Η Λιλή Γάτη απαντά, στο «κουτσομπολιό»… της αυλής!!!

«Λιλή, η επαναστάτρια της αγάπης…», της είπα κατά τη διάρκεια...

της συζήτησης και έβαλε τα γέλια, μιας και απ’ ότι μας εκμυστηρεύτηκε είναι ο αγαπημένος της ρόλος, ένας ρόλος γεμάτος αγάπη και ελευθερία…

«Αγάπη, έρωτας, ελευθερία», τρείς έννοιες πυλώνες για τη γραφή της, αλλά και για τη ζωή της, ικανοί να σου δώσουν ότι θετικό έχει στην ψυχή της για τον άνθρωπο, αλλά και για τις τέχνες.

Τι σας έχει λείψει από τα παιδικά σας χρόνια;

Η γιαγιά κι ο παππούς... Οι τρίμηνες διακοπές στο χωριό μου, τα Καστέλλια Φωκίδας… Η κρύα πορτοκαλάδα τ’ απογεύματα στην αυλή μας με την αδελφή μου τη Σοφία και τον ξάδελφό μου τον Λουκά και οι πυγολαμπίδες… Είναι αλλιώτικα τα παραμύθια όταν τα φωτίζουν πυγολαμπίδες…

Ο αγαπημένος ήρωας των παραμυθιών, ποιος ήταν;

Κάθε βράδυ, γεννιόταν κι ένα καινούριο παραμύθι κι ένας (ή πολλοί) καινούριος ήρωας. Πάντως, συχνά εμφανιζόταν ‘’Ο Κύκλωπας’’ , που έμοιαζε μεν με τα μυθικά όντα της Ελληνικής μυθολογίας, αλλά έκανε παρέα μέχρι και με την Κοκκινοσκουφίτσα.

Ο κάθε ήρωας των βιβλίων σας, «προδίδει» μικρά μυστικά του εαυτού σας;

Αναπόφευκτα είμαι σε κάθε λέξη που γράφω και πτυχές μου θα δει κάποιος σκορπισμένες στους ήρωές μου. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως κάθε ήρωάς μου είναι και αντανάκλασή μου. Εξάλλου, ο καθένας μας έχει τόσα πολλά μικρά μυστικά στον χαρακτήρα του που, αν συνδυαστούν, μπορούν να πλάσουν άπειρους, μοναδικούς ήρωες.

Ποιο θεωρείτε ως Θείο δώρο στο χαρακτήρα σας;

Δεν έχω τέτοιου είδους δώρα στον χαρακτήρα μου.

Ποιο είναι το βασικό σας ελάττωμα;

Μάλλον η υπέρμετρη αισιοδοξία μου.

Τη μοίρα, τη θεωρείται γραφιά της ζωής σας;

Είμαι απ’ αυτούς που πιστεύουν πως τον δρόμο τον φτιάχνεις περπατώντας. Θεωρώντας, ότι η αναγκαιότητα συμπληρώνεται αναπόφευκτα με το τυχαίο και το τυχαίο έχει θεμέλιό του την αναγκαιότητα.

Πώς εκδηλώνετε την αγάπη σας;

Είμαι μάλλον απ’ αυτούς που πνίγουν! Που αγκαλιάζουν σφιχτά, που δεν χάνουν ευκαιρία να πουν :‘’Σ’ αγαπάω’’, που σε φιλούν μέχρι να σου κοκκινίσουν το μάγουλο. Τ’ ανίψια μου με βλέπουν και τρέχουν να γλιτώσουν! Έχω πάντα στο μυαλό μου το γράμμα του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες : «Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ' έβλεπα, θα έλεγα "σ' αγαπώ" και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη».

Η αισιοδοξία, υπάρχει στο λεξικό της ζωής σας;

Σε βαθμό κακουργήματος.

Με τι ασχολείστε αυτό τον καιρό;

Προετοιμάζω την έκδοση του νέου μυθιστορήματός μου για παιδιά, με τίτλο «Δώδεκα» που θα κυκλοφορήσει σύντομα από τις εκδόσεις Εντύποις και οργανώνω κι επιμελούμαι το βιβλίο με τα παραμύθια των παιδιών του 23^ου Δημοτικού Σχολείου Νίκαιας, που δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια των μαθημάτων δημιουργικής γραφής που διδάσκω στο σχολείο τους.  Ταυτόχρονα γράφω ένα θεατρικό έργο με προσωρινό τίτλο «Οδός Δύο»,  με στόχο να πάρει σάρκα και οστά την ερχόμενη χειμερινή θετική περίοδο.

Ποια είναι η αγαπημένη σας ελληνική ταινία ή ποια πιστεύεται ότι είναι συνοδοιπόρος στη ζωή σας;

Λατρεύω τις ελληνικές ταινίες! Συνοδοιπόρο βέβαια δεν έχω καμιά, αλλά και ανάλογα με τη διάθεση αλλάζει και η προτίμησή μου. Σήμερα ας πούμε, θα σου πω πως ξεχωρίζω το : «Τζένη-Τζένη». Για αύριο, δεν ξέρω…

Ποιο είναι το αγαπημένος σας αντικείμενο, το «γούρι» σας;

Δεν έχω αντικείμενα για γούρι. Αν χρειαστώ ‘’έξτρα’’ βοήθεια θετικής ενέργειας, απευθύνομαι στους ανθρώπους που αγαπάω.

Ποια είναι η αγαπημένης σας ατάκα;

ΤΟ ΓΈΛΙΟ ΕΊΝΑΙ /Η ΠΗΓΉ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ /ΓΙ’ ΑΥΤΌ ΓΕΛΑ! Χαϊκού του Νικόλα, οκτάχρονου μαθητή μου!

Πώς φαντάζεστε το μέλλον των ΜΜΕ μέσα από την κρίση που βιώνουμε;

Αυτό που με απασχολεί μέσα από την κρίση που βιώνουμε, είναι το μέλλον των ανθρώπων. Το μέλλον των εργαζομένων, των ανέργων και των παιδιών τους. Το μέλλον όσων αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις πατρίδες τους, τις σπουδές τους, τους αγαπημένους τους, τα όνειρά τους.

Η εξουσία πιστεύετε, φιμώνει τις τέχνες από φόβο ή από ανικανότητα να τις στηρίξει;

‘’Στάχτη θα γίνεις κόσμε γερασμένε’’, έλεγε ο Ναζίμ Χικμέτ . Και η ουσία είναι ότι υπάρχουν δύο δρόμοι μπροστά στον καλλιτέχνη, όπως και στον κάθε άνθρωπο: Ο ένας είναι να αφήσει τα πράγματα όπως τα βρήκε κι ο άλλος να τα αλλάξει. Την Τέχνη που δεν μας εφησυχάζει απέναντι στη ζωή, που δεν τρέχει πίσω από το κοινό της, αλλά το αφυπνίζει και του δείχνει την κατεύθυνση της "ελευθερίας", της απαλλαγής του ανθρώπου από τους φυσικούς, κοινωνικούς και πνευματικούς καταναγκασμούς, αυτή την τέχνη φοβάται η εξουσία.

Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο λόγος που ο Έλληνας αφήνει την τύχη του στα χέρια των άλλων;

Με τι πέτρες, τι αίμα και τι σίδερο και τι φωτιά είμαστε καμωμένοι ενώ φαινόμαστε από σκέτο σύννεφο, έλεγε ο Ελύτης. Κι αυτό δεν αφορά μόνο τους Έλληνες, κατ΄ εμένα, αλλά τους λαούς όλου του κόσμου. Γιατί οι ισχυροί, όποια εθνικότητα κι αν έχουν, δεν αφήνουν την τύχη τους στα χέρια των άλλων, καθορίζουν τις τύχες και των άλλων. Αλλά ευτυχώς υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που αντιστέκονται και παλεύουν για μια άλλη κοινωνία, σ’ όλο τον κόσμο και στην Ελλάδα. Και κάποτε, θα καταλάβουμε  από τι υλικό είμαστε φτιαγμένοι…

Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «νομοθέτη», ποιο νόμο θα θέτατε σε εφαρμογή;

Δεν τρέφω τέτοιου είδους αυταπάτες, πως αν άλλαζε ένας νόμος θα «ανάσαινε» η κοινωνία. Εξάλλου θα ερχόταν αργότερα κάποιος άλλος νομοθέτης, για να αντικαταστήσει τον νόμο μου. Ονειρεύομαι μια άλλη κοινωνία, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, αλλά πρέπει να γυρίσει ο ήλιος…

Αν μια κακιά μάγισσα σαν έκανε με το ραβδί της ζώο, τι θα θέλατε να είστε;

Άγριο άλογο. Απλά ελπίζω να μην ήταν τόσο κακιά, που να μου στερούσε την ελευθερία μου.

Πιστεύετε στα όνειρα;

Πιστεύω στα όνειρα με πάθος και τα διεκδικώ με ένταση και στοχοπροσήλωση. Αλλά όχι  αυτά που βλέπω στον ύπνο μου…

Αν σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε;

Συμβουλή… επικίνδυνη λέξη… Αν μου ζητούσε τη γνώμη μου, θα του έλεγα: να μη σταματήσει ποτέ να αμφισβητεί και να διεκδικεί μια κοινωνία στο μπόι των ονείρων του.

Η Λιλή Γάτη γεννήθηκε στην Αθήνα και έζησε ως τα πρωτοσχολικά της χρόνια στην πατρίδα της καρδιάς της, σ’ ένα μικρό χωριό της Φωκίδας, τα Καστέλλια. Γράφει για να βλέπει παιδικά μάτια να ταξιδεύουν σε παράξενα, μαγικά μέρη, με μικρές εξαιρέσεις τις στιγμές που γράφει για  να ταξιδέψει εκείνη στον κόσμο των ‘’μεγάλων’’.

Είναι μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών από την οποία τιμήθηκε με το Πρώτο Βραβείο στον πανελλήνιο λογοτεχνικό διαγωνισμό της, για τη νουβέλα «Εξ αίματος» και με το Δεύτερο Βραβείο, για το παραμύθι «Η βελόνα». Έχει διακριθεί με το Ειδικό Βραβείο «Γιώργης Χαλατσάς», στον πανελλήνιο λογοτεχνικό διαγωνισμό  «Στέλιος Ξεφλούδας», με το διήγημα «Αθανασία».

Διδάσκει δημιουργική γραφή σε παιδιά κι αυτά τη διδάσκουν φαντασία.

Κυκλοφορούν, το παιδικό διήγημά της «Σαν παραμύθι», Εκδόσεις Εντύποις (2014), η ιστορία για καληνύχτα «Καληνύχτα αστεράκι», Εκδόσεις  Εντύποις (2015) και «Εξ αίματος», Εκδόσεις Σαΐτα (2014).

Συμμετέχει στις συλλογές: «Δέκα σκιάχτρα σ’ ένα βιβλίο», Εκδόσεις Εντύποις (2016), «Έγκλημα στο χωριό» , Εκδόσεις OPENBOOK (2013), «Γεια σου φίλε», Εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή (2011).

(Για τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)