Η
αφορμή μου δόθηκε (ξανά) από την ιστορία. Πρίν λίγες μέρες το 1820 ο Υψηλάντης και...
Ε
και;
Οι
νεοέλληνες έχουμε μια σχέση πάθους και μίσους με το παρελθόν. Άλλες φορές μας
στοιχειώνει, άλλες μας εξαγνίζει. Πάντα το αντιμετωπίζουμε με πάθος και
υπερβολή, όπως τα πάντα γύρω μας. Το ερμηνεύουμε κατά το δοκούν, το
εξιδανικεύουμε , το ξεχνάμε. Ποτέ όμως δεν κοιτάμε να το ερμηνεύσουμε.
Σήμερα
η Ελλάδα περνά μια ακόμα κρίσιμη φάση της ιστορίας της. Δεν είναι η πρώτη φορά.
Η "Μέρκελ", έχει ξαναπεράσει από αυτά εδώ τα μέρη , με άλλα ονόματα
και άλλες μορφές. Και όμως αντέξαμε. Και σε πολύ χειρότερες καταστάσεις, από
αυτές που νομίζουμε ότι σήμερα περνάμε, ζαλισμένοι προφανώς από την χλιδή και
την δήθεν ευημερία της μεταπολίτευσης. Το διακύβευμα δεν είναι όμως μόνο το
οικονομικό. Είναι κυρίως κοινωνικό και εθνικό. Τα μέτρα τα έχουν επιβάλλει. Το
μνημόνιο ήδη εφαρμόζεται. Το θέμα είναι να μην καταφέρουν να επιβάλλουν και το
πανάρχαιο και πολύ πετυχημένο «διαίρει και βασίλευε». Να διχάσουν τους Έλληνες
και να σπείρουν το μίσος. Έλληνας να χτυπά Έλληνα. Εκεί να βλέπει τον
«αντίπαλο».
Σε αυτή
την φάση της ιστορίας μας είμαστε και πρέπει να γίνει συνείδηση. Τα κλειδιά που
μας πήραν και μπαινοβγαίνουν ό,τι ώρα θέλουν σε αυτή την χώρα δεν θα τα πάρουμε
πίσω τώρα. Μην κοροιδευόμαστε. Άλλες φορές κάναμε και 400 χρόνια. Και δεν θα τα
πάρουμε με τον τρόπο που νομίζουμε. Διανύουμε μια περίοδο της ιστορίας μας που
, μετά το ξέφρενο πάρτυ της μεταπολίτευσης, πρέπει να μαζευτούμε σπίτι. Να
ανασκουμπωθούμε. Να σκεφτούμε. Να αναδιπλωθούμε. Δεν είναι μόνο το οικονομικό.
Είναι θέμα ταυτότητας και υπόστασης. Εθνικής και ατομικής. Αυτή κλονίσθηκε τα
τελευταία χρόνια. Αλλοιώθηκε, τσαλαπατήθηκε, άλλαξε. Και το αποτέλεσμα είναι η
παγκόσμια οικονομική κρίση, να μας βρει έρμαιο στις διαθέσεις κρατών και
ανθρώπων που λειτούργησαν μεθοδικά , όπως κάθε μεγάλη δύναμη στην εποχή της.
Το
κλειδί τώρα είναι η ενότητα. Να μην αφήσουμε να διαλυθεί ο κοινωνικός ιστός. Να
παραμείνει δυνατή η ψυχική σύνδεση, που σε κάθε φάση της ελληνικής ιστορίας,
εμφανιζόταν ως από μηχανής θεός, έπαιρνε από το χέρι την Ελλάδα και την έδινε
στους επόμενους. Τα λεφτά ποτέ δεν σκότωσαν ένα έθνος. Ο σπόρος δεν πρέπει να
χαθεί που δίνει νέους καρπούς.
Εκεί
μπορεί να βοηθήσει αληθινά η ιστορία. Όχι να την διαβάσουμε, αλλά να την
ερμηνεύσουμε. Να την κλείσουμε μέσα μας σαν φυλαχτό που κανείς δεν μπορεί να το
πειράξει, να το μολύνει, να το βεβηλώσει. Εκεί αυτές τις ώρες πρέπει να
ρίχνουμε κλεφτές ματιές, να την διαβάζουμε και να την προσέχουμε. Και αυτή
μπορεί να μας δείξει το σωστό μονοπάτι. Αυτή είναι ο πλούτος μας. Η
μνήμη.
Χρειάζεται
θάρρος και πάνω από όλα ψυχραιμία. Κανείς δεν κατέχει το απόλυτο δίκιο και την
απόλυτη αλήθεια στις μέρες που ζούμε. Όποιος το λέει διχάζει, δεν βοηθά. Οι
Έλληνες πρέπει σε αυτή την ιστορική καμπή να μείνουν ενωμένοι. Και μία πολύ
καλή ευκαιρία για να το δείξουν αυτό είναι η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου. Να
θυμηθούν το «όχι» φτάνει.Να πάνε στις παρελάσεις και να χειροκροτήσουν τα νιάτα
της Ελλάδας. Να μη το βάλει κανείς στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, να μην το
διχάσει, να μη το βεβηλώσει, επειδή νομίζει ότι είναι δικό του. Είναι όλων.
Μόνο
έτσι η Ελλάδα μπορεί να μείνει όρθια και αυτό είναι το χρέος των νεοελλήνων
σήμερα. Να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. Να αντιδράσουν με αληθινή παιδεία
και αίσθημα ευθύνης. Να παραδώσουν όρθιο και αξιοπρεπές το
"τρελοβάπορο", που έλεγε και ο Ελύτης στις επόμενες γενιές. Και αυτό
είναι μαθημένο να βγαίνει στα ανοιχτά και να συνεχίζει το ταξίδι του... (Σ.Π-parapolitika )
Paulitos
