Τι
γίνονται τα συναισθήματα που καταπνίγουμε;
Πού πηγαίνουν οι ανάγκες μας που
καταπιέζουμε; Τι συμβαίνει στα θέλω μας που δεν τολμάμε να εκφράσουμε; Η
απάντηση είναι... κοινή: βυθίζονται στα βάθη του είναι μας, στις αποθήκες του
ψυχισμού μας. Όταν αυτές οι αποθήκες γεμίσουν ασφυκτικά τότε τα καταπιεσμένα
συναισθήματα, ανάγκες και επιθυμίες μας σπάνε τις πόρτες αυτών των αποθηκών και
ξεχύνονται είτε στην ψυχολογική μας κατάσταση είτε στο σώμα μας περιέχοντας ένα
κρυφό μήνυμα.
Τι
γίνονται τα ξεσπάσματα γέλιου που συγκρατιούνται, τα δάκρυα που δεν κυλούν , οι
κραυγές που δεν ακούγονται; Τι γίνονται οι βρισιές που δεν ξεστομίζονται, οι
πόθοι που δεν εκφράζονται, τα παράπονα που δεν εξωτερικεύονται; Χάνονται;
Η
απάντηση για την ψυχολογία είναι όχι. Είναι ενέργεια που πιέζει και η ενέργεια
δεν χάνεται αλλά μεταλάσσεται. Συναισθήματα, ανάγκες και επιθυμίες που
συγκρούονται μέσα μας ή δεν βρίσκουν τρόπο να ικανοποιηθούν γίνονται τελικά οι
μυστικοί συνωμότες που μαζί με τους διάφορους νοσογόνους παράγοντες καταβάλουν
το αμυντικό μας σύστημα. Καταβάλουν όποιο σύστημα είναι πιο ευάλωτο σε κάθε
άνθρωπο.
Το
σώμα μας καλείται να πει όσα δεν λέει το στόμα μας. Όμως πίσω από την
δερματίτιδα, το έλκος, τον πονοκέφαλο, τις κρίσεις πανικού κρύβονται μηνύματα
που δεν θέλαμε να δούμε.
Ακούστε
το σώμα σας και όταν σας δείξει κάποιο σημάδι σημαίνει ότι ήρθε η ώρα να
ασχοληθείτε με κάποιες εκκρεμότητες που βάλατε στην άκρη για καιρό...
