Η Άννα Τσεκούρα απαντά, στο «κουτσομπολιό»… της αυλής!!!

Ας μου επιτραπεί η έκφραση, αλλά αυτή η Άννα, είναι ορισμός της αισιοδοξίας…

Είναι ένας άνθρωπος, ένας δημιουργός που έχει τον τρόπο να σε απογειώνει και να σε κάνει να αισθάνεσαι ότι είσαι ερωτευμένος με τον εαυτό σου, λες και τον είδες για πρώτη φορά!

Δεν πιστεύει όμως τους ανθρώπους, αλλά συνεχίζει να τους αγαπά, μιας και είναι κομμάτι της ζωής της, που το σύμπαν επέλεξε να την τοποθετήσει ανάμεσά τους, αλλά και την έφερε στην αυλή μας για να πει πως είναι να μη δίνεις βολικές απαντήσεις σε όποιον πιστεύει ότι δεν έχει τη δύναμη να το βάλει στα πόδια στα επόμενα 60 δευτερόλεπτα… όταν κάτι τον ενοχλεί…

Τι σας έχει λείψει από τα παιδικά σας χρόνια;

Ειλικρινά δεν έχω πράγματα που μου λείπουν. Ότι έζησα σαν παιδί είτε το χάρηκα είτε όχι, ανήκει πλέον στις αναμνήσεις. Δεν αισθάνομαι πως μου λείπουν πράγματα. Πρόσωπα μου λείπουν από τα παιδικά μου χρόνια. Ο παππούς μου που υπεραγαπούσα, η γιαγιά μου…

Ο αγαπημένος ήρωας των παραμυθιών, ποιος ήταν;

Ίσως σας εκπλήξω, μα δεν είχα ποτέ ήρωες. Αγαπημένο παραμύθι ήταν κυρίως, ένα που μου έλεγε η μητέρα μου με δυο αδέλφια όπου ο ένας ήταν τρελός και ο άλλος, ο λογικός, προσπαθούσε να φροντίσει και τον τρελό αδελφό του και την άρρωστη μητέρα του, αλλά όσες προσπάθειες και αν έκανε, ο τρελός αδελφός τα έκανε θάλασσα. Το όμορφο όμως, σε αυτό το παραμύθι, εκείνο που είχα εκτιμήσει και με είχε γοητεύσει, ήταν νομίζω το γεγονός, πως ο τρελός είχε πάντα ειλικρινή διάθεση και ευθύβολες απαντήσεις σε όλα. Ζούσε, δρούσε και ενεργούσε αυθόρμητα και ειλικρινά δίχως πονηριές ή διπλωματίες. Ίσως για αυτό μου άρεσε αυτό το παραμύθι. Επειδή με τον δικό του τρόπο, την επιμονή του στην δική του μία και μοναδική αλήθεια, κατάφερε τελικά να βοηθήσει ο τρελός αδελφός και τον λογικό αδελφό του και τον εαυτό του.

Ο κάθε ήρωας των βιβλίων σας, «προδίδει» μικρά μυστικά του εαυτού σας;

Όχι ο κάθε ήρωας των βιβλίων μου. Δεν θα το έλεγα. Σαφώς και πολλά στοιχεία του χαρακτήρα μου προσδίδονται συχνά σε κάποιους από τους χαρακτήρες των βιβλίων μου, αλλά σίγουρα όχι σε κάθε ήρωα. Άλλωστε οι ήρωες που επιλέγω, θέλω να αποκαλύπτουν φυσικά την προσωπικότητά τους καθώς τους γνωρίζει ο αναγνώστης. Αν δεν γίνει έτσι, δεν θα μπορέσει ο αναγνώστης να ταυτιστεί για να συμπάσχει ή για να αντιπαθήσει τους εκάστοτε χαρακτήρες.

Ποιο θεωρείτε ως Θείο δώρο στο χαρακτήρα σας;

Απέχω πολύ από την αίσθηση πως φέρω χαρακτήρα με θεία δώρα. Δεν νομίζω πως έχω ένα τέτοιο προσόν ώστε να το αποκαλέσω θείο δώρο. Θείο δώρο για μένα είναι ζωή και η καλή μου υγεία. Είναι η ικανότητά μου να τολμώ και να εκφράζομαι στο χαρτί. Θείο δώρο όμως,  ένα στοιχείο του χαρακτήρα μου, δεν μπορώ να βρω.  Αυτοαναλύομαι συχνά, επαναπροσδιορίζομαι, ανακαλύπτω νέες ρωγμές στα εδάφη μου. Δεν είμαι σε θέση να σας πω αν καταφέρνω να έχω σαφή εικόνα των ελαττωμάτων μου, είναι πολλά άλλωστε, αλλά η σημαντικότερη «αρετή» μου, αν θέλετε, θεωρώ πως είναι η ωμή μου ειλικρίνεια. Δεν αντέχω να υποκρίνομαι και εντίμως σας λέω πως με αηδιάζει η διαδικασία της υποχώρησης λόγω συμφέροντος. Δεν θα μπορέσω ποτέ να υποδυθώ την καλή όταν δεν μου βγαίνει.

Ποιο είναι το βασικό σας ελάττωμα;

Όπως σας προείπα, δεν έχω σαφή εικόνα των ελαττωμάτων μου. Προσπαθώ πολύ να τα ανακαλύπτω και να τα διορθώνω όσο μπορώ. Είμαι πολύ δύσκολος άνθρωπος. Πολύ επιφυλακτική, πολύ καχύποπτη, πολύ αυστηρή. Με ενοχλεί πολύ η ασάφεια στους ανθρώπους και με ενοχλεί πολύ η έλλειψη ανοχής. Από την άλλη ένα μεγάλο μου ελάττωμα ίσως, είναι το ότι βλέπω πάντα το ποτήρι μισογεμάτο. Δεν μου ρίχνει τίποτε την θετική διάθεση και τίποτε την αυτοπεποίθηση μου. Θα μου πείτε, πως είναι δυνατόν να σας λέω ότι είμαι επιφυλακτική και καχύποπτη ενώ είμαι τόσο θετική. Για αυτό και σας λέω πως είμαι δύσκολος άνθρωπος. Προσιτή ναι, ευγενής ναι, ανοιχτόμυαλη ναι, αλλά δεν εμπιστεύομαι. Ή όπως έχω γράψει στην τελευταία μου συλλογή «Δια Πυρός και Σιδήρου»: Δεν πιστεύω πια στους ανθρώπους αλλά συνεχίζω να τους αγαπώ. Και ναι, είναι ελάττωμα να είσαι τόσο θετικός. Σήμερα όλοι σε κοιτάζουν παράξενα όταν εσύ λες: Θα ζήσουμε και στην πέτρα και στον ήλιο και στην βροχή. Θα επιβιώσουμε και θα ξαναρχίσουμε από την αρχή. Όλα τα μπορούμε.

Την μοίρα, την θεωρείται γραφιά της ζωής σας;

Εξαρτάται τι εννοείτε «γραφιά». Πιστεύω πολύ ότι τίποτε δεν γίνεται τυχαία και όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο. Πιστεύω ακράδαντα στην δύναμη του Σύμπαντος και σε ότι εσύ προσφέρεις σε αυτό. Ότι προσφέρεις θα σου επιστραφεί. Υπό αυτήν την έννοια λοιπόν, δεν είναι γραφιάς της ζωής μου καμιά μοίρα. Εγώ – με την δική μου συμπεριφορά απέναντι στο Σύμπαν και τα πλάσματά του – διαμορφώνω το τι θα λάβω από τη μοίρα. Πιστεύω ότι ο Θεός είναι εκείνος που ορίζει και εμείς ακολουθούμε τις επιταγές του, σε μια μοίρα όμως, που διαμορφώνουμε οι ίδιοι σε μεγάλο ποσοστό μέσα από τις επιλογές μας, που χαράζουμε μέσα από αυτές τον χάρτη της.

Πως εκδηλώνεται την αγάπη σας;

Αχ, είμαι πολύ εκδηλωτική. Είμαι ανοικτό βιβλίο. Σας είπα, δεν μπορώ να υποκριθώ. Όταν αγαπώ, αγαπώ με νύχια, με δόντια, με όλα τα ένστικτα μου και το δείχνω με ότι έχω και δεν έχω. Όταν δεν αγαπώ πάλι, είναι ξεκάθαρο.

Η αισιοδοξία, υπάρχει στο λεξικό της ζωής σας;

Το ποτήρι για μένα είναι πάντα μισογεμάτο. Τα πάντα χρειάζονται λίγη ακόμη προσπάθεια για να επιτευχθούν. Δεν υπάρχει τίποτε, που δεν μπορεί να πετύχει κάποιος,  αρκεί να πιστέψει πως μπορεί να το κάνει και να δουλέψει πολύ σοβαρά για αυτό. Είμαι ο ορισμός της αισιοδοξίας! Τόσο, που εκνευρίζω τους άλλους που δεν είναι. Είμαι πάντα θετική σε όλα και για όλα. Δίχως αυτό – επαναλαμβάνω- να σημαίνει πως λαμβάνω όλα και όλους με αγαθότητα και αφέλεια. Κάθε άλλο, απλά δεν μου αρέσει να είμαι μίζερη και αρνητική. Αντιστέκομαι. Είναι η στάση ζωής μου αυτή.

Με τι ασχολείστε αυτό τον καιρό;

Μόλις ολοκλήρωσα την τέταρτη Συλλογή μου «Δια Πυρός και Σιδήρου» με τις εκδόσεις Bookstarς και προχωρώ στην ολοκλήρωση του νέου μου μυθιστορήματος «Η Ποινή της Ελευθερίας».

Ποια είναι η αγαπημένη σας ελληνική ταινία ή ποια πιστεύεται ότι είναι συνοδοιπόρος στη ζωή σας;

Λατρεύω τον Ελληνικό κινηματογράφο και είναι πολλές οι ταινίες που τις βλέπω και τις ξαναβλέπω ευχαρίστως. Υπάρχουν πολλά διδάγματα μέσα σε αυτές. Δεν θα έλεγα όμως, πως έχω συνοδοιπόρους στην ζωή ούτε ταινίες, ούτε και κάτι άλλο. Μονάχα το Θεό έχω συνοδοιπόρο και την δύναμη που μου δίνει. Δυο νόμους έχω: να είμαι ειλικρινής και να μην τα παρατάω. Αυτές είναι οι αρχές μου αν θέλετε. Σιχαίνομαι την διπροσωπία, υποκρισία και συναφή. Ότι επιθυμήσω και ότι θελήσω θα προσπαθήσω να το κατακτήσω. Έχω φοβερό πείσμα, επιμονή και υπομονή.

Ποιο είναι το αγαπημένος σας αντικείμενο, το «γούρι» σας;

Δεν έχω γούρια. Ποτέ δεν είχα. Φυλακτά, λόγω πίστης στο Θεό, έχω. Αλλά όχι γούρια ή αντικείμενα απλά. Έχω πίστη. Κάθε τι που ξεκινώ, το ξεκινώ με απόλυτη πίστη, απόλυτα θετική διάθεση, απόλυτα δυνατή πεποίθηση πως θα πετύχει. Πιστεύω δε, ακράδαντα, πως η πίστη μου είναι εκείνη που με έχει βοηθήσει να επιτύχω σε ότι δοκιμάστηκα. Ότι πιστεύεις με δύναμη, θα σου συμβεί. Αυτό λειτουργεί και αντίστροφα. Αν δηλαδή πιστεύεις σε αρνητικά γεγονότα, τότε αυτά θα λάβεις.

Ποια είναι η αγαπημένης σας ατάκα;

Έχω πολλές. Αλλά αυτή που λέω συχνά και στον εαυτό μου και στους άλλους είναι : Προσοχή! Ότι γίνεται μια φορά, γίνεται και δεύτερη. Δεν υπάρχει συγχώρεση ή παράβλεψη. Είναι λάθος να παραβλέπεις τις συμπεριφορές, τα σημάδια, τα παραπτώματα στις σχέσεις σου με τους άλλους αλλά και στην σχέση σου με τον εαυτό σου. Όσον αφορά στους άλλους, όποιος σε προσβάλλει ή σου φερθεί απρεπώς μια φορά, θα το ξανακάνει, όσα συγγνώμη και αν σου πει. Όσον αφορά στον εαυτό σου, ότι νιώθεις πως σε καθυστερεί ή σε καθιστά δυσάρεστο, ή θα το διορθώσεις ή θα ζήσεις μαζί του για πάντα. Δεν αλλάζουν εύκολα οι άνθρωποι, για να μην πω ποτέ. Συνήθως αλλάζουμε εμείς για να τους επιδεχθούμε και να παραμείνουμε κάπου που δεν μας είναι και πολύ ευχάριστο διαφορετικά. Εξαρτήσεις. Να ακόμη μια ατάκα που θα μπορούσα να σας πω πως αγαπώ. Μην εξαρτάσαι από κανέναν. Έχε πάντα την δυνατότητα να φύγεις σε 60 δευτερόλεπτα. Ίσως κάποτε σώσεις την ζωή σου έτσι. Σας είπα, είμαι παράξενος άνθρωπος.

Πως φαντάζεστε το μέλλον των ΜΜΕ μέσα από την κρίση που βιώνουμε;

Δεν το φαντάζομαι. Νιώθω πως η φθορά και η φθήνια θα συνεχιστούν. Δεν θα υπάρχουν παρά ελάχιστες φωνές ειλικρίνειας, ελάχιστες φωνές μη κατευθυνόμενες. Γνωρίζω πως οι περισσότεροι θα δικτυωθούμε σε ιδιωτικά μικρά μπλογκς ή κανάλια ή σταθμούς ραδιοφωνικούς για να ενημερωνόμαστε σφαιρικά, έγκυρα και αντικειμενικά.  

Η εξουσία πιστεύετε, φιμώνει τις τέχνες από φόβο ή από ανικανότητα να τις στηρίξει;

Αυτό είναι μεγάλη συζήτηση. Υπάρχει αξιοκρατία στην τέχνη; Σας ρωτώ εγώ. Υπάρχει; Υπάρχει σωστό και λάθος στην τέχνη; Υπάρχει; Δεν μπορούμε να ξέρουμε πως ενεργούν οι κριτικοί και οι άνθρωποι που έχουν εξουσία εντέλει, γενικότερα μιλώντας, ειδικά όσον αφορά στην απελευθέρωση ή στην φίμωση. Η εξουσία πάντα είχε συγκεκριμένες πεπατημένες που ακολουθούσε. Πάντα μα πάντα υπηρετούσε την τέχνη που την εξυπηρετούσε. Πάντα μα πάντα, στήριζε την τέχνη που την στήριζε. Αναρωτηθείτε ποιοι καλλιτέχνες, από όποιο είδος τέχνης, προβάλλονται από την εξουσία; Αναρωτηθείτε ποιοι είναι, Η Εξουσία που τελικά αποφασίζει αν και ποιος και πως και που θα προβληθεί και θα υποστηριχθεί. Ένα άλλο μεγάλο θέμα είναι ο φόβος που αναφέρετε. Η εξουσία γιατί φοβάται; Φοβάται να μην χάσει τα σκήπτρα. Η Τέχνη τι απειλή είναι; Είναι η σιωπηλή επανάσταση και ο λόγος που αρθρώνεται, προκαλεί, ξεσηκώνει και αφυπνίζει. Ανικανότητα της εξουσίας να αναγνωρίσει τα της τέχνης; Ίσως… Ίσως, απλά,  μια βολική εξήγηση.

Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο λόγος που ο Έλληνας αφήνει την τύχη του στα χέρια των άλλων;

Ο Έλληνας υπολείπεται δύο βασικών στοιχείων. Το ένα είναι η διάθεση να εμπιστευθεί ο ένας τον άλλον και να μην νιώθει την εγωπάθεια να τον κυριεύει και το «γιατί αυτός και όχι εγώ». Το άλλο, είναι η τάση του να μην συμμορφώνεται ως προς συγκεκριμένες γραμμές και υποδείξεις που θα μπορούσαν να έχουν λύσει τα προβλήματά του, ανεξάρτητα από πού προέρχονται. Το έχει δείξει η ιστορία. Πάντα θέλαμε άλλους να μας βάζουν σε τάξη. Εμπιστευόμασταν εκείνους που μας έλεγαν αυτά που ευχαριστούσαν τα αυτιά μας.

Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «νομοθέτη», ποιο νόμο θα θέτατε σε εφαρμογή;

Θα έθετα πολλούς! Κατά αρχήν θα ήθελα οι καθηγητές στα σχολεία και της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης να επιλέγονται με αυστηρότερα κριτήρια. Να λειτουργούν με ευαισθησία και σεβασμό, να ορίζουν διακριτές γραμμές μεταξύ μαθητών και διδακτικού προσωπικού, να μην αναπτύσσουν προσωπικές σχέσεις τέτοιες που να οδηγούν σε μεροληπτική άδικη και απαράδεκτη στάση απέναντι στο μαθητικό σώμα. Δόξα τω Θεώ, περιμένουν χιλιάδες αδιόριστοι και θα έβρισκαν τον κατάλληλο άνθρωπο! Δεύτερον, θα ήθελα ένα φορολογικό σύστημα που να μην εξοντώνει τον μισθωτό των 400 ευρώ ούτε τον συνταξιούχο των 320 ευρώ ούτε και τον άνεργο που του φορολογούν το επίδομα ανεργίας! Επιπλέον, θα ήθελα οι τοπικές αρχές, άρχοντες τόπων ( δήμαρχοι, κοινοτάρχες) οι αστυνομικές αρχές και γενικά οι αρχές που σκοπό έχουν την προστασία του πολίτη και την διαφύλαξη της ισορροπίας και της τάξεως, να λειτουργούν με σύνεση και ευαισθησία και όχι με αδιαφορία. Να λειτουργούν με δικαιοσύνη και αμεροληψία επίσης. Είναι πολλά, πάρα πολλά αυτά που θα επιθυμούσα.

Αν μια κακιά μάγισσα σαν έκανε με το ραβδί της ζώο, τι θα θέλατε να είστε;

Αρχικά να σας πω πως αν ήταν κακιά μάγισσα δεν θα με μετέτρεπε σε κάτι που ήθελα εγώ αλλά εκείνη! Παρόλα αυτά, αν είχα την ευκαιρία να επιλέξω θα ήμουν σίγουρα ελεύθερο, άγριο, άλογο.

Πιστεύετε στα όνειρα;

Πιστεύω στα πάντα και δεν πιστεύω. Πιστεύω στα όνειρα που κάνουμε εμείς και ότι μπορούμε να τα πραγματοποιήσουμε. Στα όνειρα που βλέπουμε όχι τόσο… Δεν μου έχει τύχει κάτι σχετικό. Αλλά δογματική δεν είμαι οπότε γιατί όχι, θα μπορούσα να πιστέψω.

Αν σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε;

Θα του έλεγα να μην επιτρέψει σε κανέναν να τον κάνει να πιστέψει πως δεν αξίζει να προσπαθήσει για ότι αγαπά. Να μην επιτρέψει σε κανέναν να τον τρομάξει σε βαθμό που να παρατήσει μια του προσπάθεια. Θα του έλεγα ότι δεν είναι κακό να φοβάσαι κάποιες φορές, αλλά θα πρέπει να καταφέρνεις να νικήσεις το φόβο σου.

Η Άννα Τσεκούρα γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Πειραιά. Σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων, Δημόσιες Σχέσεις, Μάρκετινγκ και εργάστηκε επί σειρά ετών στον τομέα των επιχειρήσεων καθώς και σε τομείς όπως η Διαφήμιση και οι Δημόσιες Σχέσεις. Είναι Καθηγήτρια της Αγγλικής. Έχει παρακολουθήσει Σεμινάρια Διαχείρισης Τύπου καθώς και Σεμινάρια Μεθοδολογίας για Διδασκαλία σε παιδιά και εφήβους με ειδικές, μαθησιακές δυσκολίες.

Έχει διατελέσει Πρόεδρος του Συλλόγου Γυναικών Σπετσών επί δυο συνεχόμενες διετίες, ενός από τους πιο δραστήριους συλλόγους όχι μόνο στις Σπέτσες και τον Αργοσαρωνικό αλλά και της Ελλάδας. Είναι ευαισθητοποιημένη σε θέματα κακοποίησης γυναικών και ανηλίκων.

 Αρθρογραφεί για την ηλεκτρονική εφημερίδα Politicaldoubts.com. έχοντας δική της στήλη τις Άννα-Διατυπώσεις. Αποσπάσματα των έργων της, των συλλογών ποίησης καθώς και άρθρα της, έχουν δημοσιευθεί σε διάφορα έντυπα τοπικού και Αθηναϊκού τύπου.

Δανείζει στίχους της σε μουσικές παραγωγές. Κείμενα και αποσπάσματα από τις γραφές της έχουν ακουστεί σε πολλές ραδιοφωνικές εκπομπές. Κάνει θέατρο και έχει ενεργή πολιτιστική και ανθρωπιστική δράση. Οργανώνει εκδηλώσεις για την ποίηση, την λογοτεχνία και το θέατρο. Από το 1998 μένει μόνιμα στο νησί των Σπετσών. Γράφει και ζωγραφίζει από 14 ετών.

Έργα της:

«Και τα Σκοτάδια μου, Γέμισαν Φως...» 2008 (ΑΤΡΑΠΟΣ) και επανέκδοση το 2012 (ΑΡΓΟΝΑΥΤΗΣ) μυθιστόρημα
" Το Ποτάμι της Μοίρας", 2012 μυθιστόρημα. Αργοναύτης
« Το Ταγκό της Σκιάς» μυθιστόρημα 2014, Αργοναύτης.
"Σπαραγμοί Θνητών, Λυγμοί Αθανάτων" 2012 ποίηση BOOKSTARS
«Για το Σημάδι Σου»2013 ποίηση BOOKSTARS
« Η πόρνη που την έλεγαν Μοναξιά» 2015 BOOKSTARS

Το «Δια Πυρός και Σιδήρου» είναι η τέταρτη συλλογή της, ενώ αναμένεται και το μυθιστόρημά της «Η Ποινή της Ελευθερίας».

Είναι μέλος της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών που ιδρύθηκε το 1930 από τους Παλαμά, Σικελιανό, Καζαντζάκη κ.α.

(Για τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)