινία;

Μ’ αρέσουν οι ελληνικές ταινίες ειδικότερα της εποχής. Αν θα διάλεγα κάποιες απ’ αυτές θα έλεγα ότι μ’ άρεσαν όλες οι ταινίες του Γιάννη Μαρή.

Ποιο είναι το αγαπημένος σας αντικείμενο, το «γούρι» σας;

Γούρια δεν θα έλεγα ότι έχω. Αγαπημένο αντικείμενο θεωρώ έναν Σταυρό που φοράω πάντα.

Ποια είναι η αγαπημένης σας ατάκα;

Όλα γυρίζουν.

Πως φαντάζεστε το μέλλον των ΜΜΕ μέσα από την κρίση που βιώνουμε;

Το μέλλον των ΜΜΕ το φαντάζομαι πως θα είναι δυσοίωνο. Άποψή μου είναι ότι χρειάζεται περισσότερο τώρα από ποτέ μια ριζική αλλαγή πλεύσης που αυτή θα αφορά στην καινούρια προσέγγιση της πραγματικότητας, μια νέα λογική και οπωσδήποτε μια άλλη νοοτροπία.

Η εξουσία πιστεύετε, φιμώνει τις τέχνες από φόβο ή από ανικανότητα να τις στηρίξει;

Η εξουσία πιστεύω ότι φιμώνει τις τέχνες από την ανικανότητά της για να τις στηρίξει και όχι επειδή φοβάται, αν και δεν αποκλείω να συμβαίνει και αυτό. Συγκλίνω όμως στην ανικανότητα της εξουσίας και το λέω αυτό ορμώμενος από τους ανθρώπους που ορίζονται από το κράτος ως υπεύθυνοι του πολιτισμού οι οποίοι δεν έχουν το κύρος ή το σθένος αν θέλετε να προβάλλουν διαμέσου των τεχνών την χώρα μας. Παραδείγματα Ελλήνων που έφυγαν από εδώ και που διέπρεψαν σε άλλες χώρες όπου η τέχνη τους αξιολογήθηκε και βραβεύτηκε υπάρχουν αρκετά.

Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο λόγος που ο Έλληνας αφήνει την τύχη του στα χέρια των άλλων;

Ίσως επειδή θεωρεί τους άλλους καλύτερους απ’ αυτόν που σε καμία όμως περίπτωση δεν είναι, και ακόμα αρνείται να εργαστεί όσο θα έπρεπε, έχουμε μάθει στα εύκολα και στην πρώτη δυσκολία σηκώνουμε τα χέρια.

Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «νομοθέτη», ποιο νόμο θα θέτατε σε εφαρμογή;
Δεν σας κρύβω ότι αυτή η ερώτηση αφενός με αιφνιδίασε και αφετέρου σκέφτηκα αρκετά πριν την απαντήσω. Πολύ σύντομα λοιπόν θα σας πω ότι επειδή ζούμε σ’ ένα κράτος όπου οι νόμοι ισχύουν για ορισμένους θα έλεγα πολίτες, και άλλοι απολαμβάνουν την ασυλία όχι μόνο των νόμων αλλά και της εξουσίας σε οποιαδήποτε μορφή, η άποψή μου είναι η ίση και η δίκαιη εφαρμογή των νόμων προς όλους. Έτσι λοιπόν, αν και εφόσον με όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «νομοθέτη», θα απαιτούσα πιστή και αυστηρή εφαρμογή των νόμων του κράτους απ’ όλους ανεξαιρέτως τους πολίτες αυτής της χώρας.

Τι φοβάστε περισσότερο, από τους ανθρώπους;

Αυτό που φοβάμαι είναι η έλλειψη παιδείας και μόρφωσης από ανθρώπους που πιστεύω ότι έχουν.

Αν μια κακιά μάγισσα σαν έκανε με το ραβδί της ζώο, τι θα θέλατε να είστε;

Αετός, να πετώ ψηλά κι ελεύθερα.

Πιστεύετε στα όνειρα;

Ναι πιστεύω.

Αν σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε;

Συνήθως δεν δίνω συμβουλές και πόσο μάλλον σε παιδιά. Σε εξαιρετικές πάντως περιπτώσεις θα του έλεγα να μην βιαστεί να «μεγαλώσει» και προπαντός να μην ακολουθήσει τα δικά μας πατήματα.

Ο Κώστας Ν. Βελούτσος γεννήθηκε τον Αύγουστο του 1966 στο Πλωμάρι της Λέσβου. Πυροσβέστης στο επάγγελμα από το 1987. Είναι έγγαμος και πατέρας δύο παιδιών. Έργα του το «Σεργιάνι στη Ζωή»,  «Τελευταία Φορά», «Ζωή από τον Θάνατο» και «Κόκκινα Φεγγάρια». Δικά του άρθρα και διηγήματα δημοσιεύονται σε ηλεκτρονικές ιστοσελίδες.

(Για τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)