Ο Λάσκαρης Ζαράρης απαντά, στο «κουτσομπολιό»… της αυλής!!!

Θεωρώντας ότι η φιλία αποτελεί ιερή αξία και κατά τη διαδρομή της αποκτά το νόημα της ανταλλαγής ιδεών, απόψεων, εμπειριών και συναισθημάτων, ο Λάσκαρης ήρθε στην αυλή μας σχεδόν με το χάραμα για να γευτούμε μαζί το φως της ημέρας…

Τι σας έχει λείψει από τα παιδικά σας χρόνια; Το υπέροχο αίσθημα της προσμονής ενός δώρου από τους γονείς μου στις γιορτές των Χριστουγέννων και στα γενέθλιά μου, που με γέμιζε με απερίγραπτη χαρά.

Ο αγαπημένος ήρωας των παραμυθιών, ποιος ήταν; Χωρίς να έχω έναν συγκεκριμένο ήρωα στο κέντρο του παιδικού μυαλού μου, όλα εκείνα τα ζωάκια που περνούσαν από τις σελίδες του Αισώπου ασκούσαν πάνω μου μια ιδιαίτερη γοητεία με τα παθήματά τους, όπως ο λαγός, η χελώνα, ο αετός, το παγόνι, ο λύκος και η αλεπού. 

Τι είναι για εσάς οι φίλοι; Η φιλία αποτελεί για μένα ιερή αξία και αποκτά το νόημα της ανταλλαγής ιδεών, απόψεων, εμπειριών και συναισθημάτων. Άρα, μεταξύ των φίλων –θεωρώ- πως πρέπει να απαγορεύεται οποιαδήποτε σύνδεση με το συμφέρον, την εξάρτηση και το οικονομικό όφελος.  

Θα συγχωρούσατε κάποιον που σας έχει πικράνει; Το έχω κάνει αρκετές φορές αυτό, χωρίς όμως να προσπαθήσω να απαλλάξω τον εαυτό μου από τις ευθύνες που πιθανόν να οδήγησαν το άλλο άτομο στη συγκεκριμένη συμπεριφορά. Ο εγωισμός και η αλαζονεία είναι τα μεγαλύτερα αγκάθια στις οικογενειακές και κοινωνικές σχέσεις.

Ποιο θεωρείτε ως Θείο δώρο στο χαρακτήρα σας; Δεν το γνωρίζω ακόμη, αφήνω τους άλλους να το ανακαλύψουν και να μου εξηγήσουν ποιο ακριβώς είναι. Υπάρχουν αρνητικά φανερώματα του χαρακτήρα μου, που όμως όταν συνειδητοποιούνται οδηγούν στο ξεπέρασμα των κληρονομημένων ατελειών. Δεν πιστεύω ότι ο άνθρωπος γεννιέται, αλλά σαφώς γίνεται στην πορεία με την πνευματική καλλιέργεια.

Τι είναι για εσάς η δυστυχία; Μια πρόσκαιρη ένδειξη της μοίρας ότι κάτι δεν πάει καλά στη ζωή μου και πρέπει να αλλάξω κάποια πράγματα ή να τα αποδεχτώ όπως είναι. Όταν πολεμώ συνεχώς για τα όνειρα και δεν φτάνω να τα αγγίξω. Το φως και η αλήθεια μπορούν να γίνουν δυστυχία όταν πληγώνουν. Αλλά η δυστυχία ωθεί στην προσπάθεια να την υπερβείς με αγώνες, ψυχή και καρδιά.

Ποιο είναι το βασικό σας ελάττωμα; Η επιμονή σε πείσμα των συνθηκών που επικρατούν γύρω μου, προκειμένου να ολοκληρώσω σε σύντομο χρονικό διάστημα όσα επιθυμώ και συνεπώς όλα τα υπόλοιπα μπαίνουν σε υποδεέστερη σειρά. 

Αν η μοίρα σας γύριζε την πλάτη, τι θα κάνατε για να την καλοπιάσετε; Θα την κοιτούσα κατάματα, θα της χαμογελούσα και θα τη ρωτούσα για ποιο λόγο διάλεξε εμένα ανάμεσα από το πλήθος των ανθρώπων για να καταστρώσει τα ύπουλα σχέδιά της. Ίσως και να της έριχνα κάποιο δόλωμα για να «τσιμπήσει» και αυτό το δόλωμα δεν είναι άλλο από τη σκέψη που μπορεί να τα μεταμορφώνει όλα και να κάνει τα μάτια να βλέπουν ό,τι επιθυμεί αυτή. «Ω, τι όμορφος κόσμος! Τι υπέροχα τοπία! Κι η μοίρα ευλογία άνθρωπέ μου!».

Τι είναι για εσάς η ευτυχία; Όταν νομίζεις ότι ζεις στον παράδεισο και νιώθεις τόσο μεγάλη πληρότητα, που όσες αμφιβολίες και αν σπείρουν γύρω σου οι πολέμιοί σου, δεν είναι δυνατόν να πλήξουν την ψυχοσωματική σου ενότητα.

Πως εκδηλώνεται την αγάπη σας; Με ποικίλους τρόπους: γλυκύτητα, λόγια που απευθύνονται στην ψυχή και στην καρδιά, ενθάρρυνση, επιβεβαίωση και βλέμματα που πέφτουν σαν χάδι και δροσιστική σκιά στην ερημιά, στις αγωνίες και στους προβληματισμούς. Η γνώμη μου είναι ότι όσο πιο συχνά προσφέρεται η αγάπη, τόσο δυναμώνει αυτόν που την προσφέρει και ωφελεί τον άλλον που την δέχεται.

Έχετε προδώσει ποτέ την εμπιστοσύνη του άλλου; Η προδοσία είναι μια λέξη που από μόνη της μπορεί να προκαλέσει τρόμο σε όποιον την εκστομίσει. Ως κληρονομημένη αρνητική συμπεριφορά του ανθρώπινου γένους, είναι βαθιά ριζωμένη στην ψυχή κάθε ανθρώπου. Πάντα όμως προσπαθώ να τη σκεπάζω με την αλήθεια ώστε να παθαίνει ασφυξία και να την τυφλώνω με το φως της πίστης στις σημαντικότερες αξίες της ζωής. Πώς θα μπορούσα να προδώσω έναν άνθρωπο που μου εμπιστεύτηκε τα μυστικά του; Κάποιες φορές συσχετίζουμε -κακώς κατά τη γνώμη μου- την προδοσία με τη διάψευση των προσδοκιών μας, χωρίς προηγουμένως να έχουμε πάρει τις ανάλογες υποσχέσεις από τον σύντροφό μας. Σ’ αυτή την περίπτωση ομολογώ ότι υπήρξα θύτης και θύμα.

Έχετε μετανιώσει ποτέ για κάτι; Μετανιώνω κάθε φορά που αφήνω παραμελημένο, που ξεχνάω έστω για λίγο, το παιδί που υπάρχει μέσα μου. Δεν παίζει ρόλο που συνήθως οι καταστάσεις με αναγκάζουν και δεν είναι προσωπική μου επιλογή. Γι’ αυτό αποφάσισα να μεταπηδήσω από την ποίηση στο παιδικό βιβλίο και κυρίως στο παραμύθι, διότι όσο γράφω για το παιδί μετανιώνω λιγότερο για κάτι που έκανα στη ζωή μου.

Τι είναι αυτό που σας δίνει ενέργεια; Η ελπίδα και το όνειρο, η ευαισθησία μου να μην μπορώ ν’ αντέξω στη θέαση της σύγχρονης πραγματικότητας και να προσδοκώ έναν καλύτερο κόσμο. Θέλω να παίρνω το μαγικό ραβδί από τον κόσμο του παραμυθιού και να λέω: «Κόσμε άλλαξε!» κι εκείνος να αλλάζει, όχι βέβαια στο βαθμό που θα ήθελα, αλλά οπωσδήποτε να πλησιάζει στο να μεταμορφωθεί σε κάτι όμορφο και φιλικό στα παιδιά, μόνο και μόνο με τη θέληση που υπάρχει.

Η αισιοδοξία, υπάρχει στο λεξικό της ζωής σας; Σ’ ένα καταπληκτικό διήγημα ενός φίλου μου, είχα διαβάσει για την ευγένεια των λέξεων και των κύριων ονομάτων που αρχίζουν από «κάπα». Προσωπικά έχω εμμονή με το πρώτο γράμμα της αλφαβήτας, που μπορεί να μπαίνει στην αρχή των λέξεων ως στερητικό και να ακυρώνει τις ιδιότητες και τις έννοιες που εκείνες δηλώνουν. Το δίφθογγο «αι» όμως και το επίθετο «αίσιος» σε όποια λέξη «κολλήσει» ως πρώτο συνθετικό, της δίνει ανείπωτη ομορφιά και αρμονία. Δεν θα ήταν δυνατόν να την εξαιρέσω από το καθημερινό λεξιλόγιο της ζωής μου.

Τι συναίσθημα σας δημιουργεί η καθημερινότητα; Το συναίσθημα μιας υποτυπώδους ελευθερίας που επιβάλλουν οι κοινωνικοί ρόλοι: πατέρας, σύζυγος, εργαζόμενος και οι αναρίθμητες δεσμεύσεις που συνεπάγονται. Μια μάχη κερδίζεται στις λεπτομέρειες, όπου η αποδέσμευση από το άγχος είναι απαραίτητη ώστε ο «μαχητής» να μη μείνει από δυνάμεις στη μέση της διαδρομής. Και τότε έρχεται η γραφή ως από μηχανής Θεός να με συναρπάσει με τις δονκιχωτικές επιδιώξεις της.

Με τι ασχολείστε αυτό τον καιρό; Με διάφορα, σημαντικά και ασήμαντα. Εκτός από τη βιοποριστική μου εργασία, ασχολούμαι εντατικά με τη συγγραφή και την προβολή του έργου μου στο διαδίκτυο μέσω του προσωπικού μου blog: «Παράθυρο στα όνειρα»: http://parathyrostaoneira.blogspot.com/ και του προφίλ μου στο facebook: http://www.facebook.com/laskarisz#!/laskarisz. Εν αναμονή της έκδοσης ενός βιβλίου γνώσεων για παιδιά που αναφέρεται στην προϊστορία και θα παρουσιαστεί από την «Δυάς Εκδοτική».

Τι δεν θα θέλατε να μη σας κλέψουν από το θησαυροφυλάκιο της ψυχής σας; Οι θησαυροί οξειδώνονται και γίνονται άνθρακες όταν μένουν στα κλειστά όρια μιας ψυχής. Είναι προτιμότερο να δωρίζονται, να μοιράζονται κι αυτό θα αποτελούσε, αν γινόταν, μία υπέροχη κίνηση αγάπης.

Ποιο βιβλίο θα θέλατε να είχατε γράψει; «Το βιβλίο που δεν έγραψα ποτέ» θα μου άρεσε πολύ να το γράψω, θεωρώντας πως εκεί μέσα θα αποτυπωνόταν κατάλληλα όλο το απαραίτητο υλικό για μια φιλόδοξη σύνθεση, όπου θα ενώνονταν σε μια κοινή συνισταμένη όλο το πνευματικό, γνωστικό, ψυχολογικό και λογοτεχνικό υπόβαθρο του δημιουργού μαζί με τις αποτυχημένες προσπάθειες για την υλοποίηση των μεγαλύτερων και πιο εμπνευσμένων ιδεών. Τα ανολοκλήρωτα βιβλία και οι παρούσες εκκρεμότητες θα γινόντουσαν ένα καλό εργαλείο για να εκφραστεί ο πόθος και η αγωνία του συγγραφέα να πλάσει ιδανικούς ήρωες που να έχουν αντίκτυπο στην κοινωνία.

Σε ποια ταινία θα θέλατε να ήσασταν πρωταγωνιστής; Στην ταινία «Ο γητευτής των αλόγων», όπου η συνύπαρξη του ανθρώπου με τα ζώα μάς αποκαλύπτει πολλές άγνωστες πτυχές και δυνατότητες συνεργασίας μέσα στη φύση και μάλιστα με συγκινητικό τρόπο. 

Ποιο είναι το αγαπημένο σας τραγούδι; Αν και είμαι λάτρης του έντεχνου τραγουδιού, ελαφρολαικού και ξένου, συνήθως ακούω εκείνα τα ψυχοπονιάρικα άσματα που απευθύνονται στην καρδιά και έχουν θέμα τους την ξενιτιά, τη νοσταλγία, τον έρωτα, τον χωρισμό και τις κάθε είδους αναμνήσεις, όπως «Το άγαλμα» του Γιάννη Πουλόπουλου.

Ποιο είναι το αγαπημένος σας αντικείμενο, το «γούρι» σας; Θα δήλωνε αδυναμία ψυχής η οποιαδήποτε εξάρτηση με αντικείμενα που επιδρούν σε μια ευνοϊκή τύχη ή έχουν συνδεθεί με στιγμές ευτυχίας. Μία  αντίστοιχη λειτουργία του νου πραγματοποιείται για μένα με πνευματική διαδικασία κι έχει να κάνει με τη σκέψη, την αυτοσυγκέντρωση και την προσευχή.

Ποια είναι η αγαπημένης σας ατάκα; Ο στίχος από το ποίημα του Ναζίμ Χικμέτ: «Η πιο όμορφη θάλασσα» που μετέφρασε ο Γιάννης Ρίτσος: «Τις πιο όμορφες μέρες μας / δεν τις ζήσαμε ακόμα».

Πως φαντάζεστε τον κόσμο από ψηλά; Το περιγράφω ακριβώς σ’ ένα παραμύθι: «Πετάξαμε ψηλά, πάρα πολύ ψηλά, τόσο που η γη έμοιαζε με μία στρογγυλή φωτεινή μπάλα και ο πόνος του ανθρώπου ξεθώριαζε και έσβηνε. Περάσαμε μπροστά από το φεγγάρι και το χαιρέτησα. Ήταν βαμμένο με παράξενα χρώματα. Έρημο και ακατάστατο δεν έφτανε την ομορφιά της γης, με τα καθαρά νερά και τα πλούσια δάση. Σκέφτηκα πως οι ερωτευμένοι έχουν άδικο που κάθονται με τις ώρες και θαυμάζουν αυτό το άσχημο ουράνιο σώμα.

-Από μακριά όλα φαίνονται διαφορετικά. Ακόμη και η αλήθεια ξεγελάει».

Ποιο υπουργείο θα θέλατε να αναλάβετε και για ποιο λόγο; Τα υπουργεία έχουν την έμφυτη ικανότητα να αλλοιώνουν την προσωπικότητα του εκάστοτε υπουργού και όποιου γενικά αναλαμβάνει τη διοίκησή τους. Μακριά όσο γίνεται από ανάλογες θέσεις εξουσίας!

Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «νομοθέτη», ποιο νόμο θα θέτατε σε εφαρμογή; Η άποψή μου είναι ότι η πολιτεία έχει ανάγκη να θεσπίσει τον νόμο περί «Κατάργησης των παραθύρων των νόμων», αφού οι νόμοι στην Ελληνική κοινωνία εφαρμόζονται με ελαστικότητα και ερμηνεύονται με διαφορετικό τρόπο από τον κάθε πολίτη.

Ποιόν από τους πολιτικούς μας, θα θέλατε να τον δείτε ως ήρωα σε καρτούν; Τον πολιτικό του «Μαζί τα φάγαμε όλοι» ως προϊστορικό άνθρωπο των σπηλαίων να επιδίδεται στην κατανάλωση ωμού κρέατος μετά από κυνήγι άγριων βουβαλιών.

Τι φοβάστε περισσότερο, από τους ανθρώπους; Τις στιγμές που παύουν εκείνοι να είναι άνθρωποι όταν τους καταλαμβάνουν ισχυρά πάθη, όπως ο θυμός.

Αν μια κακιά μάγισσα σας έκανε με το ραβδί της ζώο, τι θα θέλατε να είστε; Αν και θα μου άρεσε να ήμουν ο αετός των δημοτικών τραγουδιών, θα προτιμούσα να γινόμουν ένα λευκό άλογο, γιατί τα μεγαλύτερα επιτεύγματα του ανθρώπου είναι συνδεδεμένα με αυτό το ζώο, όπως οι συγκοινωνίες, η καλλιέργεια της γης, αλλά και οι πολεμικές κατακτήσεις που έλαχε να επιφυλάσσουν για τους κατακτημένους ικανοποιητικό βιοτικό επίπεδο και μεγάλη πολιτιστική καλλιέργεια, όπως έγινε στην περίπτωση του Μέγα Αλέξανδρου και του Βουκεφάλα του. Άλλωστε, ο καλπασμός του αλόγου και η κορμοστασιά του έχουν κάτι το καταπληκτικό και άπιαστο για τα λογικά του  ανθρώπινου νου. 

Πιστεύετε στα όνειρα; Χωρίς τα όνειρα, θα ήμουν μια ελλιπής οντότητα, μονομερώς καλλιεργημένη. Τα όνειρα συντελούν στην άνοδο του βιοτικού επιπέδου και ωθούν τους ανθρώπους στην υπέρβαση της φθαρτής τους φύσης, καθώς εξερευνούνται και δοκιμάζονται συνεχώς οι δυνατότητές τους.  

Τι κάνετε πριν πέσετε το βράδυ για ύπνο; Περιηγούμαι στο ίντερνετ νιώθοντας αδιάκοπα μια όψιμη ανάγκη και έξη για την τεχνολογία, κάτι σαν απωθημένο μιας γενιάς που γαλουχήθηκε με παραδοσιακές συνήθειες μακριά από username, password, publish και like.

Αν σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε; Καμία συμβουλή δεν φτάνει σε αξία το ζωντανό παράδειγμα και την εμπειρία. «Άκουσε, δες, σκέψου, αποφάσισε, μα κάνε το συμπέρασμα ευθύνη αποκλειστικά δική σου! Σεβάσου όμως παράλληλα τον μεγαλύτερο σε ηλικία για τη γνώμη που εκφράζει».

Ο Λάσκαρης Π. Ζαράρης γεννήθηκε το 1969 και κατοικεί στη Νέα Αγχίαλο Βόλου. Ανακαλύπτει παντού γύρω του ευκαιρίες για έμπνευση και δημιουργική συγγραφή. Άλλωστε αυτό αποτελεί μια συνεχής ψυχική ανάγκη και ένα διασκεδαστικό παιχνίδι που τον οδηγεί καθημερινά σε πρωτόγνωρες καταστάσεις κάνοντάς τον να νιώθει σαν τον μικρό φιλοπερίεργο εξερευνητή.

Τα πρώτα βήματά του στην περιπέτεια της γραφής ξεκίνησαν με την ποίηση. Έχει γράψει πάνω από 400 ποιήματα, πολλά διηγήματα, άρθρα και από το 2010 επιδίδεται ταυτόχρονα και στη συγγραφή παιδικών βιβλίων. Το 2012 έστρεψε το ενδιαφέρον του στη συγγραφή ενός βιβλίου για παιδιά με θέμα τους προϊστορικούς ανθρώπους, το οποίο θα κυκλοφορήσει τον χειμώνα του 2014 από τον Εκδοτικό Οίκο «ΔΥΑΣ». 

Συμμετείχε σε πολλές ανθολογίες και συλλογικές εκδόσεις, ενώ έχει εκδώσει μέχρι σήμερα μία ποιητική συλλογή με τίτλο: «Παράθυρο στα όνειρα» (βραβευμένη από τον Διεθνή Πολιτιστικό Οργανισμό «Το Καφενείο των Ιδεών» το έτος 2010), ένα παιδικό βιβλίο με τίτλο: «Το νησί και το αθάνατο νερό» (βραβευμένο σαν ανέκδοτο έργο από τον Φιλολογικό Σύλλογο «Παρνασσός» το έτος 2010 και σαν βιβλίο από τον Ελληνικό Πολιτιστικό Όμιλο Κυπρίων της Αθήνας το έτος 2012), μία συλλογή είκοσι σύντομων πεζογραφημάτων με τίτλο: «Η θάλασσα που μας ενώνει» και μία εικονογραφημένη ιστορία με τίτλο: «Μία σημαντική αποστολή», όπου πρωταγωνιστούν διάφορα συμπαθητικά ζώα (βραβευμένο σαν ανέκδοτο έργο από την Εταιρεία Τεχνών, Επιστήμης & Πολιτισμού Κερατσινίου το έτος 2010). 

Είναι τακτικό μέλος της Ένωσης Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος, του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, της Αμφικτυονίας Ελληνισμού, της Διασπορικής Λογοτεχνικής Στοάς, του Ελληνικού Πολιτιστικού Ομίλου Κυπρίων της Αθήνας και του Φιλοπρόοδου Συλλόγου Νέας Αγχιάλου.

Δημοσιεύει ποιήματα, διηγήματα και κριτικές στις εφημερίδες: «Νέα Αγχίαλος», «Κυπριακός Ελληνισμός» και «Η Θεσσαλία», στα λογοτεχνικά περιοδικά: «Μουσών Μέλαθρον», «Δευκαλίων ο Θεσσαλός», «Νέα Αριάδνη», «Πνευματική Ζωή» και «Κελαινώ», στο διαδίκτυο και ιδιαίτερα στο προσωπικό του blog: http://parathyrostaoneira.blogspot.com/ όπου παρουσιάζει το έργο νέων δημιουργών (κυρίως ποιητών αλλά και πεζογράφων), κάνοντας εκτενείς κριτικές μελέτες.    

Από το 2008 μέχρι σήμερα έχει βραβευτεί επανειλημμένα από Φιλολογικούς Συλλόγους, Ενώσεις Λογοτεχνών, Πολιτιστικές Εταιρείες και Λογοτεχνικά Περιοδικά σε πανελλήνιους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς σε διαφορετικά είδη του λόγου: ποίηση, διήγημα, δοκίμιο, νουβέλα και παιδικό μυθιστόρημα.

Έχει διατελέσει μέλος κριτικών επιτροπών αξιολόγησης σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς Ποίησης, Διηγήματος, Δοκιμίου και Παραμυθιού.

(Για τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)