Έρως ανίκατε μάχαν...

Άλλοι ιστορικοί αναφέρουν ότι είναι γιος του Πόρου και της Πενίας, γι’ αυτό και αναζητά το καλό και το ωραίο. Άλλοι πάλι ότι γεννήθηκε από το χάος και τη γαία ή ακόμα και από...

τον Έρεβο. Τι είναι λοιπόν ο έρωτας;

O έρωτας θα τολμούσα να πω ότι είναι εκείνη η εσωτερική πηγή που δημιουργεί πάθη, έντονες αντιδράσεις, υπερβολή και εκτός ορίων συμπεριφορές. Η λογική παύει να υπάρχει και το μυαλό δεν έχει καμία επήρεια πάνω στο σώμα. Τη στιγμή όπου ο θεός Έρωτας σε χτυπά με τα βέλη του, παραλύεις. Λειτουργεί μονάχα η καρδιά και κυρίως η σάρκα.

Άλλο αγάπη, άλλο έρωτας…

Κατ’ εμένα υπάρχει χαοτική διαφορά μεταξύ αγάπης και έρωτα. Μία από τις αναρίθμητες διαφορές μεταξύ αγάπης και έρωτα είναι η επιπολαιότητα και ηεπιδερμικότητα, δύο βασικά συστατικά του έρωτα. Εκείνος που ερωτεύεται, ερωτεύεται συνήθως την εξωτερική εμφάνιση. Με την πρώτη ματιά. Είναι εκείνο το «κλικ» που κάνει τους παλμούς της καρδιάς του να αυξηθούν και τις κόρες των ματιών του να διασταλούν.

Αυτό ωστόσο, έχει ως τραγική συνέπεια, το άτομο που έχει ερωτευθεί κεραυνοβόλα, να μην τρέφει κανένα ενδιαφέρον και να μην γνωρίζει το έτερον ήμισυ. Πρόκειται δηλαδή για ένα επιδερμικό συναίσθημα και είναι ελάχιστες οι περιπτώσεις στις οποίες κάποιος ερωτεύεται ένα άτομο με πολύ άσχημα χαρακτηριστικά και με ορατές ανωμαλίες στην εμφάνιση, παρά μόνο για την καλή του την ψυχή, την υψηλοφροσύνη του και για το μυαλό που διαθέτει. Αυτά έρχονται τις πλείστες περιπτώσεις με τον καιρό και τη συνήθεια, δηλαδή με την αγάπη.

Όσο κι αν κάποιους ενοχλεί, όσο κι αν δεν θέλουν να το ακούνε, η αγάπη βασίζεται στη συνήθεια. Η δύναμη της συνήθειας είναι τερατώδης. Συνηθίζεις να ξυπνάς με έναν άνθρωπο πλάι σου, συνηθίζεις να πηγαίνεις τα παιδιά σου στο πάρκο, το χαμόγελο του αγαπημένου σου, το κλάμα του. Ακόμα και τη ζωή του συνηθίζεις, και θέλεις να είναι καλά, για να είσαι κι εσύ καλά. Η αγάπη δεν έχει θεμέλια στην εξωτερική εμφάνιση ούτε στη σάρκα και στο θεαθήναι.

Η αγάπη έχει τον κρατήρα της στην καρδιά, μα έπειτα περνά από τη σκέψη. Κάτι που ο έρωτας καταρρίπτει! Φυσικά να αναφέρουμε ότι στον έρωτα ηδιάρκεια είναι σαφώς μικρότερη. Μάλιστα, είναι εντονότερη σε συναίσθημα και ένα καυτό μάγμα πάθους, ενώ η αγάπη ίσως να υστερεί σε τέτοιες ακρότητες (σεξουαλικές κυρίως). Υπερτερεί όμως στη διάρκεια. Ενώ ο έρωτας χτυπά με το βέλος του και φεύγει, σημάδια αρχίζουν να αχνοφαίνονται ανάμεσα στα ζευγάρια. Όταν ο εσωτερικός κόσμος αποκαλύπτεται τότε ξεκινούν οι διαμάχες και οι φιλονικίες, και ο «θάνατος» της σχέσης είναι σχεδόν βέβαιος.

Ημερομηνία λήξης ή μετάλλαξης;

Περισσότερη οξύτητα και ισχύς σε πολλά βατ, αλλά με ημερομηνία μετάλλαξης ή λήξης. Και λέω μετάλλαξης, διότι από τον έρωτα μπορεί να γεννηθεί και μια παντοτινή αγάπη. Με κράματα το πάθος, την επιθυμία και τον πόθο. Εάν διαρκέσει, σίγουρα θα καθίσει στο θρόνο η αγάπη. Όπου εκεί ίσως αρχίσει να ξεθυμαίνει το ερωτικό, το σαρκικό, το τόσο παθιασμένο και το υπέρμετρο, μα τη θέση του θα πάρει το κρεσέντο της ανθρώπινης ύπαρξης. Το ζενίθ. Το μεσουράνημα της ψυχής, όπου ακούει στο όνομα αγάπη και έχει προέλθει είτε από απευθείας αγάπη είτε από έρωτος μετάλλαξη. Ο έρωτας ή θα χαθεί από μόνος του ή κανείς δεν θα μπορέσει να τον νικήσει. Γίνεται καταστροφικός και επιβιώνει σε κάθε μάχη, σε κάθε υπερβολή και σε κάθε ακραίο συναίσθημα.

Έρως ανίκατε μάχαν, Έρως, ός εν κτήμασι πίπτεις… (flowmagazine)