Δίκαια λοιπόν η Κλελί Αβίτ μ’ αυτό της το βιβλίο...
κέρδισε
εκδοτικούς οίκους και αναγνώστες ανά τον κόσμο, αν αναλογιστεί κανείς τον όγκο
των τίτλων και την πληθώρα των «συγγραφέων»!
Ίσως η ιστορία να μην είναι και η πιο πρωτότυπη, ο τρόπος
όμως που «προσφέρετε» στον αναγνώστη είναι ίσως ο πιο ιδανικός, καθώς τον
φέρνει αντιμέτωπο με τα περίεργα παιχνίδια της ζωής…
Τα μηνύματα πολλά, όπως και οι εναλλαγές των συναισθημάτων,
άξια θαυμασμού και τα δύο, μιας και η συγγραφέας έχει καταφέρνει μέσα σ’ ένα
«άχαρο» δωμάτιο νοσοκομείου να προβάλλει και να αναλύσει το μεγαλείο της αγάπης,
αν και θεωρώ πως αρκετές φορές πέφτει στην παγίδα της υπερβολής και της
κουραστικής ψυχικής φόρτισης!
Και αν για κάποιους, το όμορφο τέλος ανήκει στα παραμύθια,
μέσα από τις σελίδες αυτού του βιβλίου του δίνεται η ευκαιρία να νιώσει το σοκ
του απρόοπτου και τη δύναμη του θέλω, υπάρχουν δεν υπάρχουν βασιλοπούλες και
ιππότες.
Ένα βιβλίο που έχει να διδάξει πολλά τον αναγνώστη, ικανό
να τον βοηθήσει να ξεπεράσει ίσως κάποια μέχρι χθες ψυχικά «εμπόδια» και να τον
ελευθερώσει από τυχόν συναισθηματικές αναστολές, αλλά μέχρι εκεί.
Τη
ζωή τη δεχόμαστε με ότι έχει γραμμένο για τον καθένα μας και τη ζούμε, όπως η ψυχή
μας, μας διατάζει να τη γευτούμε…
Παύλος Ανδριάς
Συγγραφέας –
Δημοσιογράφος
www.aylogyros news.gr
