Είμαι
άστεγος...
Αποβραδίς κατηφορίζω τα θεοσκότεινα σοκάκια πίσω απ’ την εκκλησία για
αναζήτηση τροφής. Οι σκιές που ρίχνουν τα κεριά επιταχύνουν το βήμα μου και
αναρριγούν το κορμί μου. Διασχίζω στενά που καραδοκούν λυσσασμένοι σκύλοι και πελώριοι
αρουραίοι έτοιμοι να με κατασπαράξουν. Ψάχνω για λίγα κατάλοιπα τροφής ανάμεσα
σε τοξικά απόβλητα, ανθρώπινες ακαθαρσίες και λερούς χυλούς ανάμεικτους με
σαπουνάδες και αίματα. Λίγες θερμίδες ζωής μέχρι να ‘ρθει το ξημέρωμα και να
γίνω ξανά αόρατος.
Παρίας
μια ζωή με απομάκρυνε η μάνα μου, μετά από μια αποτυχημένη σχέση που βίωσε, για
να με σώσει, να με κρατήσει ζωντανό, αφού ο τέως αποδείχτηκε ικανός ως και να
με πνίξει. Πάντα παρείσακτος και πάντοτε περίσσιος. Συνεχώς κατατρεγμένος και
απόβλητος. Γκρίζες ζώνες, απαγορευμένες εκτάσεις από καιρούς πατημένες απ’ τους
δυνατούς, χώρος για επιβίωση λιγοστός.
Όμως
πάει σχεδόν ένας μήνας που τύχη μου άλλαξε ριζικά. Βρήκα καταφύγιο δίπλα σε
λιγοστούς καλοσυνάτους αλλά φτωχικούς ανθρώπους, φτωχότερους και από μένα. Μου
προσφέρουν καθημερινά ένα πιάτο θρεπτικό και μια ζεστή φωλίτσα για να κοιμηθώ
με ασφάλεια. Πρώτη φορά νιώθω την αγάπη στον αέρα από κάποιους γύρω μου, την
περιρρέουσα στοργικότητα να μ’ αγκαλιάζει. Τελικά η ζωή είναι όλο εκπλήξεις…
Το
ότι σας το λέει αυτό ένας Γάτος διόλου δεν μειώνει την αξία της αλήθειας αυτής
καθ’ αυτής.
Με την υπογραφή του συγγραφέα Ιωάννη Κασσή
