Ύπνε που παίρνεις τα παιδιά, πάρε και το δικό μου, μήπως μπορέσω και εγώ
να δω ένα όνειρο γλυκό.
Υπάρχουν κανόνες, σου λένε οι αθεόφοβοι για να έχεις όνειρα γλυκά, αλλά
πρέπει να τους ακολουθήσεις πιστά. Το πώς θα το καταφέρεις αυτό, δεν τους
απασχολεί...
Τους λες, «πώς να ακολουθήσω τους κανόνες σας, όταν κοιμάμαι ελάχιστες
ώρες και τρέχω όλη μέρα σαν το Βέγγο», και αυτοί επιμένουν, πως για όλα υπάρχει
λύση, αρκεί να υπάρχει θέληση.
Και πριν προλάβεις να πάρεις μια ανάσα σ’ αρχίζουν στις γρήγορες! Το
υπνοδωμάτιο πρέπει να είναι ήσυχο και να αερίζεται καλά. Το στρώμα επίσης δεν
πρέπει να είναι πολύ σκληρό, ούτε πολύ μαλακό.
Τι κάνεις εσύ σ’ αυτή την περίπτωση;
Απλό. Κολλάς αυγοθήκες στους τοίχους για να κάνεις ηχομόνωση, βάζεις
σήτες στα παράθυρα για να μπαίνει αέρας και στη συνέχεια αρχίζεις να χοροπηδάς
πάνω στο κρεβάτι για να μαλακώσει το στρώμα αν είναι σκληρό ή αρχίζεις να το
γεμίζεις με κάλτσες, παλιόρουχα και κουρέλια, αν είναι υπερβολικά μαλακό.
Να μην κλέβουμε ώρες από τον ύπνο, λένε και τον αφιερώνουμε στη δουλειά.
Και έρχεσαι εσύ τώρα και ρωτάς: «όταν κοιμάμαι, με πληρώνει κανείς;». Σιγά μην
πάρεις απάντηση.
Χαλαρώστε πριν πέσετε στο κρεβάτι, λέει άλλος κανόνας και εκεί είναι που
τα παίρνεις στο κρανίο. Πως είναι δυνατόν να βρεις χρόνο να φτιάξεις ένα ρόφημα
για να χαλαρώσεις, όταν οι λογαριασμοί είναι απλήρωτοι, οι κάρτες έχουν
κοκκινίσει από το κακό τους και η πεθερά σου, κάθε λίγο και λιγάκι σου θυμίζει
ότι έχει ανάγκη από ξεκούραση και δεν μπορεί να σου κρατήσει άλλο τα παιδιά;
Πως;
Να τρώτε συχνά μικρά γεύματα κατά τη διάρκεια της ημέρας, συνεχίζει να
σου λέει και σε αφήνει κόκαλο.
Αλήθεια πόσα τάπερ πρέπει να πάρεις στη δουλειά; Άντε και τα παίρνεις.
Για φαντάσου να δουλεύεις σε τράπεζα και με το ένα χέρι να μετράς λεφτά και με
το άλλο να προσπαθείς να φας το κρεμμύδι, τη ντομάτα, τις ελιές και το ψωμάκι.
Τι μαγική εικόνα Θεέ μου. Αλήθεια το γνωρίζουν οι «αθεόφοβοι» ότι πλέον τα
διαλείμματα στη δουλειά, είναι περιορισμένα;
Μάλλον όχι, αφού σου λένε, το πρωί πριν φύγεις για τη δουλειά, κάνε
γυμναστική. Να σηκωθείς δηλαδή από τα άγρια χαράματα, να κάνεις τον καραγκιόζη
μπροστά σε όλους, με το σκεπτικό ότι, με μία επιπλέον κούραση, θα πέφτεις το
βράδυ σαν πουλάκι για ύπνο. Για ποιο πουλάκι μιλάνε, δεν γνωρίζω.
Το ωραίο βέβαια είναι που σου ζητάνε να γυρίσεις αρκετές δεκαετίες πίσω,
καθώς σου προτείνουν να φορέσεις νυχτικό ή πιτζάμες. Για το δεύτερο, πάει στα
κομμάτια. Για το νυχτικό όμως, τι παίζεται. Μήπως θέλουν να, μας κόψουν και το
σεξ;
Φαντάζεσαι να πέφτεις στο κρεβάτι, να έχεις τον άνθρωπό σου δίπλα σου
και ν’ αρχίζεις να ψαχουλεύεις γα να βγεις αυτό που θέλεις; Θα το κάνεις μια,
δυο, άντε το πολύ τρις και στο τέλος τσιτωμένος και κουρασμένος θα γυρίσεις από
το άλλο πλευρό. Σιγά μην κοιμηθείς με τον «Τάσο» στα ντουζένια του και τη
«Γκόλφω» να έχει γίνει μούσκεμα, περιμένοντάς τον στη Βρύση!
Α, άκου και αυτό. Ο καλύτερος ύπνος είναι γύρω στις δέκα. Δέκα να είναι
οι ώρες τους θα πεις και εγώ μαζί σου. Είναι δυνατόν να πέσεις για ύπνο, όταν
είσαι μέσα στο άγχος και την υπερένταση; Τι όνειρα θα δεις; Σιγά μη δεις
προβατάκια και πράσινους αγρούς. Εφιάλτες θα είναι γεμάτος ο ύπνος σου και εσύ
θα γίνεις μούσκεμα από τον ιδρώτα και τα κλάματα.
Η κρεβατομουρμούρα, τέλος. Στο κρεβάτι, επιβάλλεται να ξεχάσεις τα
πάντα. Τα πάντα και να γίνεις άλλος άνθρωπος. Και άντε, πιέζεις για άλλη μια
φορά τον εαυτό σου, χαράς το κουράγιο σου και το κάνεις. Τι θα γίνει όμως όταν
γυρίσεις πλευρό και δεις έναν άλλο άνθρωπο δίπλα σου; Θ’ αρχίσεις τις συστάσεις
ή θα τον ρωτήσεις «πως απ’ τα μέρη μας»; Ε;
Γι’ αυτό σου λένε οι «φωστήρες», ο ύπνος είναι προσωπική υπόθεση. «Εμείς
σου λέμε κάνε αυτό, αλλά αν δεν τα καταφέρεις, δεν θα φταίμε εμείς. Εσύ έχεις
το πρόβλημα».
Και φαντάσου τώρα, να πέφτεις στο κρεβάτι, να κάνεις τα γούτσου –γούτσου
σου, να χαλαρώνεις στη συνέχεια, να κλείνεις τα ματάκια σου, να ονειρεύεσαι και
να ταξιδεύεις με το υποσυνείδητό σου, να ξεκουράζεσαι και το πρωί που ξυπνάς,
συνειδητοποιείς ότι δεν ακολούθησες κατά γράμμα τις οδηγίες των «αθεόφοβων», να
σε πιάνει ταραχή και να καταπίνεις τα χάπια με τη χούφτα για να ηρεμίσεις.
Τους στέλνεις ή δεν τους στέλνεις στον αγύριστο και ακόμα παραπέρα;
(Απόσπασμα
από το βιβλίο του Παύλου Ανδριά, «Άντε και… σας πίστεψα», που κυκλοφορεί από
τις εκδόσεις ΙΑΜΒΟΣ, Χ. Τρικούπη 31, τηλ. 210 3300443)
