Πάντοτε της έλεγε ν’
ακολουθεί το φως...
Το φως θα σου δείχνει το δρόμο της ζωής. Σ’ αυτό θα στρέφεσαι
όταν θεριεύουν τα σκοτάδια της ψυχής. Όταν η οργή ξεχειλίζει χολή και το κακό
παραμονεύει. Όταν οι απαιτήσεις της ύπαρξης σε ξεπερνούν και σκέφτεσαι την
αυτοχειρία.
Στο φώς την ανύψωσε
όταν κύλισε στις σκόνες του λευκού θανάτου. Σ’ αυτό την ανέσυρε απ’ την
σκοτεινή τρώγλη που φυτοζωούσε. Κάτω από μια λάμπα ερωτική τη φίλησε για πρώτη
φορά. Μες στη μαγεία των κεριών την ερωτεύτηκε παράφορα. Στη φωτεινή γωνιά του
δρόμου των φτωχών την περίμενε καρτερικά για να της κάνει πρόταση… Ακολούθα το
φως της έλεγε παντοτινά και δεν θα χάσεις την ελπίδα…
Χαμογέλασε πικρά καθώς
έσκυψε πάνω απ’ τον πλαστικό μαυροφορεμένο οιωνό του θανάτου. Δύο διαπρεπείς
φωτεινές κηλίδες ατάκτως ειρημένες στην ακτινογραφία καθόριζαν την επικείμενη
ζοφερή της μοίρα. Κατάφερε άθελά της να τον βγάλει ψεύτη. Έφυγε μακριά του για
να μην τον πληγώσει…
Με την υπογραφή του συγγραφέα Ιωάννη Κασσή
