Ο φτωχός, φτωχότερος…

Γράφει η Λώρη Κέζα

Στον καιρό της κρίσης οι φτωχοί πλήρωσαν παραπάνω φόρους μέχρι και 337%.

Βάλτε Καζαντζίδη στο πικάπ, ανάψτε κι ένα τσιγάρο στριφτό και πάμε να διαβάσουμε τα ευρήματα έρευνας του γερμανικού Ιδρύματος Μακροοικονομικών Μελετών Hans Böckler. Πάμε...

να δούμε πόσο επιστημονικός είναι ο στίχος «ο φτωχός, ο φτωχός όταν πεθαίνει, τότε μόνο, τότε μόνο ξαποσταίνει».

Στον καιρό της κρίσης οι φτωχοί πλήρωσαν παραπάνω φόρους μέχρι και 337%. Δεν είναι τυπογραφικό λάθος, ο αριθμός είναι τριψήφιος. Οι πλούσιοι επιβαρύνθηκαν με φορολογικές αυξήσεις 9%. Δεν είναι τυπογραφικό λάθος, ο αριθμός είναι μονοψήφιος.

Στο πλαίσιο τη έρευνας αναλύθηκαν στοιχεία που αφορούσαν 260.000 ελληνικά νοικοκυριά. Προκύπτει λοιπόν ότι το ονομαστικό ακαθάριστο προϊόν των μέσων ελληνικών νοικοκυριών ανάμεσα στο 2008 και 2012 μειώθηκε έως και κατά ένα τέταρτο. Οι μεγάλες μειώσεις οφείλονται κατά το ήμισυ στις περικοπές των μισθών. Τα χαμηλά στρώματα έχασαν μέσα στην κρίση το 86% του συνολικού τους εισοδήματος, ενώ οι πιο εύπορες οικογένειες μόλις το 16%.

Από τη μια λοιπόν χάθηκαν τα εισοδήματα λόγω απολύσεων και περικοπών από τους εργοδότες, από την άλλη το κράτος ζητούσε όλο και περισσότερα.

Η θλιβερή ανισορροπία στην αύξηση των υποχρεώσεων απέναντι στο κράτος δεν φαίνεται τόσο εντυπωσιακή στα απόλυτα νούμερα. Ο φτωχός καλείται να πληρώσει κάποια κατοστάρικα παραπάνω φόρου. Τι είναι διακόσια ή τριακόσια ευρώ στη συνείδηση των τεχνοκρατών; Κι όμως, για εκείνον που ζει με το τίποτα αυτά τα διακόσια ή τριακόσια ευρώ είναι η επιβίωσή του.

Σημειώνεται στην έρευνα ότι οι περικοπές ήταν πολύ πιο εκτεταμένες από ό,τι χρειαζόταν για την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας σε διεθνές επίπεδο. Σχετικά με τις μειώσεις μισθών σημειώνεται ότι ήταν πιο οδυνηρές στον ιδιωτικό τομέα. Οι αποφάσεις για τους μισθούς του δημοσίου είτε δεν εφαρμόστηκαν ποτέ στην πράξη είτε αποσύρθηκαν λόγω δικαστικών αποφάσεων.

Προκύπτει επίσης ότι το 2012 ένα στα τρία ελληνικά νοικοκυριά έπρεπε να ζήσει με ετήσιο εισόδημα 7.000 ευρώ. Δηλαδή μια οικογένεια ή ένα ζευγάρι ή έστω ένας άνθρωπος έπρεπε να τα βγάζει πέρα με λιγότερα από 600 ευρώ το μήνα.

Την έρευνα για λογαριασμό του Ιδρύματος Hans Böckler εκπόνησε ο Τάσος Γιαννίτσης (τα έλεγε ο άνθρωπος, επί Σημίτη, ότι χωρίς μεταρρυθμίσεις πάμε στο γκρεμό) μαζί με τον αναπληρωτή καθηγητή Αγροτικής Οικονομίας στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών Σταύρο Ζωγραφάκη. Ο Καζαντζίδης είναι διαχρονικός. «Η φτώχεια είναι αβάσταχτη/ κι απ’ την καρδιά μου τρώει/ χαρά δε μου `δωσε στιγμή/ και μου `χει κάνει τη ζωή/ πικρή σαν μοιρολόι»… (πηγή: Το Βήμα)