Ένα κορίτσι με
φιλοδοξίες, όνειρα και στόχους όπως...
όλα τα παιδιά της ηλικίας της, ξεχώρισε από
μικρή την αγάπη και το σεβασμό που έτρεφε, στην ανθρώπινη ύπαρξη. Είναι κάτι
που την ακολουθεί και στην ενήλικη ζωή της. Η συγγραφή προέκυψε τυχαία. Η
μοναχικότητα του συγγραφέα από την μια και η μεγάλη αγκαλιά των αναγνωστών
είναι ένα ταξίδι διαφορετικό…
Ένα
ταξίδι που ξεκινά από τα παιδικά μας χρόνια, τότε που κάναμε όνειρα, πλάθαμε
ιστορίες για το αύριο και γράφαμε τα πάντα στο «Λεύκωμά μας».
Εσείς
είχατε λεύκωμα;
Ως παιδάκι του
δημοτικού θυμάμαι ότι είχα λεύκωμα, το οποίο είχα κατασκευάσει μόνη μου.
Θυμάμαι ότι κατέγραφα περισσότερο τις καθημερινές μου δραστηριότητες παρά
κάποιες σκέψεις ή συναισθήματα.
Πού
το κρύβατε συνήθως;
Το είχα στο γραφείο μου
σε κοινή θέα.
Πώς
ήταν το παιδικό σας δωμάτιο;
Μικρή μοιραζόμουν το
δωμάτιο μου με την αδελφή μου. Θυμάμαι πως είχα πολλές κούκλες, λούτρινα και
παραμύθια. Είχα ένα ξύλινο γραφείο που άνοιγε από πάνω και χρησιμοποιούσα τον
αποθηκευτικό χώρο για τα χρώματα, τα μολύβια και τα τετράδια μου, τα οποία είχα
πολύ συγυρισμένα. Θυμάμαι επίσης ότι στο δωμάτιο μας είχαμε ένα ραδιόφωνο και κάθε
απόγευμα ακούγαμε με την αδελφή μου «την παιδική γωνιά». Από το μεγάλο παράθυρο
που έβλεπε στον δρόμο, μου άρεσε να κοιτώ έξω. Αργότερα ως έφηβη είχα το δικό
μου δωμάτιο με αφίσες αγαπημένων τραγουδιστών της εποχής, «wham» αν δεν κάνω λάθος, και ένα μεγάλο
πικάπ, και κασετόφωνο με άπειρες κασέτες και δίσκους.
Ποια
περιοδικά διαβάζατε;
Στο δημοτικό θυμάμαι
πως είχαμε κάποιο περιοδικό του σχολείου, που αυτή τη στιγμή δεν θυμάμαι το
όνομά του, με σπαζοκεφαλιές, σταυρόλεξα, ανέκδοτα κ.λπ. Μετά μεγαλώνοντας,
διάβαζα τη «Μανίνα», που είχε η αδελφή μου που ήταν λίγο πιο μεγάλη, και εγώ
έπαιρνα μικρά εικονογραφημένα παραμυθάκια και Μίκυ Μάους που κυκλοφορούσαν κάθε
βδομάδα. Ο δε πατέρας μου πάντα ως επιβράβευση με έπαιρνε στο βιβλιοπωλείο και
μου αγόραζε παιδικά βιβλία και παραμύθια. Όπως οι πλείστοι της ηλικίας μου,
μεγαλώσαμε με τα κλασσικά παραμύθια και βιβλία, που λάτρευα.
Ποιό
ήταν το επάγγελμα που θέλατε να κάνετε;
Εκτός από τραγουδίστρια,
κομμώτρια, δασκάλα, γιατρός, που όλα τα παιδάκια σε κάποια στιγμή θέλουν να
γίνουν, αυτό που θυμάμαι έντονα ως παιδάκι του δημοτικού ήταν πως, όταν έμαθα τι είναι οι οίκοι ανοχής,
ήθελα μεγαλώνοντας να κάνω μια δουλειά που θα μπορούσα να πάω και να εξηγήσω στις
κοπέλες αυτές πως μπορούν να αλλάξουν τη ζωή τους. Στην εφηβεία αποφάσισα ότι θα σπουδάσω
ψυχολογία, όπως και έκανα.
Ποιο
ήταν το πρώτο βιβλίο που γράψατε;
Το πρώτο βιβλίο που
έγραψα ήταν «Τα τσαλακωμένα φτερά της πεταλούδας». Ξεκίνησα να το γράφω το 2012
και το 2014 το κρατούσα στα χέρια μου. Ποτέ δεν πέρασε από το μυαλό μου ότι θα
έγραφα ένα βιβλίο. Όμως η έμπνευση και η διαδικασία της γραφής είναι κάτι
μαγικό που δεν μπορείς ούτε να το προγραμματίσεις αλλά ούτε και να το
αποτρέψεις. Έτσι, ακολούθησε το 2016 το «Σε μια στροφή του καρουζέλ» και το
2019 το «Πινελιές ονείρου», όλα από τις εκδόσεις Ηλία Επιφανίου.
Θυμάστε
την πρώτη παρουσίαση βιβλίου σας;
Βεβαίως και τη θυμάμαι
και την πρώτη αλλά και όλες τις άλλες που ακολούθησαν όλα αυτά τα χρόνια. Είναι
μια υπέροχη στιγμή για τον δημιουργό να μοιράζεται με τους αναγνώστες του το
βιβλίο του, αν και είναι κάτι εντελώς διαφορετικό το μοίρασμα πια, από την
κατεξοχήν δημιουργία του έργου και τη μοναχικότητα του συγγραφέα.
Ποιο
είναι το αγαπημένο σας βιβλίο;
Είναι πολλά, αλλά θα πω
πως αγαπώ ιδιαίτερα τα βιβλία της Πασχαλίας Τραυλού.
Ποια
ήταν η αγαπημένη σας ταινία στα εφηβικά σας χρόνια;
Νομίζω στην εποχή μου
ήταν το Grease
με
τον John
Travolta.
Σινεμά
ή θέατρο.
Και τα δύο. Το κάθε ένα
είναι μαγικό για διαφορετικούς λόγους. Στο θέατρο ζωντανεύουν μπροστά στα μάτια
σου πρόσωπα και ψυχές, και στο σινεμά σε μαγεύει η μεγάλη οθόνη και φυσικά τα πατατάκια και τα
ποπ κορν που μπορείς άνετα να καταβροχθίσεις!!!
Τηλεόραση
παρακολουθούσατε; Ποιο ήταν το αγαπημένο σας σήριαλ;
Τότε βλέπαμε ανελλιπώς
το «Μικρό σπίτι στο λιβάδι». Τι όμορφη σειρά!!! Έχει γίνει ένα με την παιδική
ηλικία των παιδιών της γενιάς 70-80.
Αναμνήσεις
ή όνειρα; Σε ποιο από τα δύο υπήρχαν περισσότερες αναφορές;
Στο λεύκωμα των
παιδικών χρόνων νομίζω πως υπήρχαν αναμνήσεις.
Ποια
ευχή κάνατε πριν πέσετε για ύπνο;
Αυτήν την ευχή θυμάμαι
πως την κατέγραφα και στο λεύκωμά μου. Ήταν: «Ο Θεός να έχει καλά τους δικούς
μου ανθρώπους αλλά και όλο τον κόσμο».
Περιγράψτε
μας μια όμορφη ιστορία από τα παιδικά σας χρόνια… Την έχετε βάλει σε κάποιο
βιβλίο σας;
Αν είναι όμορφη δεν
ξέρω, αλλά σίγουρα είναι αληθινή. Θυμάμαι λοιπόν ως παιδάκι του δημοτικού ότι έλεγα
στη γιαγιά μου ότι δεν θέλω να πεθάνει ποτέ. Μέσα σε όλα τα βιβλία μου υπάρχω
και εγώ με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, αν και όλα είναι μυθοπλασία. Στο βιβλίο
μου «Τα τσαλακωμένα φτερά της πεταλούδας» η γιαγιά Αλεξάνδρα με συγκινεί
αφάνταστα όταν απαντά στην εγγονή της ότι θα έρχεται για πάντα στα όνειρά της.
Η Έλενα Μακρυγιάννη
Βρυωνίδου γεννήθηκε στη Λεμεσό της Κύπρου. Σπούδασε Ψυχολογία και εργάζεται
στον χώρο της υγείας με νεογέννητα. Είναι παντρεμένη και μητέρα δύο παιδιών.
Είναι συγγραφέας των βιβλίων:
"Τα τσαλακωμένα
φτερά της πεταλούδας" (2014) Εκδόσες Ηλία Επιφανίου
"Σε μια στροφή του
καρουζέλ" (2016)Εκδόσεις Ηλία
Επιφανίου και
"Πινελιές Ονείρου" που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις ίδιες εκδόσεις.
Καλλιόπη
Γραμμένου, σε ευχαριστώ θερμά για τη συνέντευξη στον «Αυλόγυρο» και την αγάπη
με την οποία περιβάλλεις πάντα τους ανθρώπους γύρω σου. Σου εύχομαι πάντα
επιτυχίες.
(Για
τον aylogyros news & την Καλλιόπη Γραμμένου)
