Στέλιος Καλαθάς: «Όλο αυτό το γκρίζο που μας περιβάλει, φέρνει αρνητισμό, κατάθλιψη, κακές σκέψεις»

«Κουβέντα στην αυλή…»

…με τον ηθοποιό – σκηνοθέτη Στέλιο Καλαθά

Ο Στέλιος Καλαθάς γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι αριστούχος της Δραματικής Σχολής Μ. Τράγκα και απόφοιτος της σχολής Διοίκησης και Οικονομίας.

Έχει παρακολουθήσει ευρωπαϊκά σεμινάρια μουσικού θεάτρου, κλασικό τραγούδι και...

σεμινάριο με τίτλο «Αισχύλος- Τραγικός Λόγος» (Ανοιχτό Θέατρο).

Εδώ και 17 χρόνια εργάζεται ως ηθοποιός, στο θέατρο με ενδεικτικέςπαραστάσεις: ¨Μια τρελλή τρελή οικογένεια" σκ: Μ. Παπανικολαού, «Το 10 το καλό» (Ευγένιος) Σκην: Β. Τσιβιλίκας (ΠΕΡΟΚΕ), «Δον Καμίλο» (Μάριο) Σκην: Θ. Θεολόγης (ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης), «Ασυλλόγιστος» (Αντρέας) Σκην: Γ. Καραχισαρίδης (Φεστιβάλ), «Πολύ κακό για το τίποτα» (Βενάδικτος) Σκην: Θ. Θεολόγης (ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης), «Γαμήλια Δεξίωση» (Ολιβιέ) Σκην: Κ. Σπυρόπουλος (Αρώνη), στην τηλεόραση με ενδεικτικές σειρές: "Τα μυστικά της Εδεμ" σκ: Γ. Βασιλειάδης, "Έχω ένα μυστικό" σκ: Σ. Μαρκίδης, «Μου το κρατάς Μανιάτικο» Σκην: Σ. Καπώνης, «Τζίτζικας και Μέρμυγκας» Σκην: Α. Τέμπος,«Safe Sex» Σκην: Κ. Αθανασίου, «Οι Βαρβάτοι» Σκην: Α. Τέμπος, "Kων-νou kai Ελενης"Σκην. Κ.Λυχναρας, «Καφέ της Χαράς» Σκην: Τ. Μιχαήλ, «Εκτέλεση» Σκην: Κ. Κουτσομύτης, «Επιθυμίες» Σκην: Β. Τσελεμένκος, στον κινηματογράφο («Το αγόρι που έκλαιγε χωρίς λόγο» Σκην: Κ. Χαραλάμπους, «Συμφωνία χαρακτήρων» Σκην: Λ. Ρικάκη, παραγωγός Βιμ Βέντερς, «Η Διακριτική Γοητεία των Αρσενικών» Σκην: Όλγα Μαλέα, «Μαρία - Ηλέκτρα» Σκην: Στέλλα Μπελέση, «The Virgin» - Αυστριακή Παραγωγή - Σκην: Diego Dennhofer «Νευρικός Κλονισμός» - μικρού μήκους - Σκην: Θέμις Φωλοπούλου, «Η νύχτα με τις πεταλούδες» σκην: Στέλλα Μπελέση, ενώ δανείζει τη φωνή του σε μεταγλωττίσεις κινούμενων σχεδίων  αλλά και σε ντοκιμαντέρ της ΕΤ3.

Είναι Επιμορφωτής Ευρωπαϊκών Προγραμμάτων σε Κ.Ε.Κ. του Δήμου Αθηναίων και από το 2005 είναι επιμορφωτής θεατρικών ομάδων του Δήμου Περάματος και σκηνοθέτης των έργων: "i tixi tis maroulas"d koromilas, «Ματωμένος γάμος» του Φ. Γ. Λορκα, «Φαύστα… σαν παραμύθι» του Μποστ, «Περαμα-τιζόμαστε με Όνειρα» σε κείμενα Μάτεση, Ποντίκα, Καλαθά, «Οι Φασουλήδες του Κατσιπόρα» του Φ. ΓΚ. ΛΟΡΚΑ
Σκηνοθέτης και ιδρυτής της θεατρικής ομάδας + ΑΙΣΘΗΜΑ ,που έχει ανεβάσει τα έργα:
"Αυλαία και πάμε"
"Ονείρων χώρα"
"Πετάμε στα σύννεφα"
Διδάσκει και μαθήματα υποκριτικής - αυτοσχεδιασμού - συναισθηματικής διαλεκτικής σε δραματικές σχολές, συλλόγους, ερασιτεχνικούς θιάσους.
Το 2012 βραβεύτηκε με το βραβείο UNESCO για την μέθοδο που διδάσκει, και από τον δήμο Περάματος για την προσφορά του στον πολιτισμό…

Η τηλεόραση γύρισε την πλάτη στους Έλληνες δημιουργούς- ηθοποιούς και πλέον η οπτικοακουστική υποδούλωση στην τούρκικη «κουλτούρα» είναι γεγονός! Πιστεύετε ότι όλο αυτό το «γεγονός» είναι μια φούσκα ή ότι οι θησαυροί του πολιτισμού μας (θέατρο- τέχνες, κ.α.) «έχασαν» τη λάμψη τους;

Οι μεγάλες ουσιαστικές τέχνες δεν χάνουν ποτέ τη λάμψη τους! Ίσα ίσα που σε περιόδους κρίσης ανθούν ανά τους αιώνες. Άλλωστε η τηλεόραση ελάχιστες φορές συμβαδίζει με την πραγματική τέχνη. Ζούμε λοιπόν σήμερα «σημεία» των καιρών. Από το «ΔΕΚΑ» του Καραγάτση, περάσαμε στο μεγαλείο του Σουλεϊμάν! Εύχομαι να ξεφουσκώσει γρήγορα αυτή η μόδα και να επιστρέψουμε στην ουσία των τεχνών.

Ο χώρος του  θεάματος βιώνει περίεργες καταστάσεις, με θύματα όλους εσάς που μέσα σε μια νύχτα, χάσατε το μαγικό ραβδί της έκφρασης και της δημιουργίας. Πιστεύετε θα πάρει χρόνο αυτό το «σκοτάδι» ή ήρθε η ώρα να ξεκαθαρίσει το τοπίο από τους κάλπικους αστέρες και τα στημένα μοντέλα της γκλαμουριάς;

Δε νομίζω να χάθηκαν ραβδάκια! Το ότι στέρεψαν τα ταμεία, αυτό απασχολεί τους καλλιτέχνες που εισέπρατταν τα μεγάλα χρηματικά πακέτα. Υπάρχει και η κατηγορία των καλλιτεχνών, που σαφώς είναι περισσότεροι, που δεν κάνουν τέχνη για να γίνουν πλούσιοι, αλλά γιατί ο ψυχισμός τους δε μπορεί να εκφραστεί διαφορετικά. Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι το επάγγελμα του ηθοποιού είναι από τη φύση του ανασφαλές οικονομικά… Εμείς κάθε τρείς μήνες ψάχνουμε δουλειά, οπότε η κρίση φυσικά μας χτύπησε την πόρτα, αλλά είμαστε και λίγο «μαθημένα τα βουνά… από τα χιόνια».

Προσωπικά πιστεύω ότι όλο αυτό κάπου καλά θα μας οδηγήσει, ίσως σε ηθοποιούς με λιγότερες λευκάνσεις στα δόντια και λιγότερη σιλικόνη στην έκφραση!

Πόσο εύκολο ή πόσο δύσκολο είναι για έναν ηθοποιό να αναγκάζεται να «απαρνηθεί» το σανίδι για να παίξει τον άχαρο ρόλο του κομπάρσου σε μια παράσταση διαγραφής της χώρας του από το χάρτη του πολιτισμού;

Καλά ο πολιτισμός τα τελευταία χρόνια δεν ήταν και στα καλύτερά του, μην τρελαθούμε! Ποιος πολιτικός μετά τη Μελίνα ασχολήθηκε ουσιαστικά με τον πολιτισμό μας;

Λυπάμαι πραγματικά γιατί θεωρώ ότι ένας βασικός παράγοντας ανάπτυξης, οικονομίας αλλά και ψυχής… προχωράει μόνος, αβοήθητος και ασθμαίνοντας μια ανηφόρα με μνήμες ιστορικές… και με νοσταλγίες αρχαίων καιρών.

Τα τελευταία χρόνια διδάσκετε στις σχολές σας τη μέθοδο υποκριτικής που ονομάζεται «συναισθηματική διαλεκτική». Ποιοι είναι οι άξονες που στηρίζεται αυτή η μέθοδος, σε τι διαφέρει από άλλες μεθόδους, ποια είναι η φιλοσοφική της ταυτότητα και σε ποιους απευθύνεται;

Η «Συναισθηματική διαλεκτική» απευθύνεται σε όποιον θέλει να ρίξει φως στα συναισθήματά του.  Να βυθιστεί λίγο στον έσω κόσμο του και να βρεί το προσωπικό υλικό που έχει και ποτέ δεν είχε ανακαλύψει! Μέσα από απλές ασκήσεις, από μελωδίες, από βιώματα και στίχους ανακαλύπτουμε στοιχεία που είναι χρήσιμα στην καθημερινότητά μας πρώτα… και μετά τα κάνουμε τέχνη ζωής!

Μαθαίνουμε να αναπνέουμε σωστά, να μιλάμε ορθοφωνικά, να επικοινωνούμε ουσιαστικά, να εκφράζουμε αυτό που ακριβώς θέλουμε… και πάνω απ’ όλα να μην υποβιβάζουμε το θέλω μας… στα πρέπει των άλλων.

Είναι μια αποτελεσματική μέθοδος που γίνεται μια φορά την εβδομάδα και πρέπει να σου πω ότι η ανταπόκριση του κόσμου, είναι εντυπωσιακή. Όλο αυτό το γκρίζο που μας περιβάλει, φέρνει αρνητισμό, κατάθλιψη, κακές σκέψεις. Ε λοιπόν, εμείς όλα αυτά τα πολεμάμε, κοιτάμε μπροστά με αισιοδοξία… και χαμογελάμε στη ζωή μας!

Αυτές τις μέρες πρόκειται να παρουσιάσετε την παράσταση «Ονείρων χώρα» που έχετε σκηνοθετήσει με τις ομάδες συναισθηματικής διαλεκτικής. Πείτε μας δυο λόγια γι’ αυτό το γεγονός…

Την Πέμπτη 4 Οκτωβρίου στο δημοτικό θέατρο του Μοσχάτου, η μία από τις ομάδες μου, παρουσιάζει το έργο « Ονείρων χώρα», στο οποίο έχω γράψει τα κείμενα, τους στίχους και έχω σκηνοθετήσει. Είναι μια παράσταση με αφορμή τα όνειρα των Ελλήνων. Πικραμένα, προδομένα, ελπιδοφόρα… όλα με πολύ χιούμορ, αφού πρόκειται για σάτιρα, πλημμυρισμένη από μουσική και τραγούδια. Η είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό και σας περιμένουμε να περάσετε μια όμορφη βραδιά… παρέα με τα ονειρά σας.

Για τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ,

Παύλος Ανδριάς