Κόρη του συνθέτη Πάνου Τριανταφυλλίδη, η Νίκη γεννήθηκε στην Αθήνα
το 1942 και αποφοίτησε από τη δραματική σχολή του Εθνικού θεάτρου και του
Πέλλου Κατσέλη. Η πρώτη της εμφάνιση στο σανίδι ήταν το 1963, με τον θίασο
Αλέκας Κατσέλη στην παράσταση του έργου «Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα».
Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Θεάτρου Συνόλου και της Πανελλήνιας
Πολιτιστικής Κίνησης, ενώ τη δεκαετία του '90 ίδρυσε το Θέατρο «Τριανταφυλλίδη»
στη πλατεία Βάθη.
Από την αρχή της σταδιοδρομίας της καθιερώθηκε ως πρωταγωνίστρια
και το 1971 το Κέντρο Μελέτης και Έρευνας του Ελληνικού Θεάτρου της απένειμε το
βραβείο «Μαρίκα Κοτοπούλη» ως την καλύτερη ηθοποιό της περιόδου 1970-71. Το
1970 κέρδισε το βραβείο σκηνοθεσίας στο φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης,
για την ταινία μικρού μήκους «Συνηθισμένο μου όνειρο». Τιμήθηκε ακόμα και στο
φεστιβάλ Ιθάκης.
Πρωταγωνίστησε σε πολλές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου.
Στον «Αστραπόγιαννο» στο πλευρό του Νίκου Κούρκουλου, στη «Μοίρα ενός αθώου» με
τον Πέτρο Φυσσούν, στις «Όμορφες Μέρες», στην «Ευρυδίκη» και σε πολλές ακόμα.
Έγραψε, επίσης, τα έργα «Πάρτυ στο σπίτι της Ελισσάβετ Π.», «Ηχώ και
νάρκισσος», «Τρελλή Ελένη», τα οποία παρουσιάστηκαν σε δική της σκηνοθεσία.
Το 1976 ερμήνευσε τον ρόλο τής Στέλλα Βιολάντη στην τηλεοπτική
διασκευή του ομώνυμου έργου του Γρηγορίου Ξενόπουλου, που προβλήθηκε από την
ΕΡΤ1.
Δίδαξε στις δραματικές σχολές του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος
και του Πέλλου Κατσέλη.
Ήταν σύζυγος του ηθοποιού Κώστα Μεσσάρη και απέκτησαν μια κόρη.