Ο
Δημήτρης, με συγκροτημένη σκέψη και έχοντας κατά νου...
όλα εκείνα τα στοιχεία
που χρειάζεται ένας «γραφιάς» για να κάνει το έργο του ν’ αγαπηθεί, ήρθε στην
αυλή μας και γεμάτος με διάθεση για κουβέντα, δεν άργησε να μας κερδίσει…
Πάντως, το «Μου πήρε
χρόνια για να καταφέρω να παραμείνω παιδί»… ήταν μια κουβέντα που είπε, γεμάτη
από άρωμα ψυχής και άξια πολλών συγχαρητηρίων, σε μια εποχή που η
καθημερινότητα μας έχει αλλοίωση κάθε μορφή ειλικρίνειας...
Τι σας έχει
λείψει από τα παιδικά σας χρόνια; Η ξεγνοιασιά, οι ατέλειωτες ώρες
παιχνιδιού στις γειτονιές και ο αγνός ενθουσιασμός για τα μικρά πράγματα, ένα
παγωτό, μια εκδρομή στη θάλασσα, μια καινούργια πλαστική μπάλα…
Ο αγαπημένος
ήρωας των παραμυθιών, ποιος ήταν; Ο Τομ Σόγιερ. Ένα ανήσυχο αλλά και
συναισθηματικό παιδί που δεν του άρεσε το σχολείο και διαρκώς έψαχνε νέες
περιπέτειες.
Ο κάθε ήρωας
των βιβλίων σας «προδίδει» μικρά μυστικά του εαυτού σας; Σε κάθε
ιστορία που γράφω κρύβομαι μέσα σε κάποιον χαρακτήρα.
Ποιο θεωρείτε
ως θείο δώρο στον χαρακτήρα σας; Τη φαντασία μου και το χιούμορ.
Ποιο είναι το
βασικό σας ελάττωμα; Προσπαθώ να είμαι τελειομανής, αλλά τις περισσότερες φορές μόνο η φαντασία
μου με βοηθάει να το πετύχω.
Τη μοίρα τη
θεωρείτε γραφιά της ζωής σας; Σίγουρα συμβαίνουν πολλά τυχαία στη
ζωή μας που κάποιοι το λένε μοίρα. Με σωστές επιλογές όμως και πολλή
προσπάθεια, νομίζω ότι στο τέλος καταφέρνουμε να στρέψουμε τουλάχιστον τη μοίρα
προς τα εκεί που θέλουμε εμείς, εμποδίζοντάς τη να μας οδηγήσει αυτή εκεί που
θέλει.
Πώς εκδηλώνετε
την αγάπη σας; Σχεδόν ποτέ με λόγια αλλά με πράξεις, πολλές μικρές πράξεις.
Η αισιοδοξία
υπάρχει στο λεξικό της ζωής σας; Μα και βέβαια υπάρχει η αισιοδοξία στο
λεξικό μου και είναι με κεφαλαία! Μάλιστα βρίσκεται ανάμεσα σε δυο λέξεις που
είναι και τα όριά της. Την αφέλεια από τη μια και την ανοησία από την άλλη.
Με τι
ασχολείστε αυτό τον καιρό; Γράφω, διαβάζω, παίζω με τον γιο μου και
ζεσταίνομαι!
Ποια είναι η
αγαπημένη σας ελληνική ταινία ή ποια πιστεύετε ότι είναι συνοδοιπόρος στη ζωή
σας; «Ο κυρ Γιώργης εκπαιδεύεται». Ο θρίαμβος της απλότητας και της
ειλικρίνειας, δοσμένο με χιούμορ.
Ποιο είναι το
αγαπημένο σας αντικείμενο, το «γούρι» σας; Δεν έχω κάποιο αντικείμενο
αγαπημένο ούτε κάτι για γούρι. Όταν ήμουν μικρός, μου είχαν δώσει ένα
λαγοπόδαρο που υποτίθεται θα ήταν γούρικο και το έχασα μερικές βδομάδες μετά.
Ούτε όταν το είχα, αλλά ούτε κι όταν το έχασα είδα καμιά διαφορά.
Ποια είναι η
αγαπημένη σας ατάκα; «Μου πήρε χρόνια για να καταφέρω να παραμείνω παιδί». Δικό μου
απόφθεγμα που με εκφράζει πλήρως.
Πώς φαντάζεστε
το μέλλον των ΜΜΕ μέσα από την κρίση που βιώνουμε; Πιστεύω ότι
την κρίση που βιώνουμε τη βιώνουν και τα ΜΜΕ, αλλά στο τέλος θα βγούμε όλοι με
νέες αντιλήψεις, ανανεωμένοι και έχοντας πάρει ένα σκληρό μάθημα.
Η εξουσία,
πιστεύετε, φιμώνει τις τέχνες από φόβο ή από ανικανότητα να τις στηρίξει; Οι τέχνες
είναι ελεύθερη έκφραση και έκφραση ελευθερίας. Καμία εξουσία δεν συμπαθεί τις
ελευθερίες, γιατί δεν μπορεί να τις εξουσιάζει.
Ποιος
πιστεύετε ότι είναι ο λόγος που ο Έλληνας αφήνει την τύχη του στα χέρια των
άλλων; Δυστυχώς ο Έλληνας έχει γαλουχηθεί με μια στρεβλή νοοτροπία περί
ευθύνης. Όπως λοιπόν σχεδόν πάντα «φταίνε οι άλλοι», έτσι περιμένει και από
άλλους να τον καθοδηγήσουν. Ίσως για να φταίνε και πάλι οι άλλοι για ό,τι
γίνει.
Αν σας όριζαν
για λίγα λεπτά της ώρας «νομοθέτη», ποιο νόμο θα θέτατε σε εφαρμογή; Θα έβαζα σε
εφαρμογή έναν νόμο που θα έκανε υποχρεωτικό να εφαρμόζονται οι νόμοι. Νόμους
έχουμε πάρα πολλούς στη χώρα μας, στην εφαρμογή έχουμε πρόβλημα.
Αν μια κακιά
μάγισσα σας έκανε με το ραβδί της ζώο, τι θα θέλατε να είστε; Ένα ανύπαρκτο!
Γιατί οι άνθρωποι κακοποιούν ή στην καλύτερη περίπτωση αδιαφορούν για τα ζώα
που υπάρχουν, αλλά θαυμάζουν και αγαπάνε τα μυθικά και ανύπαρκτα! Και αυτή η
μάγισσα τελικά θα ήταν καλή.
Πιστεύετε στα
όνειρα; Βεβαίως. Και σ’ αυτά που κάνω όταν κοιμάμαι, αλλά και σ’ εκείνα
που κάνω ξύπνιος.
Αν σας ζητούσε
ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε; Να σκέφτεται και να κρίνει μόνο
του τις συμβουλές που του δίνουν οι άλλοι, ξεκινώντας από τη δική μου.
Ο Δημήτρης Μπογδάνος γεννήθηκε και ζει στη Θεσσαλονίκη. Από μικρός
συνήθιζε να φτιάχνει ιστορίες με το μυαλό του, απλά για να διασκεδάζει.
Ιστορίες με σκανταλιές, ιστορίες ίσως λίγο τρομακτικές, ιστορίες με γέλια, με
κυνηγητά, με εκπλήξεις και με μυστικά. Για να μην τις ξεχνάει όμως, αλλά και
για να μπορεί να τις διαβάζει αργότερα, τις έγραφε σε ένα μεγάλο τετράδιο. Για
να χωρέσουν μάλιστα πολλές ιστορίες, έγραφε όχι μόνο πάνω στις γραμμές, αλλά
και κάτω από αυτές, ακόμα και γύρω γύρω. Επίσης έγραφε με διαφορετικά γράμματα
που είχε σκεφτεί μόνος του κι όχι με τα κανονικά, κι έτσι κανείς άλλος δεν
μπορούσε να διαβάσει τις ιστορίες του. Ακόμα και σήμερα, όταν θέλει να
διασκεδάσει, ανοίγει το τετράδιο εκείνο και διαβάζει κάποια ιστορία ή… γράφει
μία καινούρια. Μια από εκείνες τις ιστορίες είναι κι αυτή. Γραμμένη με κανονικά
γράμματα!
(Για
τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)
