Τρίτη 9 Φεβρουαρίου 2016

Η Σταυρούλα Δαλάτση απαντά, στο «κουτσομπολιό»… της αυλής!!!


«Υπάρχει η πίστη στη ζωή μου και η πίστη είναι το περιβόλι της αισιοδοξίας…», μας...
είπε εκείνο το πρωινό που κάθισε μαζί μας, φανερώνοντας ότι είναι από εκείνους τους ανθρώπους που πατάνε τα πόδια τους γερά στη γη και δεν ονειροβατούν…

Τι σας έχει λείψει από τα παιδικά σας χρόνια; Ο στιγμές που « δεν έτρεχε τίποτα ».  Όλα ήταν τακτοποιημένα και τα δύσκολα πολύ μακριά.

Ο αγαπημένος ήρωας των παραμυθιών, ποιος ήταν; Δεν θυμάμαι να αγαπώ  κάποιον ιδιαίτερα. Τα τελευταία χρόνια πάντως αγαπώ τον μικρό Νικόλα και δεν τον έχω ξεπεράσει.

Θα συγχωρούσατε κάποιον που σας έχει πικράνει; Στο τέλος,  ναι!!!  Μετά από μια επίπονη πορεία και μάχες με τον εαυτό μου. Άλλωστε σύμφωνα με τους πνευματικούς νόμους  όσοι μας έχουν πικράνει ή μας έχουν αδικήσει,  μας έχουν « ευεργετήσει » ταυτόχρονα. Από θεωρία καλά. Στην πράξη; Πολλά προβλήματα. Ας μην ξεχνούμε ότι οι χριστιανοί προσευχόμαστε « υπέρ των μισούντων και αγαπόντων ημάς ».

Ποιο θεωρείτε ως Θείο δώρο στο χαρακτήρα σας; Να μια ερώτηση στην οποία δεν μπορώ να απαντήσω.

Ποιο είναι το βασικό σας ελάττωμα; Είμαι αναβλητική, επιπόλαιη, αθεράπευτα εύπιστη, υπερβολικά ανήσυχη και αγχώδης!

Αν η μοίρα σας γύριζε την πλάτη, τι θα κάνατε για να την καλοπιάσετε; Θα μετανοούσα, θα ζητούσα έλεος! κι έπειτα.. « σα μεθώ και πέφτω κάτω… και ματώνομαι βάζω μπρος τα δυο μου χέρια και σηκώνομαι »

Πως εκδηλώνεται την αγάπη σας; Απερίφραστα.

Η αισιοδοξία, υπάρχει στο λεξικό της ζωής σας; Υπάρχει η πίστη στη ζωή μου και η πίστη είναι το περιβόλι της αισιοδοξίας.

Με τι ασχολείστε αυτό τον καιρό; Με τα παιδιά μου, με τα παιδιά μου, με τα παιδιά μου. Αλλά όχι απαραίτητα μ’ αυτή τη σειρά!

Ποια είναι η αγαπημένη σας ελληνική ταινία; Υπάρχει και Φιλότιμο, Τζένη Τζένη, η Κυρά μας η Μαμή. Δεν μπορώ να τις ξεχωρίσω.

Ποιο είναι το αγαπημένος σας αντικείμενο, το «γούρι» σας; Ο σταυρός μου.

Ποια είναι η αγαπημένης σας ατάκα; « Ε, ρε έρμε Γκόρτζο τι όνειρο να ‘βλεπες χτες το βράδ’… »

Πως φαντάζεστε το μέλλον των ΜΜΕ μέσα από την κρίση που βιώνουμε; Τα ΜΜΕ αντικατοπτρίζουν την κοινωνία  και την εποχή τους μέσα στους καιρούς. Προσαρμόζονται και επιτρέπουν σε όλους, με τον άλφα ή βήτα τρόπο να έχουν διόδους επικοινωνίας με το κοινό. Ακόμη και στις πιο σκοτεινές περιόδους της ιστορίας έβρισκαν τον τρόπο. Πιστεύω πως το ίδιο θα συμβεί και τώρα. Τα ΜΜΕ θα συνεχίσουν να παίρνουν σήματα και να δίνουν παλμό. Τα ΜΜΕ θα κάνουν τη δουλειά τους, εξυπηρετώντας ιερούς (σπάνια)  ή σκοτεινούς σκοπούς  και συμφέροντα. Οι πολίτες θα επιλέξουν τη στάση τους απέναντι σε αυτά.

Η εξουσία πιστεύετε, φιμώνει τις τέχνες από φόβο ή από ανικανότητα να τις στηρίξει; Δεν είμαι σίγουρη ότι πάντοτε η εξουσία φιμώνει την τέχνη. Ενίοτε τη χρησιμοποιεί, ειδικά σε περιπτώσεις αυταρχικών καθεστώτων. Όταν τη φιμώνει το κάνει από το φόβο της αφύπνισης.

Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο λόγος που ο Έλληνας αφήνει την τύχη του στα χέρια των άλλων; « Όσοι έχουν την τύχη μας σήμερον εις τα χέρια τους, όσοι μας κυβερνούν, μεγάλοι και μικροί, και υπουργοί και βουλευταί, τύχουν σε δόξα, τύχουν σε τιμή, τύχουν σε ικανότητα να τους επς τι κλεψαν, τι πρόδωσαν, τι φεραν τόσα κακ ες τν πατρίδα. Εναι ξιοι νθρωποι κα τιμνται κα βραβεύονται. Όσοι εναι τίμιοι κατατρέχονται ς νάξιοι τς κοινωνίας κα τς πολιτείας. » « 4 Μαΐου ήρθα εδώ στην Αθήνα Οι διεφθαρμένοι πολιτικοί μας και οι ξένοι τρώγονταν και καθένας κοίταζε να περισώσει την δική του φατρία Δια να ρουφήξουν την πατρίδα, όλο δολοπλοκίες και συχνούς εμφυλίους πολέμους έκαναν, άλλος φιλοάγγλος, άλλος φιλορώσσος, άλλος φιλογάλλος. Οι αντιβασιλείς μας, τήραγαν και αυτοί να πάρουν κάνα λεπτό διότι εις την Ελλάδα ήβραν αλώνι να αλωνίσουν και πιάσαν φατρίες με τους δικούς μας. Έρχονταν αγωνισταί και άλλος αναστέναζε άλλος έκλαιγε. Τέτοιοι ανθρωποφάγοι είμαστε εμείς και δια τούτο είμαστε σκλάβοι τόσους αιώνες εις τους Τούρκους» Μακρυγιάννης- Απομνημονεύματα.  Τα λέει όλα νομίζω. Από την εποχή εκείνη μέχρι σήμερα. Τι είχες Γιάννη; Τι είχα πάντα.

Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «νομοθέτη», ποιο νόμο θα θέτατε σε εφαρμογή; Θα επέμενα στην Παιδεία. Το σύστημα της εκπαίδευσης στη χώρα μας σε πρωτοβάθμιο και δευτεροβάθμιο επίπεδο έχει καταντήσει ένας αγωγός πληροφοριών οι οποίες διοχετεύονται προς τα παιδιά με τον πιο αναχρονιστικό και βαρετό τρόπο. Δεν πιστεύω πως αρκεί αυτό. Θα εφάρμοζα λοιπόν ένα νόμο όπου το σχολειό θα καλλιεργούσε τον μαθητή, θα αναδείκνυε τις καλές προθέσεις και τη δυνατότητα του εκπαιδευτικού. Θα δημιουργούσα ένα σχολείο όπου τα παιδιά μας θα προσέρχονταν με χαρά και θα έκαναν βήματα προς μια εσωτερική πορεία ολοκλήρωσης και ισορροπίας των προσωπικοτήτων τους. Οι γνώσεις θα ήταν το επόμενο ζητούμενο, οι καλλιέργειες των κλίσεων θα αποτελούσαν επίσης έναν βασικό στόχο.   
 
Αν μια κακιά μάγισσα σας έκανε με το ραβδί της ζώο, τι θα θέλατε να είστε; Δεν θα ήθελα να είμαι κανένα ζώο, μα την αλήθεια μου!

Πιστεύετε στα όνειρα; Φαντάζομαι εννοείτε στα όνειρα που κάνουμε για το μέλλον, για τον εαυτό μας, για τον κόσμο. Φυσικά και τα πιστεύω. Έχουν υπάρξει η κινητήριος δύναμη για την επίτευξη πολλών σπουδαίων σκοπών, πολλών θαυμάτων!

Αν σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε; « Εξασκήσου στην αγάπη και προπάντων μη ζητάς συμβουλές από μετριότητες σαν κι εμένα ».


Η Σταυρούλα Δαλάτση γεννήθηκε το 1971. Σπούδασε Οικονομικές Επιστήμες στο Α.Π.Θ. Ζει στην Ξάνθη. Είναι παντρεμένη και μητέρα δυο παιδιών. Το γράψιμο αποτελεί αδιάκοπη ενασχόλησή της από τα μαθητικά της χρόνια. «Το Ζήσε μαζί μου αλλιώς» είναι το πρώτο της μυθιστόρημα.


(Για τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)