Ο Βασίλης Ανδρέου, απαντά στο «κουτσομπολιό»… της αυλής!!!

Έχοντας μια δομημένη αντίληψη για την καθημερινότητα και την προσφυγιά της κοινωνίας, κάθησε μαζί μας για να συζητήσουμε για ένα ξέφωτο ελπίδας που φαντάζεται ότι κάποια στιγμή όλοι θα καταφέρουμε να περπατήσουμε…

Τι σας έχει λείψει από τα παιδικά σας χρόνια;

Σκέφτομαι συχνά πως τα παιδικά μου χρόνια είναι ένα δάσος που δεν έχει πια τα ίχνη μου και ήθελα να το περπατήσω σαν ένα ξέφωτο ελπίδας όπου θα δω τον εαυτό μου και τους δικούς μου άλλους. Δεν μου λείπουν πράγματα από τα παιδικάτα μου, θέλω την μνήμη τους.

Ο αγαπημένος ήρωας των παραμυθιών, ποιος ήταν;

Απαντώ αυτόματα η γιαγιά μου, γιατί ήταν μια παραμυθοχώρα και αυτή είναι ο λόγος που αναπνέω θεατρικά.

Τι είναι για εσάς οι φίλοι;

Τους ψάχνω ακόμα. Είμαι σίγουρος για τον παιδικό μου φίλο. Μπορώ να πω ότι έχασα τους φίλους μου μέσα στα χρόνια και αυτό είναι μια προσφυγιά που δεν περίμενα.

Θα συγχωρούσατε κάποιον που σας έχει πικράνει;

Νομίζω πως το έχω κάνει πολλές φορές και άλλες τόσες έχω πικράνει εγώ. Τελικά αξίζει να κατανοείς το γλυκόπικρο και να το γεύεσαι.

Ποιο θεωρείτε ως Θείο δώρο στο χαρακτήρα σας;

Τις στιγμές που δίνω χαρά και έμπνευση στους άλλους.

Ποιο είναι το βασικό σας ελάττωμα;

Με τα χρόνια έχουν χαθεί τα ελαττώματα μέσα στην άμυνα των προτερημάτων και του φαίνεσθαι. Έχουν γίνει κι αυτά κάτι μπερδεμένο που φοβάται να βαφτιστεί ελάττωμα. Πάντα παίρνει μια μορφή κοινωνικής αυτοσαρκαστικής αλήθειας. Μακάρι να μπορούσα να ονομάσω το ελάττωμα. Έλα όμως που πολλές φορές αναγκάστηκα να το κάνω προσόν. Τρέλα.

Αν η μοίρα σας γύριζε την πλάτη, τι θα κάνατε για να την καλοπιάσετε;

Αυτό που κάνω μια ζωή. Της γυρνώ κι εγώ τη δική μου και βλέπω απέναντι μου κάποια άλλη μοίρα. Πάντα το τώρα.

Πως εκδηλώνεται την αγάπη σας;

Με συγκίνηση, μουρμούρα, σιωπές, δώρα, λόγια, δάκρυα, απόσταση και κόλλημα και όλα τα χουχουλιάσματα του κόσμου μαζί με την γνώση του τέλους. Κάθε αγάπης την αρχή τη βλέπω και ως τέλος.

Έχετε μετανιώσει ποτέ για κάτι;

Ακόμα και σε μια φράση μέσα μετανιώνω. Μετανιώνω με τους στιγμιαίους θυμούς μου και τα απότομα ξεσπάσματα και το θυμό και τα νεύρα. Γι’ αυτά και για όσα δεν είπα η θέλω να πω στους γονείς μου.

Τι είναι αυτό που σας δίνει ενέργεια;

Η υγεία

Η αισιοδοξία, υπάρχει στο λεξικό της ζωής σας;

Στιγμές στιγμές, φάσεις φάσεις, ώρες ώρες.

Τι συναίσθημα σας δημιουργεί η καθημερινότητα;

Αναμονή, αναμονή πρόγραμμα κάποια ποιήματα ξαφνικά που ανθίζουν μέσα το πρόγευμα και οι άνθρωποι πάνω απ’ όλα, οι άνθρωποι που τιμώ και παρατηρώ.

Με τι ασχολείστε αυτό τον καιρό;

Διδάσκω στη δραματική σχολή της Δήλου και του ωδείου Αθηνών, όπως και στο θέατρο των Αλλαγών. Επίσης διατηρώ εδώ και 5 χρόνια το εργαστήρι coaching ΒΑΣ.ΑΝ.ΑΚΙΑ. Κάνω ταξίδια με την παράσταση Ιλιάδα της ομάδας του Στάθη Λιβαθινού και ετοιμάζω έναν μονόλογο .

Τι δεν θα θέλατε να μη σας κλέψουν από το θησαυροφυλάκιο της ψυχή σας;

Τον τρόπο μου, το ολόδικό μου εργαστήρι ανθρωποζωής και επαφής και τα αντανακλαστικά μου.

Ποιο βιβλίο θα θέλατε να είχατε γράψει;

Θα ήθελα να τα διαβάζω τα βιβλία και όχι να τα γράψω.

Ποιο είναι το αγαπημένος σας αντικείμενο, το «γούρι» σας;

Κανένα αντικείμενο δεν έχω γούρι. Κατά καιρούς ένας μικρός υλικός κόσμος σαν σκηνικό θεάτρου με κάνει ως ψυχαναγκαστικό ον που είμαι, να εξαρτώμαι και να έχω ανάγκη την παρουσία τους. Η Λορα από το γυάλινο κόσμο ώρες ώρες.

Ποια είναι η αγαπημένης σας ατάκα;

Κύριε Ιησού χριστέ ελέησον με και μεθ ημών γενου

Πως φαντάζεστε το μέλλον των ΜΜΕ μέσα από την κρίση που βιώνουμε;

ΜΕΡΕΣ ΜΟΝΑΧΙΚΗΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

Η εξουσία πιστεύετε, φιμώνει τις τέχνες από φόβο ή από ανικανότητα να τις στηρίξει;

Η καθημερινότητα και η εξουσία της είναι καχύποπτη και χωρίς καμία υπομονή απέναντι στην τέχνη. Πολλές φόρες νομίζω πως η εξουσία ακόμα και η πολιτιστική και αυτό είναι το χειρότερο δεν έχει υπομονή και απλά διεκπεραιώνει τα της οικονομικής διοικητικής πλευράς της τέχνης. Δε λέω, είναι απαραίτητα όλα αυτά αλλά μη φαίνεται τόσο πολύ το αδιάφορο πρόσωπο, απέναντι στα νοήματα και στα θέματα. Θέαμα να έχουμε και θα κλείσουμε τα στόματα.

Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο λόγος που ο Έλληνας αφήνει την τύχη του στα χέρια των άλλων;

Ανθρώπινος και γνωστός. Όπως όλοι οι άνθρωποι περιμένουμε, αναβάλλουμε, καθυστερούμε, θαυμάζουμε, μειονεκτούμε και φοβόμαστε. Οι ποιητές όμως μαστιγώνουν με δάκρια και χάδια τη ρίζα μας.

Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «νομοθέτη», ποιο νόμο θα θέτατε σε εφαρμογή;

Αυτόν της έκπληξης και της χαράς

Ποιόν από τους πολιτικούς μας, θα θέλατε να τον δείτε ως ήρωα σε καρτούν;

Όλους μας βλέπω ως καρτούν και πρώτα τον εαυτό μου και όχι μόνο τους πολιτικούς. Μ’ αρέσουν τα καρτούν. Τους πολιτικούς θα ήθελα να τους δω ήρωες της ίδιας της ζωής.

Τι φοβάστε περισσότερο, από τους ανθρώπους;

Τα συμπλέγματα και την οργή

Αν μια κακιά μάγισσα σαν έκανε με το ραβδί της ζώο, τι θα θέλατε να είστε;

Άλογο

Πιστεύετε στα όνειρα;

Πολύ και στα του ύπνου και στα του ξύπνιου. Τα του ύπνου όμως είναι πιο ειλικρινή και τολμηρά και παραδεχόμαστε πιο πολλά, ενώ στου ξύπνιου, λέμε είναι τα όνειρα μας και τα κυνηγάμε χωρίς να αξίζουν. Στον ύπνο, όταν ονειρεύεσαι, κάτι κακό η λάθος, ξυπνάς.

Τι κάνετε πριν πέσετε το βράδυ για ύπνο;

Ποιον αφορά;

Αν σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε;

Εξαρτάται .Αυτό που έκανα με την ανιψιά μου. Αν πέσει κάποιος κάτω μη γελάσεις, βοήθα τον.

Γεννήθηκε στη Λευκωσία. Σπούδασε Παιδαγωγικά Είναι αριστούχος απόφοιτος της Ανώτερης Σχολής Δραματικής Τέχνης του Θεάτρου Τζένη Καρέζη (1995-1999).

Τη χρονική περίοδο 2001 – 2008 εργαζόταν ως ηθοποιός στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου όπου και συνεργάστηκε με τους σκηνοθέτες Στάθη Λιβαθινό και Λίλη Μελεμέ με πρωταγωνιστικούς ρόλους στον «Ηλίθιο» του Ντοστογιέφσκι [2007] και στον «Ταρτούφο» [2006]

Από το 2008, με την διάλυση της Πειραματικής Σκηνής του Εθνικού Θεάτρου, συνέχισε να εργάζεται στο Εθνικό Θέατρο παίζοντας στις παραστάσεις Ο βυθός του Μάξιμ Γκόρκι σε σκηνοθεσία Ρούλας Πατεράκη (2008), Βόλφγκανγκ του Γιάννη Μαυριτσάνη σε σκηνοθεσία Κατερίνας Ευαγγελάτου (2008), Μασκαράτα του Μιχαήλ Λέρμοντοφ σε σκηνοθεσία Στάθη Λιβαθινού (2008), Φορτουνάτος του Μάρκου Αντώνιου Φώσκολου σε σκηνοθεσία Μάρθας Φριτζήλα (2009), Πέρσες του Αισχύλου σε σκηνοθεσία Ντίμιτερ Γκότσεφ (2009) και Η κυρία από τη θάλασσα του Ερρίκου Ίψεν σε σκηνοθεσία του Έρικ Στούμπε (2010).Ο θάνατος του Δαντόν του μπιχνερ σε σκηνοθεσια Στάθη Λιβαθινού(2011)Το ημερολόγιο του αδάμ και της ευας του Μαρκ Τουέιν σε σκηνοθεσία Λ.Μελεμέ(2011)και στην Ιλιαδα (2013)σκηνοθεσία Σ.Λιβαθινος
Επίσης, έπαιξε στις κινηματογραφικές ταινίες «Το καλοκαίρι της Άννας» (σκηνοθεσία Τζάνιν Μέαρπφάιλ), «Delivery» του Νίκου Παναγιωτόπουλου και «Without» του Αλέξανδρου Αβρανά (Α’ Βραβείο Καλύτερης Ταινίας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 2008)και Stage fright [2014] του Γιωργου Ζωη.

Σκηνοθετησε=ΘΕΡΑΠΑΙΝΙΔΕΣ του Βασίλη Ανδρέου στο θέατρο συνεργειο (2010)-και το ιδιο εργο στο Θ.Ο.Κ(2011) /ΡΟΥΜΠΕΛΣΤΙΛΤΣΚΙΝ στο Θ.Ο.Κ.(2010)-ΔΟΥΛΕΣ του Ζενέ στο θέατρο συνεργείο-Η ΜΥΤΗ του γκογκολ στο θεατρο συνεργείο (2011).Ο μικρός εγώ-ΤΑ ΡΕΣΤΑ του Κ. Ταχτσή(2013)Ματωμένος γάμος του Λόρκα στο θέατρο του Νέου Κόσμου 2014.

Διδάσκει εδώ και 4 χρόνια υποκριτική

(Για τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)