Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2011

Τεό: ο Μασταξάς

Στου χωριού μου την αυλή, κάθονται δυο γεροντάκια που σχολιάζουν ότι γύρω τους κυκλοφορεί. Με την Ελληνική τους «φιλοσοφία», παίρνουν θέση και επαναστατούν. Από σήμερα θα μας κρατούν συντροφιά από του Αυλόγυρου τη γωνιά…
Μην τους αποπάρετε  και μη τους γυρίσετε την πλάτη ξαφνικά, αν δεν σας εκφράζουν αυτά που ίσως που, ακούστε τους όμως προσεκτικά, γιατί τα γερόντια βλέπουν αρκετά μακριά…

«Μωρ Μελέτη, τι έπαθε πάλι εκείνος ο μέγας αντιπρόεδρος Πάγκαλος;»
«Θα του έπεσε βαρύ το χθεσινό γουρουνόπουλο, Μηνά μου…»
«Μα ήταν λόγια αυτά που ξεστόμισε, ο αχαΐρευτος; Ακούς εκεί. Να μας βαζ όλους σ’ ένα τσουβάλι και να μας λέει τραμπούκους, αλήτες και μαλάκες. Από πού κι ως που ρε ο κόπανος;»
«Από την εντολή που του δώσαμε και από την ανοχή που δείχνουμε τόσα χρόνια…»
«Άσε δάσκαλε τα διπλωματίστικα τα λόγια και μίλα μου στα ίσα. Τι νομίζει ότι κάνει το γομάρι».
«Από κάτι τύπους σαν αυτόν αγαπητέ μου φίλε, που δεν έχουν δουλέψει ποτέ στη ζωή τους, μην περιμένεις και μην ελπίζεις για τίποτα. Το μόνο που ξέρουν είναι να αραδιάζουν μπαρούφες, αφού το ξέρουν πολύ καλά ότι δεν έχουν το παραμικρό κόστος και δε φέρουν ευθύνη για πιθανό στραπάτσο. Έχουν την ασυλία της βλακείας τους και του νόμου που τους προστατεύει».
«Μας απειλεί μωρέ ότι δε θα κατέβει στις επόμενες εκλογές».
«Και νομίζω ότι καλά θα κάνει. Ας αποσυρθεί στους αμπελώνες του, ας τα πίνει μόνος του, ας τα τρώει μόνος του και ας μας αφήσει στη ησυχία μας. Έχουμε σημαντικότερα πράγματα να κάνουμε Μηνά μου»
«Ναι μωρέ, ας πάει σε καμία ταβέρνα, γιατί καλύτερα να τρώει, παρά να μιλάει ο παλιοκερατάς, ο Μασταξάς», του απαντά, ξύνοντας τα «υπουργεία» του, προξενώντας γέλιο στο φίλο του.
«Ακριβώς. Και για να λέμε τα πράγματα με τ’ ονομά τους, στερούμαστε από ηγέτας αγαπητέ, την ώρα που έχουμε γεμίσει από υποκριτάς».
«Άντε στην υγεία μας, δάσκαλε», του λέει τσουγκρίζοντας τα ποτήρια τους με το ούζο…
«Στην υγειά μας και ας μας λένε τραμπούκους και μαλάκες κατά τα λεγόμενα του Τεό που λέει και ο φίλος μας ο Τζιμάκος και σταμάτα να ξύνεσαι».

(Από τη συλλογή χρονογραφημάτων «Τα λόγια του καφενέ» του Παύλου Ανδριά)