Διαβάζω τα τελευταία χρόνια και ειδικότερα τους
τελευταίους μήνες τα σενάρια σχετικά με τη μεγάλη επιστροφή μου χωρίς να έχω
πάρει κάποια θέση και αισθάνομαι ότι ήρθε η ώρα να σπάσω τη σιωπή μου...
Είμαι εδώ, διαθέσιμη και πρόθυμη να γυρίσω με
ενθουσιασμό, όποτε νιώσετε ότι με χρειάζεστε. Μπορεί να λείπω 13 ολόκληρα
χρόνια, ωστόσο νιώθω πως δεν έχει περάσει ούτε μέρα από τότε που με
αντικατέστησε αυτό το ψυχρό και άσχημο νόμισμα που εσείς αποκαλείτε ευρώ. Σας
υπόσχομαι πως μόλις με επιστρατεύσετε ξανά θα είναι σαν να μην έλειψα στιγμή
από τις τσέπες και τα ATM σας. Μπορεί όσο με είχατε να μην με εκτιμούσατε,
συχνά μάλιστα να με υποτιμούσατε, ωστόσο δεν κρατάω κακία.
Δεν σας κρύβω πως η πιθανότητα της επιστροφής μου
με αγχώνει λιγάκι. Δεν έχω αποφασίσει ακόμα με ποια ενδυμασία θα πραγματοποιήσω
τη θριαμβευτική επιστροφή μου. Να φορέσω το μπλε του πεντοχίλιαρου που
αναδεικνύει και τα μάτια μου ή μήπως το πράσινο του πεντακοσάρικου είναι πιο
ταιριαστό; Μήπως επιστρέψω με το διακοσάρικο που είναι και το πιο μοντέρνο μου
ρούχο, για να μην με λένε οπισθοδρομική; Δεν ξέρω, προβληματίζομαι...
Όσο για αυτούς που παρουσιάζουν την επιστροφή μου
ως κάτι κακό, δεν θα πέσω στο επίπεδό τους. Δεν μπορούν να μηδενίζουν έτσι
σχεδόν δυο αιώνες ιστορίας! Θα τους ευχηθώ απλά όταν με το καλό έρθω πίσω να
μην με πιάσουν ποτέ στα χέρια τους. Αυτά για την ώρα και πλέον είμαι σίγουρη
πως θα τα λέμε συχνά... (tokoulouri.com)
