Οι 6 τύποι απιστίας στα ζευγάρια…

Νέα έρευνα του Ανδρολογικού Ινστιτούτου αναλύει...

την τυπολογία της απιστίας στην Ελλάδα και «φωτογραφίζει» τους έξι τύπους απιστίας στα ζευγάρια.

Τα ερωτηματολόγια αφορούσαν το χρονικό διάστημα Μαΐου – Ιουνίου 2018 και στις τηλεφωνικές συνεντεύξεις συμμετείχαν 350 ζευγάρια.

Τα καλά –και ίσως απρόσμενα– νέα είναι ότι η απιστία όχι μόνο συγχωρείται, αλλά και παραβλέπεται σε κάποιες περιπτώσεις, κάνοντας τα «στραβά μάτια», χωρίς να αποτελεί λόγο χωρισμού, όπως αναφέρει ο Δρ Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης, Πρόεδρος του Ανδρολογικού Ινστιτούτου Αθηνών.

Όπως το έθεσε σοφά ένας μέγας ψυχαναλυτής, δεν είναι όλα τα περιστατικά απιστίας ίδια και η απιστία δεν είναι πάντα θανατηφόρα νόσος για τη σχέση... Μια παλιά λαϊκή ρήση έλεγε «κεράτωνε τον άνδρα σου και μάγια μην του κάνεις», όπως και το ανάποδο αναπόφευκτα ισχύει.

Όλες οι απιστίες δεν είναι θάνατοι των σχέσεων, αφού μόνο δύο στα εκατό ζευγάρια φάνηκε να χωρίζουν λόγω της γνωστής αυτής συνήθειας των ανθρώπων να ξενοκοιτούν και να ξενοκοιμούνται σχετικά συχνά, σε όλες τις ηλικίες και σε όλα τα στρώματα της κοινωνίας.

1. Το τέλειο ζευγάρι

Η σχέση χωρίς συγκρούσεις και ο φόβος για τη σύγκρουση με τον/την σύντροφο κρύβει μια εφιαλτική και καταπιεστική κατάσταση, όπου τα θέλω δεν ονομάζονται για να μην ενοχλήσουμε, αλλά και για να μην προδοθούμε ως οι αδύνατοι κρίκοι της σχέσης˙ τα γνωστά «τα αγόρια δεν κλαίνε» και «οι γυναίκες είναι πρώτα απ’ όλα κυρίες και μετά όλα τα άλλα».

Ο κύριος και η κυρία Τέλειοι (Mr. and Mrs. Sunshine) κρύβουν τα προβλήματα κάτω από το χαλί για να μη συγκρουστούν˙ τα θέλω τους απαγορεύονται, ζουν μια επιφανειακά καλή και ήσυχη σχέση, ενώ το ηφαίστειο καραδοκεί (το έργο «Κάτω από το Ηφαίστειο» του Μαλκολμ Λόουρυ τα λέει όλα) και όταν γίνει η έκρηξη, η λάβα θα αποκαλύψει πως το πρόβλημα δεν ήταν η απιστία, αλλά η πίστη πως σε μια σχέση όλα είναι ιδανικά ή τουλάχιστον πρέπει να δείχνουν έτσι... Για τα μάτια του κόσμου, των γονιών και των παιδιών... Για την «Αγία» οικογένεια εν γένει.

Οι άπιστοι εδώ θέλουν μέσα από την απιστία να φωνάξουν ο ένας στον άλλον πως είναι ακόμα ζωντανοί και προτιμούν την κόλαση της αμαρτίας για να νιώσουν τουλάχιστον ζωντανοί.

2. Οικειότητα – Ντροπή – Ρομαντισμός

Δεν θέλω να τα ζητώ όλα από εσένα, δεν θέλω να ενοχλώ, μπορεί κάποιες από τις ανάγκες μου να διοχετευτούν και αλλού. Δεν θέλω να σε έχω τόση ανάγκη, θα είμαι ευάλωτος και εξαρτημένος από εσένα... Και οι δύο σύντροφοι φοβούνται την εξοικείωση και την συναισθηματική εξάρτηση, φοβούνται πως αν ανοιχτούν πολύ στη σχέση, θα πληρώσουν ακριβό τίμημα στην απόρριψη και τον χωρισμό. Δεν ανοίγω τα χαρτιά μου, δεν λέω τα μυστικά μου, αποφεύγω την υπερβολική εξοικείωση και διατηρώ το μυστήριό μου, που ξέρω πως είναι πιο ελκυστικό από την αλήθεια μου.

Φοβάμαι την εξοικείωση και κρατώ τη σχέση μέσα στη σύγκρουση ζωντανή, με κατάληξη την απόρριψη που θα μου δώσει διαφυγή μέσα από μια άλλη σχέση, που αν φροντίσω να μαθευτεί κιόλας, θα έχω δείξει στον σύντροφό μου πως είτε μαζί είτε χώρια, ας γίνει κάτι να φύγουμε από το τέλμα μιας σχέσης που μας οδηγεί στον τάφο της επιθυμίας. Το «είμαστε ακόμα ζωντανοί» πρέπει να νικήσει τον φόβο του θανάτου που προκάλεσε η υπερβολική φοβία πως η σχέση μας χωρίς σύγκρουση είναι ανάλατο φαγητό που δεν το τρώει κανείς.

3. Σεξουαλικός εθισμός

Υπάρχει όταν ο ένας των συντρόφων είναι καθ’ έξιν αμαρτωλός σεξουαλικά˙ ένα είδος δονζουανισμού, όπου αναζητά μέσα από την κατάκτηση μια ηδονή αλλά και αυτοεκτίμηση, πολλοί δε λένε και αγάπη και θαλπωρή.

Η σεξουαλική ηδονή, όντας μειωμένης διάρκειας απόλαυση, δημιουργεί μια φυσική έλλειψη όπως η πείνα και η δίψα. Οι άνθρωποι είναι γενετικά εξαρτημένοι από τη συχνότητα της ηδονής, που παράγει ουσίες όπως η ντοπαμίνη, η τεστοστερόνη, η ωκυτοκίνη κ.λπ.

Η εντολή δηλαδή για εξάρτηση από το σεξ είναι σε πρώτη ερμηνεία βιολογική, αλλά σε δεύτερη και κοινωνική. Οι πολυγαμικοί άνθρωποι φαίνεται να διψούν για μεγαλύτερο βαθμό εξουσίας και θαυμασμό, πράγματα που τους τα δίνει η σεξουαλική σχέση. Άνδρες κυρίως με πολιτική και οικονομική εξουσία είναι πιο επιρρεπείς σε απιστία, γιατί ποτέ δεν είναι ικανοποιημένοι από αυτά που ήδη κατέχουν. Αν ήταν ικανοποιημένοι δεν θα πετύχαιναν άλλωστε στις δουλειές τους αλλά και στην πολιτική...

Η φιλοδοξία είναι η άλλη πλευρά του νομίσματος που λέγεται απιστία. Ο σεξουαλικός εθισμός μπορεί να έχει αφετηρία και την οικογενειακή παράδοση, πόσο δηλαδή άπιστοι ήταν οι γονείς στη σχέση τους.

Μια καλή οδηγία είναι πριν παντρευτείτε να δείτε πρώτα πόσα περιστατικά απιστίας υπήρξαν στη σχέση των πεθερικών κ.λπ.

4. Η φυλακή των αισθήσεων και των ορμών

Μετά από χρόνια θυσιών της προσωπικής ζωής και των ηδονών στον βωμό μιας «τέλειας» οικογένειας όπως τη φαντάζονται οι άνθρωποι, αλλά και όπως τη διαφημίζουν τα κοινωνικά και πολιτισμικά πρότυπα, φτάνουν στο σημείο μηδέν, όπου τα συναισθήματα έχουν στεγνώσει και ζουν όπως τα χρυσόψαρα στη γυάλα: ασφαλή μεν αλλά με φυλακισμένες τις αισθήσεις, περιμένοντας ένα τέλος που έχουν επιλέξει οι άλλοι για αυτούς, δηλαδή οι γονείς, η εκκλησία και ο υποκριτικός καθωσπρεπισμός.

Οι μόνες ηδονές που έχουν είναι να θεωρηθούν από τους άλλους πετυχημένοι γονείς και καλοί οικογενειάρχες, με σπίτι στην πόλη και εξοχικό, και βέβαια συνειδητοποιούν με τα χρόνια πως η επιτυχία αυτή είναι μια κινούμενη άμμος που θα τους πνίξει όλα τα πάθη, αφήνοντας στη θέση του οξυγόνου απλές αναπνοές επιβίωσης.

Ζουν κάτω από την ίδια στέγη, σε χωριστές κρεβατοκάμαρες και νιώθουν απελπιστικά μόνοι και δυστυχείς, άδειοι από αισθήματα αλλά με τα ψυγεία τους γεμάτα τροφές και τους καταψύκτες τους αποθήκη των αισθήσεων. Οι συζητήσεις και οι διάλογοι εξαντλούνται στο φαγητό, στο πέταμα των σκουπιδιών και στις ανούσιες κοινωνικές εξόδους, όπου θα σκοτώσουν τη μοναξιά τους με άλλους φίλους, που συνήθως θα τους μοιάζουν για να μην τρομάζουν με το διαφορετικό.

Είναι οικονομικά ευκατάστατοι, αλλά ψυχικά ζητιάνοι, αφού και στις εξωσυζυγικές σχέσεις αρνούνται να δώσουν πάθος για να μη χαλάσουν την οικογενειακή θαλπωρή και ασφάλεια του γάμου που προβάλλουν στους γύρω τους ως την απόλυτη καταξίωση.

Δεν θα χωρίσουν ποτέ, ακόμα και αν διατηρούν μακροχρόνιες παράνομες σχέσεις.

Συνήθως κλείνουν τα μάτια στην απιστία του άλλου, όπως η γάτα τα κακά της κάτω από το χαλί. Εξάλλου τα διαζύγια κοστίζουν ακριβά και οι έρωτες δημιουργούν άγχη και ανασφάλειες.

5. Απιστίες για απόδραση

Η απιστία «φωνάζει» για να φύγουν και οι δυο από τη σχέση, χωρίς να το πουν κατάμουτρα. Μιλά η πράξη και τα λόγια είναι περιττά. Η σχέση έχει τελειώσει αλλά δεν ομολογείται, απλά αφήνουμε τον σύντροφο να πάρει το βάρος της τελικής ρήξης για να μην έχουμε ενοχές.

Η άλλη σχέση ξεκινά για να αποδείξουμε πως είμαστε ακόμα επιθυμητοί και συνήθως εμπλέκεται φιλικό πρόσωπο, εξομολογητής της κρίσης του ζευγαριού, αλλά και συνάδελφος στη δουλειά που παίζει τον ρόλο του καλού και συμπαραστάτη στην ανυπόφορη ζωή των συντρόφων. Αν και φαίνεται πως το τρίτο πρόσωπο είναι η αιτία, η αλήθεια είναι πως η σχέση χρόνια πριν ήταν στην εντατική με τεχνητή αναπνοή και ο άλλος ήταν απλά ο γιατρός που αποσωλήνωσε τον ασθενή.

Τα ζευγάρια αυτά βιώνουν ένα παράδοξο: να μη θέλουν να πληγώσουν τον σύντροφό τους ονομάζοντας την απόρριψη του άλλου, αλλά και δεν έχουν και καμία διάθεση να δουλέψουν τη σχέση για πιθανή επανασύνδεση. Ο απατημένος θα βιώσει θυμό, ενώ ο απατών θα προσπαθήσει να απενοχοποιηθεί, κατηγορώντας τον άλλο για όλα και έτσι να φύγει πιο εύκολα από τη σχέση.

Τα βασικά αίτια της ρήξης δεν θα συζητηθούν ποτέ στη σχέση αυτή και τα λάθη θα φορτωθούν πάντα στο ένα μέλος της σχέσης, γεγονός που θα τους οδηγήσει να κάνουν πάντα τα ίδια λάθη και στις επόμενες σχέσεις.

Στο σπίτι του απατημένου δεν μιλάμε για απιστία, όπως στο σπίτι του κρεμασμένου για σχοινί, είναι ταμπού και αμαρτία βαρύτατη. Οι άπιστοι αυτού του τύπου ξέρουν πολύ καλά πως θα κάνουν πάλι τα ίδια λάθη: το άσμα «είναι γλυκό το ποτό της αμαρτίας» τους εκφράζει πλήρως. Και βέβαια πάντα, όπως οι καλοί πιστοί και υποκριτές, οι άλλοι στον Σταυρό κι εμείς οι νίπτοντες τας χείρας, από κάτω να κλαίμε όπως οι Μαγδαληνές.

6. Ο νικητής τα παίρνει όλα

Η εξουσία είναι μέγιστο αφροδισιακό... Οι πολύ πετυχημένοι άνδρες είναι θύματα της ματαιοδοξίας τους, αλλά και θύτες της δικής τους δόξας. Με δεδομένη την αποτελεσματικότητά τους οικονομικά, πολιτικά και διανοητικά, νιώθουν πως οι καρποί που ωριμάζουν δίπλα τους πρέπει να δοκιμαστούν, αφού η ζωή τους αποδεικνύει πως δεν τιμωρούνται όπως στον Παράδεισο με τα φίδια και τα μήλα.

Πιο παλιά ο Σαρκοζί, μετά ο διάδοχός του, αποδεικνύει πως η εξουσία σε κάνει και ψηλό και γοητευτικό και όλο τον γυναικείο πλανήτη τον φέρνει στα πόδια σου. Η επιτυχία θέλει σαν επιδόρπιο την απιστία για να μην γίνεται ρουτίνα και βαρυστομαχιά.

Πιο πρόσφατο το παράδειγμα του παραγωγού Γουαϊνστάιν, που δεν ήταν και ο Πάρις ο Εύμορφος˙ του έφτανε το χρήμα, η δόξα και η λάμψη που έσερνε σαν Μίδας από πίσω του... Άραξε το σκάφος στη Μύκονο και οι επίδοξες και επίδοξοι ερωμένοι θα ’ρθουν χωρίς να τους φωνάξεις.

Στην περίπτωση της επιτυχίας, κυρίως των ανδρών, αφού οι γυναίκες αν επιδείξουν τον πλούτο τους θα θεωρηθούν ύποπτες για πορνεία ή προικοθηρία στης σεξιστικής ανδροκρατίας το πολίτευμα, ενώ το αντίθετο στον άνδρα θα δώσει μέγεθος ακόμα και στον κάτω εγκέφαλό του αν δεν έχει. Η επιτυχία λοιπόν των ανδρών και μόνο είναι το ύψιστο αφροδισιακό όπλο κατά των γυναικών, γεγονός που κάνει την απιστία να πρέπει να αλλάξει όνομα και να λέγεται πίστη στη μοναδική τέχνη επιβίωσης του ανθρώπινου είδους που λέγεται σεξ... Η φύση μάς χάρισε τις άτιμες τις αισθήσεις για να μας οδηγούν στην εφήμερη ευτυχία των σωματικών ηδονών, που θα τιμωρούνται στους ναούς και τις εκκλησίες, γιατί σημασία δεν έχει τι κάνουμε στο κρεβάτι μας, αλλά πώς το ονομάζουμε... (onmed.gr)