Η Μαίρη Τσίλη, απαντά στο «κουτσομπολιό»… της αυλής!!!

Μες στις γιορτές ήρθε στην αυλή μας γεμάτη κέφι για κουβέντα, και μιας και η αυλή μας της θύμισαν τις βόλτες που έκανε με το ποδήλατό της στην αυλή του δικού της σπιτιού…

μας οδήγησε σε άλλες εποχές σκέψης και έκφρασης.

Τι σας έχει λείψει από τα παιδικά σας χρόνια;

Από τα παιδικά μου χρόνια μου έχουν λείψει οι βόλτες μου με το ποδήλατο μου και η αυλή στο παλιό μου σπίτι.

Ο αγαπημένος ήρωας των παραμυθιών, ποιος ήταν;

Ο αγαπημένος ήρωας των παραμυθιών ήταν και είναι η Τίνγκερμπελ, η νεραϊδούλα από το παραμύθι με τον Πήτερ Παν.

Θα συγχωρούσατε κάποιον που σας έχει πικράνει;

Και βέβαια θα συγχωρούσα κάποιον που με πίκρανε και το έχω κάνει και το κάνω ακόμα, αλλά θα κρατούσα απόσταση ασφαλείας, του τύπου από μακριά και η αγάπη μένει. Όσο μεγαλώνω δίνω λιγότερες ευκαιρίες στους άλλους και περισσότερες σε μένα.

Ποιο θεωρείτε ως Θείο δώρο στο χαρακτήρα σας;

Θείο δώρο στο χαρακτήρα μου θεωρώ το χιούμορ μου γιατί με κάνει να βλέπω δυνατά και αλλιώτικα τα ανάποδα και τα δύσκολα που μου συνέβησαν και μου συμβαίνουν. Και επίσης την ικανότητα μου να καταγράφω την ψυχή μου στο χαρτί και στα βιβλία μου.

Ποιο είναι το βασικό σας ελάττωμα;

Το βασικό μου ελάττωμα είναι το ότι κάποιες φορές γίνομαι θύμα της ανασφάλειας μου και της μοναχικότητας μου και φλερτάρω με την θλίψη.

Αν η μοίρα σας γύριζε την πλάτη, τι θα κάνατε για να την καλοπιάσετε;

Αν η μοίρα μου γύριζε την πλάτη και μου το έκανε αυτό, εγώ πήρα βαθιά ανάσα και κολύμπησα στα βαθιά κι ύστερα βγήκα σε ακτή ξανά. Την δικαιολογώ γιατί εκείνη ξέρει καλύτερα, την αγαπώ και της χαμογελώ.

Πως εκδηλώνεται την αγάπη σας;

Την αγάπη μου την εκδηλώνω με πράξεις, με χαμόγελα, με φιλιά και αγκαλιά κι όταν οι άνθρωποι που αγαπώ τυχαίνει να είναι μακριά μου, την εκδηλώνω με λέξεις μέσα από την ψυχή μου.

Η αισιοδοξία, υπάρχει στο λεξικό της ζωής σας;

Η αισιοδοξία κάποτε για μένα ήταν άγνωστη λέξη μα τώρα πια είναι η πρώτη λέξη που υπάρχει στο λεξικό της ζωής μου.

Με τι ασχολείστε αυτό τον καιρό;

Αυτόν τον καιρό γράφω και πάλι και μάλιστα δυο βιβλία εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους ταυτόχρονα.

Τι δεν θα θέλατε να μη σας κλέψουν από το θησαυροφυλάκιο της ψυχή σας;

Από το θησαυροφυλάκιο της ψυχής μου δεν θα ήθελα να μου κλέψουν τις αντοχές μου και την επιμονή μου για αγάπη.

Ποια είναι η αγαπημένη σας ελληνική ταινία;

Η αγαπημένη μου ελληνική ταινία είναι η «Κάλπικη λίρα».

Ποιο είναι το αγαπημένος σας αντικείμενο, το «γούρι» σας;

Το αγαπημένο μου αντικείμενο που είναι και γούρι μου είναι ένα τόσο δα μικρούλι κομματάκι από ένα κοχύλι που βρήκα κάποτε στην Σύρο. Το έχω πάντα μαζί μου.

Ποια είναι η αγαπημένης σας ατάκα;

Η αγαπημένη μου ατάκα είναι η εξής: Το αντίθετο του φόβου δεν είναι το θάρρος μα η χαρά είναι!

Πως φαντάζεστε το μέλλον των ΜΜΕ μέσα από την κρίση που βιώνουμε;

Το μέλλον των ΜΜΕ μέσα από την κρίση που βιώνουμε το φαντάζομαι ακόμα πιο εξαρτημένο από τους υπάρχοντες στην εξουσία, από τους wanna be εξουσία κι ακόμα πιο εξωφρενικό του στυλ πουλάω δράμα χωρίς να υπάρχει και αισιοδοξία του σουρεαλισμού συνάμα.

Η εξουσία πιστεύετε, φιμώνει τις τέχνες από φόβο ή από ανικανότητα να τις στηρίξει;

Η εξουσία φιμώνει τις τέχνες από ανικανότητα να τις νιώσει και αυτό συνεπάγεται ανικανότητα να τις στηρίξει. Η εξουσία δεν έχει καν έναν ερασιτεχνισμό για να μπορέσει κάποια στιγμή να αποκτήσει τέχνη και συναίσθημα.

Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο λόγος που ο Έλληνας αφήνει την τύχη του στα χέρια των άλλων;

Ο λόγος που ο Έλληνας αφήνει την τύχη του στα χέρια των άλλων είναι το ότι έχει χορτάσει κι έχει μπουχτίσει το απίστευτο παραμύθιασμα από τους πολιτικούς που είχαμε και έχουμε, έφτασε σε απόγνωση και η απόγνωση φέρνει το "τραβάτε με κι ας κλαίω φτάνει να βγω στο φως και πάλι".

Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «νομοθέτη», ποιο νόμο θα θέτατε σε εφαρμογή;

Αν με όριζαν έστω για λίγο νομοθέτη θα έθετα σε εφαρμογή το νόμο που επιβάλλει, την αγάπη που νιώθουμε να την δείχνουμε και να την λέμε συνέχεια!

Τι φοβάστε περισσότερο, από τους ανθρώπους;

Πιο πολύ από τους ανθρώπους φοβάμαι τη μοναξιά που νιώθουν και το κρύβουν, την σιωπή τους και την ψευτιά τους όταν σε θέλουν για όσο σε χρειάζονται κι ύστερα την κάνουν μακριά.

Αν μια κακιά μάγισσα σαν έκανε με το ραβδί της ζώο, τι θα θέλατε να είστε;

Αν μια κακιά μάγισσα με έκανε με το ραβδί της ζώο, θα ήθελα να με κάνει αηδόνι και να τραγουδώ τις νύχτες και να κερνάω μελωδίες κι ευτυχίες στον κάθε ανήσυχο ύπνο των ανθρώπων.

Πιστεύετε στα όνειρα;

Ναι πιστεύω στα όνειρα. Σε αυτά βγαίνουν όσα υπάρχουν μέσα μας βαθιά κι οι πιο μεγάλες μας προσδοκίες.

Αν σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε;

Αν ένα παιδί μου ζητούσε μια συμβουλή θα του έλεγα πως: η ζωή είναι σαν ένα τραγούδι. Δεν έχει σημασία αν το πούμε φάλτσα ή με ωραία φωνή, σιγανά ή δυνατά, Σημασία έχει να το τραγουδήσουμε έτσι ακριβώς όπως το νιώθει η καρδιά μας!

Γεννήθηκα στις 15 Ιουνίου του 1973, ημέρα Παρασκευή ήταν κι έβρεχε. Ίσως γι' αυτό πάντα αγαπούσα κι αγαπώ τη βροχή. Αγαπώ όμως και τις χειμωνιάτικες λιακάδες. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Κόρινθο και εδώ και κάποια χρόνια η καθημερινότητα μου, μαζί με την οικογένεια μου και τους φίλους μου, μοιράζεται ανάμεσα σε Κόρινθο και στο Βραχάτι. Από παιδί μ' άρεσε να διαβάζω βιβλία κι όταν κάθε βράδυ ξάπλωνα για ύπνο, ανέπλαθα με το μυαλουδάκι μου, τις στιγμές της ημέρας που πέρασε και τις έφερνα στα μέτρα μου και στα όρια των ονείρων μου. Αυτά ήταν τα πρώτα δικά μου παραμύθια.

Σπούδασα Νομική Αθηνών αν και δεν μου ταίριαζε αυτή η σχολή. Μόνο η Εγκληματολογία μου άρεσε και στην πορεία της ζωής μου κατάφερα να κάνω ανατομία στην ίδια μου την ψυχή κι έτσι ξεκίνησα πριν κάποια χρόνια να γράφω, να με καταγράφω για την ακρίβεια.

Κάθε φορά που τα όσα γράφω αγγίζουν κι άλλους ανθρώπους, νιώθω λιγότερο μόνη. Το πρώτο μου βιβλίο, με τίτλο, Το κρεσέντο ενός κύματος, κυκλοφορεί από το Νοέμβριο του 2013, από τις Εκδόσεις Ελληνική Πρωτοβουλία.

Μια μεγάλη μου αλήθεια είναι πως, από όσα πέρασα κι έπαθα μέχρι τώρα, αυτό που πιστεύω και νιώθω, είναι ότι η ζωή μας είναι σαν ένα παραμύθι, σα μια ιστορία με άγνωστη συνέχεια και τέλος μα δεν πρέπει να αγχωνόμαστε για το ποιά θα είναι η συνέχεια και να μη βιαζόμαστε να φτάσουμε στο τέλος. Και ναι, τελικά, το αντίθετο του φόβου δεν είναι το θάρρος... η χαρά είναι.

(Για τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)