Κατοικείται
από 100 περίπου μόνιμους κατοίκους, κύριες δραστηριότητες των οποίων είναι η
αμπελοκαλλιέργεια και η ελαιοπαραγωγή.
Σύμφωνα
με την ιστορία το παλιό χωριό άκμασε τα χρόνια 1850-1940.
Στην
απογραφή του 1951, οι κάτοικοί του έφταναν τους 2.800, αλλά την επόμενη
δεκαετία εγκαταλείφθηκε μαζικά, λόγω μετανάστευσης προς Γερμανία, Αυστραλία,
Καναδά και ΗΠΑ.
Κατά συνέπεια, μειώνεται η γεωργία και η τουριστική ανάπτυξη παράλληλα. Στις επόμενες
δεκαετίες, παρατηρείται μικρή πληθυσμιακή ανάπτυξη των πεδινών γειτονικών
οικισμών, π.χ. το Ζηπάρι, η οποία προκύπτει από τον επαναπατρισμό των
μεταναστών και τη μετακίνηση των ντόπιων κατοίκων από τα πιο ορεινά μέρη.
Είναι μεγάλης αρχιτεκτονικής σημασίας, καθώς
διατηρεί τον ιστορικό νεοελληνικό του χαρακτήρα, καθώς πολλά από τα χωριά του
νησιού έχουν χάσει τον παραδοσιακό τους χαρακτήρα, ενώ η Χώρα του νησιού έχει
επηρεαστεί από ιταλικά στοιχεία. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του είναι οι
πολυάριθμοι «Πύργοι», που είναι χτισμένοι σαν φρούρια. Το 1983 κηρύχθηκε από το
Υπουργείο Πολιτισμού προστατευόμενος Οικισμός.
Το χωριό χωρίζεται σε δυο γειτονιές, την
Ευαγγελίστρια ή Πέρα Γειτονιά και τον Ασώματο. Η εκκλησία των Ασωμάτων
Ταξιαρχών χρονολογείται από τον 11ο αιώνα, ενώ σώζονται και ερείπια παλαιοχριστιανικής βασιλικής του Αγίου Παύλου.
Στην ευρύτερη περιοχή του Ασφενδιού τοποθετείται ο
αρχαίος Δήμος των Φυξιωτών, όπως μαρτυρούν επιγραφές που βρέθηκαν στην περιοχή…
(wikipedia)
