Μια
μέρα λέει ο βεζίρης στο Χότζα που ήταν ο υπουργός των οικονομικών του...
-Πήγαινε
έξω να δεις τι κάνει ο λαός μου, να μου πεις.
Πάει
ο Χότζας γυρνάει και του λέει:
-Βεζίρη
μου, τους βλέπω να γυρνάνε, να ψωνίζουν, να βγαίνουν καμιά βόλτα, αλλά δεν
μοιάζουν και πολύ ευχαριστημένοι!
-Βάλ
’τους τους κι άλλους φόρους, Χότζα και μετά βγες πάλι έξω και πες μου τι
γίνεται.
Βγαίνει ο
Χότζας γυρνάει και του λέει:
Βεζίρη
μου, έχει αρχίσει μια αναστάτωση, δεν βγαίνουν πια τόσο έξω, δεν αγοράζουν όπως
πριν και μοιάζουν αγριεμένοι!
-Βάλ’
τους κι άλλους φόρους και ξαναπές μου!
Πράγματι
πάει , γυρνάει και του λέει:
-Βεζίρη
μου η αγορά χάλια, κανείς δεν πουλάει, κανείς δεν αγοράζει, διασκέδαση μηδέν, ο
κόσμος έχει βγάλει τα μαχαίρια και τα ακονίζει με το μάτι αγριεμένο, αρχίζω και
φοβάμαι!
-Βάλ’
τους κι άλλους φόρους και ξαναέλα.
Γυρίζει
ο Χότζας μετά από λίγες μέρες αναστατωμένος…
-Βεζίρη
μου, δεν καταλαβαίνω τίποτα. Το σκηνικό έχει αλλάξει τρομερά. Είναι όλοι έξω
στις ταβέρνες, τρώνε, πίνουν, γλεντάνε, της κακομοίρας γίνεται!
Τώρα
αρχίζουν τα δύσκολα λέει ο βεζίρης κουνώντας το κεφάλι, τώρα είναι τα ζόρια, Χότζα,
και άντε να δούμε τι θα κάνουμε!
-Μα
γιατί, βεζίρη μου, αφού όλοι μοιάζουν να γλεντάνε!
-Δεν
γλεντάνε, Χότζα μου, κατάλαβαν ότι θα τους τα φάμε όλα και τρέχουν να προλάβουν
να φάνε ότι τους έχει μείνει, πριν προλάβουμε εμείς. Να αποσύρουμε γρήγορα τον
φόρο γιατί δεν μας βλέπω καλά, το επόμενο στάδιο είναι να μας πάρουν στο κυνήγι
με τις πέτρες… (alexiptoto)
