Θα φορολογήσουν το Μούλκι μας!!!

Μούλκι είναι επί τουρκοκρατίας το ιδιωτικό αγρόκτημα, που ανήκε δηλαδή σε συγκεκριμένο άτομο κατά πλήρη κυριότητα. Δάνειο από το τουρκικό mülk (ιδιοκτησία, κτήμα). Υπάρχουν και πολλά...

τοπωνύμια Μούλκι ή Μούλκια (π.χ. στην Κορινθία), ενώ άλλα έχουν μετονομαστεί (π.χ. στην Σαλαμίνα σε Αιάντειο), αλλά η παλιά ονομασία δεν έχει ξεχαστεί.

Ο Ν. Πολίτης καταγράφει την παροιμία «Έχεις γρόσια στο σεντούκι; Δώσε τα και πάρε μούλκι». Στην Νέα πολιτική διοίκησι του Ρήγα Φεραίου, «Εκείνος που αγοράζει ένα μούλκι είναι πολίτης», ενώ για την διάλυση των μοναστηριών επί Όθωνα ο Μακρυγιάννης παραπονιέται ότι «έκαμαν και τα μούλκια λιβάδια και τα βόσκαγαν».

Με τον μουσουλμανικό νόμο, το μούλκι ήταν η μόνη ιδιωτική ιδιοκτησία και μόνο αυτή μπορούσε να κληρονομηθεί ή να μεταβιβαστεί. Όταν ιδρύθηκε το νεοελληνικό κράτος, όλες οι δημόσιες γαίες περιήλθαν αυτοδίκαια στο κράτος, αλλά διάφοροι εοιτήδειοι κατάφεραν με πλάγιους τρόπους, να παρουσιάσουν τεράστιες εκτάσεις ως μούλκια και να βρεθου΄ν μεγαλιτσιφλικάδες. Ακόμα και σήμερα εκδικάζονται υποθέσεις για το αν πριν 200 χρόνια η τάδε τοποθεσία ήταν ή όχι μούλκι. Οπότε η λέξη θα έπρεπε να υπάρχει και στα νεότερα λεξικά.

(Λέξεις που χάνονται, του Νίκου Σαραντάκου, από το ΒΗΜΑ)