ΝΟΝ ΝΟΜΕΝ «THE UNWORDS»… το βιβλίο!!!

«Απογυμνώνοντας» τον άνθρωπο από κάθε είδους «αρετή» που αναζητά να βρει μια χαμένη κοινωνική ταυτότητα, αγνοώντας όλες τις επιπτώσεις και τις επιταγές της κοινωνίας, έχοντας επιλέξει το δρόμο της μη αποκάλυψης...

της συγγραφικής του ταυτότητας μάς συστήνεται μέσα από το έργο του «THE UNWORDS».
Θα τολμούσαμε να πούμε ότι ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάζει το κοινωνικό γίγνεσθαι είναι πολλές φορές ωμός και τραχύς πάνω απ' όλα, όμως και αυτό που θεωρείται το πιο σημαντικό απ' όλα είναι ότι είναι αληθινός. Δεν υπερβάλλει, αλλά δίνει με το δικό του τρόπο την πραγματικότητα, όπως αυτή είναι και όπως τη βιώνουμε κάθε μέρα όλοι γύρω μας. Αποτυπώνοντας το συγγραφικό του έργο ο "Non Nomen" όπως πολλοί τον χαρακτηρίζουν, «αυτός ο ανώνυμος και απρόσωπος χαρακτήρας εκθέτει τις σκέψεις - ταμπού που κανένας δεν τολμά να εκφράσει. Απογυμνώνει όλους τους παράγοντες της κοινωνικής, θρησκευτικής και προσωπικής μας ζωής από την υποκρισία και τις ψευδείς παραστάσεις»...

EΡ: Θα ήθελα για αρχή να μου πείτε πότε ξεκινήσατε να γράφετε βιβλία, αλλά και ποιο ήταν το εναρκτήριο ερέθισμα για να αρχίσει το ταξίδι σας στη συγγραφή;

ΑΠ: Αν και ζωγράφιζα συνεχώς, από πολύ μικρή ηλικία, η επαφή μου με τα βιβλία περιοριζόταν αποκλειστικά στη σχολική μελέτη. Η αγάπη μου για τις εικαστικές τέχνες είναι που με οδήγησε στα graphic novels και στο βιβλίο του Alan Moore "V For Vendetta", το οποίο διάβασα για πρώτη φορά όταν ήμουν 13 χρονών. Το θεωρώ ως μια από τις μεγαλύτερές μου επιρροές και είναι σίγουρα το βιβλίο που μου έδειξε πόσο επιτυχημένα μπορεί κάποιος να συνδυάσει τη ζωγραφική με το γραπτό λόγο και πόσο εντυπωσιακό μπορεί να είναι το αποτέλεσμα. Το "Les Fleurs du mal" του Charles Baudelaire είναι επίσης μια μεγάλη επιρροή για μένα.

ΕΡ: Πόσα βιβλία έχετε γράψει, αλλά και με τι θέματα καταπιάνεστε;

ΑΠ: Τον Μάρτιο του 2012 κυκλοφόρησε το πρώτο μου βιβλίο με τίτλο "The Unwords". Το βιβλίο αποτελεί μια ασυνήθιστη και προκλητική ματιά στην κοινωνία μας, μέσα από τις σκέψεις ενός ανθρώπου που δεν μας αναφέρει ποτέ το όνομά του, δεν μας δείχνει ποτέ το πρόσωπό του και που δεν έχει τίποτα απολύτως να κερδίσει, με αποτέλεσμα κάθε του λέξη να χαρακτηρίζεται από μια ακραία μορφή αυθεντικής και αμετανόητης ειλικρίνειας. Αυτός ο ανώνυμος και απρόσωπος χαρακτήρας εκθέτει τις σκέψεις - ταμπού που κανένας δεν τολμά να εκφράσει. Φωνάζει άφοβα όσα έχουμε αποφασίσει συλλογικά σαν κοινωνία ότι πρέπει να μείνουν ανείπωτα και απογυμνώνει όλους τους παράγοντες της κοινωνικής, θρησκευτικής και προσωπικής μας ζωής από την υποκρισία και τις ψευδείς παραστάσεις. Έχω επίσης αρχίσει το επόμενό μου βιβλίο, που θα φέρει τον τίτλο "The Torn Apart". Το Τ.Α. καταπιάνεται με την ιστορία ενός ανθρώπου, η οποία μέσα από πολλές χιλιάδες χρόνια προφορικής παράδοσης, από γενιά σε γενιά και από έθνος σε έθνος, θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά και με αρκετές διαστρεβλώσεις στην Ελληνική μυθολογία ως ο μύθος του "Προμηθέα".

ΕΡ: Οι Κύπριοι συγγραφείς θεωρείτε ότι λαμβάνουν την ίδια αναγνωρισιμότητα, αλλά και το κύρος με συγγραφείς του εξωτερικού;

ΑΠ: Μου είναι λίγο δύσκολο να απαντήσω σε αυτή την ερώτηση. Γράφω κυρίως στην αγγλική γλώσσα και το τελευταίο με το οποίο ασχολούμαι είναι η αναγνωρισιμότητά μου σαν συγγραφέας, εξ ου και η επιλογή της ανωνυμίας. Δεν έχει σημασία η εθνικότητα, αλλά η γλώσσα στην οποία γράφει κανείς. Δυστυχώς το μειονέκτημα του να γράφεις στα ελληνικά είναι ότι το 99% της αγοράς δεν γνωρίζει τη γλώσσα. Συνεπώς ένας Κύπριος συγγραφέας ξεκινά από μειονεκτική θέση σε σύγκριση με ένα Άγγλο ή Αμερικανό συγγραφέα, κυρίως σε θέματα προώθησης και διαθεσιμότητας του έργου του. Τα Unwords κυκλοφόρησαν στα αγγλικά και μέσα σε 10 μήνες εξαπλώθηκαν σε 4 ηπείρους και ήταν προτεινόμενα μαζί με τρεις κατόχους του βραβείου Pulitzer για το μεγαλύτερο βραβείο αναγνωστών της χρονιάς χωρίς να έχουν καν αναγνωρίσιμο συγγραφέα. Αν έγραφα στα ελληνικά όμως; Θα είχε το βιβλίο μου ανάλογη πορεία διάδοσης; Δεν νομίζω.

EΡ: Τι ήταν εκείνο που σας ενέπνευσε να γράψετε τo The Unwords;

ΑΠ: Έχω δει γιατρούς να μετρούν την αξία της καρδιάς του πατέρα μου με το ίδιο συνάλλαγμα που χρησιμοποιείς για να αγοράσεις ένα iPοd. Τους φίλους μου να δουλεύουν σκληρά τώρα στα 30 τους για να έχουν την ευκαιρία να... δουλεύουν ακόμη πιο σκληρά στα 60 τους. Την αγαπημένη μου να συναντά κλειστές πόρτες επειδή είναι "overqualified", λες και το να κατέχεις περισσότερες γνώσεις απ' όσες χρειάζεσαι είναι μειονέκτημα στην αναζήτηση εργασίας. Σε αυτό το θέατρο που λέμε "κοινωνία", ορισμένοι από εμάς επέλεξαν να αποδεχθούν την κτηνωδία του περιβάλλοντός τους και να παίξουν πιστά το ρόλο τους, ενώ άλλοι, πληγωμένοι και σημαδεμένοι από τις συνεχείς δυσκολίες, επέλεξαν να μείνουν σιωπηλοί και δεν έχουν μιλήσει ακόμα. Εγώ έχω φωνή. Γνωρίζω όσα μας πληγώνουν. Ξέρω τις αιτίες για τη δυστυχία που βλέπω γύρω μου. Έχω κάτι να πω και η συγγραφή λειτουργεί για μένα ως ένα όπλο. Και για κάθε δάκρυ των ανθρώπων που αγαπώ...με κάθε λέξη που γράφω, παίρνω την εκδίκησή μου.

ΕΡ: Νομίζετε ότι ένας συγγραφέας έχει "ημερομηνία λήξεως"; Υπάρχει δηλαδή κάποια στιγμή που ένας συγγραφέας παρακμάζει και παύει να διατηρεί τη "χάρη" του;

ΑΠ: Το να είσαι συγγραφέας είναι εκ φύσεως ένα εγωκεντρικό επάγγελμα. Περνάς τόσο πολύ χρόνο απομονωμένος, που φτάνεις στο σημείο να αξιολογείς τον εαυτό σου, με τιμές που δεν είναι καθόλου ρεαλιστικές. Όλοι μας θέλουμε να διαβαστούν τα βιβλία μας, να μας εκτιμήσουν και να μας αγαπήσουν ως συγγραφείς. Να ξέρεις ότι το κάθε βιβλίο που διαβάζεις φωνάζει: "αγάπα με!" και αυτό είναι φυσιολογικό. Αλλά η αλήθεια είναι ότι, στο τέλος της ημέρας, κανένας δεν αγαπά τον συγγραφέα. Αγαπούν μόνο το έργο του. Αυτό ισχύει ακόμη και για θρυλικούς συγγραφείς. Πολλές φορές έχω ακούσει να λένε για παράδειγμα "αγαπώ πολύ τον Shakespeare!" Αν τους ρωτήσεις γιατί, θα σου πουν τα πάντα για το έργο του, αλλά ούτε λέξη για τον ίδιο ως άνθρωπο. Οι πληροφορίες αυτές είναι ένα Google search μακριά, αλλά συνήθως μόνο όσοι έχουν σπουδάσει λογοτεχνία τις γνωρίζουν. Αυτή είναι η πικρή αλήθεια. Γι' αυτό πιστεύω ότι μόλις ένας συγγραφέας παρεξηγήσει την αγάπη του αναγνώστη για το έργο του ως ένδειξη αγάπης προς τον ίδιο, τότε το Εγώ παίρνει τον έλεγχο της εκφραστικότητάς του και η ποιότητα του έργου του πέφτει κατακόρυφα.

EΡ: Νομίζετε ότι ο Κύπριος του σήμερα και ιδίως η νέα γενιά, έχει στενές σχέσεις με το βιβλίο;

ΑΠ: Έχει στενές σχέσεις με το βιβλίο, αλλά όχι όσο στενές σχέσεις έχει με την τηλεόραση, το Playstation 3 και τον πνευματικό και μη αυνανισμό.

ΕΡ: Υπάρχει κάποια gallery που φιλοξενεί τα έργα σας;

ΑΠ: Το βιβλίο, όπως επίσης και οι πίνακές μου είναι διαθέσιμοι αποκλειστικά μέσω της επίσημης ιστοσελίδας www.theunwords.com. Μέσω της ιστοσελίδας μπορεί κάποιος να επικοινωνήσει μαζί μου, να παρακολουθήσει τις αναρτήσεις του blog μου, να διαβάσει κριτικές αναγνωστών και να έχει πρόσβαση σε υλικό αναφορικά με τα Unwords.

ΕΡ: Με ποια χρώματα θα αντικατοπτρίζατε τους καιρούς που διανύουμε;

ΑΠ: Δεν υπάρχουν πλέον χρωματισμοί. Οι καιροί που ζούμε είναι εντελώς άχρωμοι. Στην κοινωνία της εποχής μας, οι αποφάσεις λαμβάνονται από δικηγόρους, οικονομολόγους και επιχειρηματίες… (alithia)