Η Κωνσταντίνα Μόσχου απαντά, στο «κουτσομπολιό»… της αυλής!!!

Αν και πιστεύει ότι οι αξίες και οι ιδέες πέθαναν για ένα κομμάτι ψωμί και ένα κεραμίδι, άντε και κανένα κινητό τελευταίας τεχνολογίας, πρώτη εκείνη σηκώνει το λάβαρο της αισιοδοξίας ώστε να υποδεχθεί  τα καλύτερα που έρχονται!  Ακόμα και τα πιο τρελά μας όνειρα…

Τι σας έχει λείψει από τα παιδικά σας χρόνια;

Η ανεμελιά, το παιχνίδι, το άδολο, το απονήρευτο, το ανεπιτήδευτο... Αυτά μου λείπουν. Και προσπαθώ να τα ξαναβρώ στα ίδια τα παιδιά, στα παιδικά βιβλία, στα κόμιξ και στις παιδικές εκπομπές. Όμως, ο "σκληρός δίσκος" μου έχει γεμίσει με τόσα βλακώδη και αχρείαστα, ώστε πια δεν υπάρχει χώρος παρά μόνο για αναπόληση.

Ο αγαπημένος ήρωας των παραμυθιών, ποιος ήταν;

Δεν είχα έναν αγαπημένο ήρωα. Τα κλασικά παραμύθια, με τα οποία μεγάλωσα, έχουν τρομακτικούς ή βασανισμένους ήρωες. Θα προτιμούσα έναν σημερινό, τύπου "Μπομπ Σφουγγαράκη", να με κάνει και γελάω και να αισιοδοξώ.

Θα συγχωρούσατε κάποιον που σας έχει πικράνει;

Αυτό είναι το πρόβλημά μου: συγχωρώ αμέσως. Είναι εν γνώσει μου πως θα ξανασυμβεί, επειδή οι περισσότεροι θεωρούν τη συγχώρεση αδυναμία. Όμως θέλω να δίνω και δεύτερη και τρίτη ευκαιρία σε κάποιον. Ε, όταν με κουράσει η επανάληψη, πατάω delete.

Ποιο θεωρείτε ως Θείο δώρο στο χαρακτήρα σας;

Είναι μάλλον η κατανόηση. Θα μπορούσα να κατανοήσω τα πάντα, ακόμα και τα πιο τρελά στη συμπεριφορά των άλλων. Αρκεί να μην υπάρχει δόλος από τον αποδέκτη του "Δώρου".

Ποιο είναι το βασικό σας ελάττωμα;

Οπωσδήποτε η βιασύνη. Προσπαθώντας να κάνω πολλά πράγματα και γρήγορα, μπορεί εύκολα να καταστρέψω ό,τι χτίζω με υπομονή.

Αν η μοίρα σας γύριζε την πλάτη, τι θα κάνατε για να την καλοπιάσετε;

Θα της έκλεινα το μάτι, θα έβαζα "Ζορμπά" στη διαπασών και ύστερα θα χορεύαμε πάνω στα κατεστραμμένα. Ε, μπορεί και να τη μεθούσα με ένα ωραίο κόκκινο κρασί, να τη ζαλίσω λιγάκι, να μην ξέρει τι κάνει.

Πώς εκδηλώνετε την αγάπη σας;

Κάνοντας κουταμάρες. Όσο πιο πολύ αγαπάς, τόσο πιο κουτά φέρεσαι. Η αγάπη σε υποχρεώνει να γίνεσαι άδολο παιδί.

Η αισιοδοξία υπάρχει στο λεξικό της ζωής σας;

Η αισιοδοξία υπάρχει μέσα μου σε ίσες δόσεις με την απαισιοδοξία, αλλά πάντοτε σε υπερβολικό βαθμό, χωρίς να υπάρχει λογική εξήγηση. Προσπαθώ όμως να είμαι περισσότερο αισιόδοξη, γιατί έτσι έχω περισσότερες πιθανότητες να έρθουν όλα θετικά.  Το καλό είναι μεταδοτικό, το κακό είναι μολυσματικό.

Με τι ασχολείστε αυτό τον καιρό;

Απολαμβάνω τη νηνεμία, μετά την έκδοση του βιβλίου μου, χαίρομαι την οικογένειά μου... Και φυσικά συνεχίζω το γράψιμο, αλλά με αργούς ρυθμούς - δουλεύω τρεις ιδέες ταυτόχρονα, ανάλογα με τη διάθεση της στιγμής (αστυνομικό, ιστορικό θρίλερ ή παραμύθι. Τι να πεις; Κρύβω μέσα μου τον Δρ Τζέκυλ και Μίστερ Χάιντ!)

Τι δεν θα θέλατε να σας κλέψουν από το θησαυροφυλάκιο της ψυχής σας;

Τη φαντασία! Θέλω να με αφήσουν ήσυχη να ελπίζω και να φαντάζομαι. Ζητάω πολλά; Έτσι μονάχα ηρεμώ όταν τα βρίσκω σκούρα. Πιστεύω ότι πάντοτε τα καλύτερα έρχονται. Αρκεί να είσαι υγιής και όλα τα μπορείς, όλα μπορούν να σου συμβούν, ακόμα και τα πιο τρελά σου όνειρα.

Ποια είναι η αγαπημένη σας ελληνική ταινία;

Όλες οι παλιές ελληνικές κωμωδίες. Αξέχαστες οι περισσότερες, δεν νομίζω ότι μπορούν να επαναληφθούν στη σημερινή εποχή. Δεν υπάρχει πια αυτό το δέσιμο στους συντελεστές, η μαγεία της ατάκας που δεν σβήνει για χρόνια και χρόνια.

Ποιο είναι το αγαπημένο σας αντικείμενο, το «γούρι» σας;

Αυτό το ερώτημα με φέρνει σε δύσκολη θέση. Μήπως δεν είμαι φυσιολογικός άνθρωπος που δεν έχω γούρια; Μάλλον δεν είμαι καθόλου εξαρτημένη από αντικείμενα. Αν έρθετε στο σπίτι μου, θα δείτε πως είναι μινιμάλ.

Ποια είναι η αγαπημένη σας ατάκα;

"Εδώ μέσα γίνονται Σόδομα και Γόμορα!" Γενικώς γίνονται, γιατί να μην το πω;

Πώς φαντάζεστε το μέλλον των ΜΜΕ μέσα από την κρίση που βιώνουμε;

Το βλέπω δυσοίωνο. Πιστεύω πως όσο ζουν οι σημερινοί υπερήλικες, θα τροφοδοτούν πελατειακά την τηλεόραση και τον έντυπο Τύπο. Όμως όταν θα αρχίσουν κάμποσοι να αποχαιρετούν τον μάταιο τούτο κόσμο, οι νεότεροι θα βάλουν τα πράγματα στη βάση που ήδη ξέρουμε, οι τηλεοράσεις θα γίνουν τραπεζάκια, και αγαπημένο τους αξεσουάρ θα είναι το κινητό. Ακούγεται ρομαντικό, αλλά θα το πω: πιστεύω πως το ραδιόφωνο θα επιβιώσει, όπως επιβίωσε σε όλες τις εποχές, καλές και κακές. 

Η εξουσία πιστεύετε, φιμώνει τις τέχνες από φόβο ή από ανικανότητα να τις στηρίξει;

Και από τα δύο. Φυσικά, ο ανίκανος άνθρωπος δεν νοιώθει από τέχνη ούτε θα ανοίξει βιβλίο. Εάν τώρα κάποιος είναι ικανός και βρίσκεται στην εξουσία, εξαρτάται από το ποιόν του και ποιες είναι οι πεποιθήσεις του. Όλα πάντως είναι κατευθυνόμενα από κάθε είδους εξουσία σε όλους τους χώρους. Μήπως και στο βιβλίο δεν είναι;

Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο λόγος που ο Έλληνας αφήνει την τύχη του στα χέρια των άλλων;

Μόνο ο Έλληνας το κάνει αυτό; Ο οποιοσδήποτε λαός το ίδιο θα συμπεριφερόταν. Είναι πολύ εύκολο να αφεθείς στην τύχη σου, αρκεί να ακολουθείς ό,τι κάνει ο διπλανός σου.  "Να νοιάζεσαι μονάχα για τον εαυτό σου" αυτή είναι το δόγμα της σημερινής εποχής, απανταχού της γης. Οι αξίες και οι ιδέες πέθαναν για ένα κομμάτι ψωμί και ένα κεραμίδι, άντε και κανένα κινητό τελευταίας τεχνολογίας. Χρειάζεται να πάρεις ένα παράδειγμα, ένα φωτεινό παράδειγμα, για να επιστρέψουν οι αξίες.

Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «νομοθέτη», ποιο νόμο θα θέτατε σε εφαρμογή;

Εάν είχα δικαίωμα για έναν μονάχα νόμο, θα είχα πρόβλημα να επιλέξω. Θέλω πολλούς, πάρα πολλούς. Και να είναι δίκαιοι! Και να εφαρμόζονται!

Τι φοβάστε περισσότερο, από τους ανθρώπους;

Φοβάμαι εκείνους που είναι φαρμακόγλωσσοι. Δεν μπορώ να τους αντιμετωπίσω. Δεν θέλω να τους αντιμετωπίσω. Προτιμώ να τους γυρίσω την πλάτη και να προσποιούμαι ότι δεν υπάρχουν.

Αν μια κακιά μάγισσα σαν έκανε με το ραβδί της ζώο, τι θα θέλατε να είστε;

Καταρχήν δεν θα με ρωτούσε τι προτιμώ να γίνω, ούτε θα ήταν τόσο ευγενική μαζί μου. Οπότε θα προτιμούσα να παραμείνω άνθρωπος. Και με τις δικές μου δυνάμεις κατόπιν,  χωρίς καμία απολύτως μαγεία, να μπορέσω επιτέλους να γίνω  Άνθρωπος.

Πιστεύετε στα όνειρα;

Στα όνειρα γενικά πιστεύω. Ονειρεύομαι και ξύπνια για πράγματα που θέλω να πραγματοποιήσω. Τώρα για τα όνειρα του ύπνου, υπάρχουν αρκετά σημάδια που αν τα ακολουθήσεις θα καταλάβεις πράγματα βαθύτερα για τον εαυτό σου. Χρειάζεται όμως να ξέρεις να τα διαχωρίζεις σε αυτά που είσαι εσύ και σε αυτά που θεωρείς μάντεις καλών ή κακών.

Αν σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε;

Θα του έλεγα να μη φοβάται: "Σςςςς! Μη φοβάσαι μικρό μου! Δεν υπάρχει μονάχα το σκοτάδι! Υπάρχει και η Ανατολή! Να τολμάς, γιατί τίποτα δεν σου χαρίζεται σε αυτή τη ζωή!"

Η Κωνσταντίνα Μόσχου γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου σπούδασε γραφιστικά και σχέδιο. Εργάστηκε στον έντυπο καθημερινό και περιοδικό Τύπο στη διαφήμιση, στη σύνταξη και στην αρχισυνταξία, στη συγγραφή βιβλίων σε ένθετες εκδόσεις και στην επιμέλεια βιβλίων. Έχει στο ενεργητικό της αρκετά μυθιστορήματα, διηγήματα, έρευνα, διαφημιστικά, παιδικά, θεατρικά και ποίηση, με έντονο ενδιαφέρον σε όλα τα είδη του γραπτού λόγου. Τα τελευταία χρόνια είναι μέλος της Ελληνικής Λέσχης Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας.

Εκδοθέντα βιβλία της είναι Ο Θησαυρός του Ποσειδώνα (παιδικό, Μ. Σιδέρη 2008), Η Πόλη της Υδράηρας (φαντασίας, Μ. Σιδέρη 2012) και Όσο υπάρχει Ανατολή (ιστορικό, Μ. Σιδέρη 2014), καθώς και τα συλλογικά αστυνομικά μυθιστορήματα σε συνεργασία με Γ. Παπαλυμπέρη Αγάπησα τον Δολοφόνο μου (Μ. Σιδέρη 2011) και Όλα για τη Ζωή  μου (Μ. Σιδέρη 2013), ενώ συμμετείχε στη συλλογή της ΕΛ.Σ.Α.Λ. Ο Τόπος πρόδωσε τον Ένοχο, 10+1 Αστυνομικές Ιστορίες (Τόπος 2014) με το διήγημά της Τα Καλά Παιδιά κοιμούνται νωρίς.

(Για τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)