«Κουβέντα
στην αυλή…»
…με
τον ηθοποιό Αλέξανδρο Λαμπαούνα
Ο
Αλέξανδρος Λαμπαούνας είναι 22 ετών, φοιτητής στο τμήμα Πολιτικών Μηχανικών
ΕΜΠ, ασχολείται με τη μουσική ολοκληρώνοντας τις σπουδές του στην κλασική
κιθάρα και εργάζεται...
Η
ενασχόληση του με το θέατρο ξεκινάει από τα παιδικά του χρόνια συμμετέχοντας
πάντα στις ετήσιες παραστάσεις του σχολείου του. Τα τελευταία 4 χρόνια είναι
ενεργό μέλος στο θεατρικό σύλλογο «Ερωτέχνες», όπου, πέρα από θεατρικά
σεμινάρια και μαθήματα στα πλαίσια θεατρικού εργαστηρίου, στόχος τους έχουν να
ανεβαίνουν στο σανίδι με διαφόρων ειδών έργα.
Η
συμμετοχή του στην παράσταση «Νυμφομάνια» είναι το πρώτο επαγγελματικό
εγχείρημα.
Για
αυτόν, η μαγεία του θεάτρου κρύβεται στο ότι ανά πάσα στιγμή σου ζητείται, όχι
απλά να μιμηθείς, αλλά να γίνεις ένας άλλος χαρακτήρας με τη δική σου
προσωπικότητα και να κάνεις πράγματα που στην πραγματική σου ζωή ίσως να μην τα
έχεις καν φανταστεί..
Ο
θεατής, σίγουρα ακούγοντας τον τίτλο του έργου, «ΝΥΜΦΟΜΑΝΙΑ»,
αισθάνεται λίγο άβολα, μιας και στη χώρα μας δεν έχει φτάσει στο σημείο να
εκδηλώνει τις «διαστροφές» του. Τι θα του προτείνατε, για να ξεπεράσει αυτό το
«ταμπού» και να έρθει κοντά σας;
Κατά
τη γνώμη μου, οι άνθρωποι (άρα κι οι θεατές) πρέπει να είμαστε ανοιχτοί στο να
γνωρίζουμε νέα πράγματα (θεάματα), χωρίς φόβο, κι ύστερα να κάνουμε βάσιμη
κριτική και να επιλέγουμε. Το ότι πρόκειται να έρθει ο θεατής αντιμέτωπος με
κάτι διαφορετικό για μένα πρέπει να τον ιντριγκάρει κι όχι να σταθεί εμπόδιο.
Τέλος, οι 3 χαρακτήρες αυτοί δεν είναι εξωπραγματικοί , υπάρχουν γύρω μας κι ας
μην το ξέρουμε. Καλύτερα να τους πρωτοσυναντήσει επί σκηνής!
Η αποπλάνηση και τα ερωτικά
υπονοούμενα εναλλάσσονται ευχάριστα, δίνοντας μια μοναδική ξεχωριστή γεύση στην
παράσταση. Είναι εύκολο στον ηθοποιό να ισορροπήσει πάνω στη σκηνή και να μην
παρασυρθεί από τις «ορμές» του;
Πατώντας
στη σκηνή δεν είσαι ο εαυτός σου, ούτε μιμείσαι κάποιο χαρακτήρα, ΕΙΣΑΙ ο ρόλος
που υποδύεσαι. Αν λοιπόν είσαι όντως «μέσα » στο ρόλο και αυτός προσπαθεί να
αντισταθεί σ’ αυτήν την αποπλάνηση (όπως εδώ), τότε ναι είναι εύκολο.
Με την εγκεφαλική διαστροφή
που πλημμυρίζει το έργο, καλείστε να κολυμπήσετε στα βαθιά και να αποδώσετε όσο
πιο καλύτερα μπορείτε τους ρόλους σας, σφίγγοντας τα δόντια για να μην
γελάσετε. Πόσο δύσκολο είναι αυτό;
Σαφώς
και γελάσαμε όλοι μας στην πρώτη, στη δεύτερη στην τρίτη (…) πρόβα! Από ένα
σημείο και μετά όμως όντας ο χαρακτήρας που υποδύεσαι είναι εύκολο όχι να
συγκρατήσεις το γέλιο σου αλλά να μην σου έρχεται καν η τάση να γελάσεις αφού
το γέλιο ούτε κατά διάνοια θα ταίριαζε σε κάποιον από τους ρόλους.
Σε σύντομο σχετικά χρονικό
διάστημα, καταφέρατε να ανεβάσετε ένα έργο που πιστεύω ότι θα αρέσει και θα
αγαπήσει πολύς κόσμος. Ποιο κατά τη
γνώμη σας είναι το κύριο συστατικό αυτής της επιτυχίας;
Το
πρωτότυπο θέμα του, αφού οι θεατές δεν είναι τόσο εξοικειωμένοι με κάτι τέτοιο.
Όλα δίνονται με έξυπνους διαλόγους χωρίς βωμολοχία κι ας μην ξεχνάμε ότι η
κωμωδία είναι κάτι που αναζητεί ο σημερινός Έλληνας θεατής!
Στο τέλος της παράστασης, ο
θεατής πιστεύετε ότι θα φύγει απαλλαγμένος από την εμμονή της «ΝΥΜΦΟΜΑΝΙΑ», ή
θα αναζητήσει λίγα λεπτά ακόμα «παράταση» σ’ αυτό το παιχνίδι;
Η
παράσταση τελειώνει σε ένα κορύφωμα αφήνοντας στη φαντασία του θεατή την
εξέλιξη του έργου. Πιστεύω θα αναζητήσει αυτή την εξέλιξη σε αυτό το παιχνίδι.
Η συνέχεια που θα δώσει ο κάθε θεατής, μιας κι η παράσταση τελειώνει, εξαρτάται
από το κατά πόσο έχει ταυτιστεί με τους ήρωες του έργου!
Για τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ
Παύλος Ανδριάς
