Δύο άνθρωποι, δυο «δημιουργοί» μέσα από την...
συγγραφική τους πορεία έρχονται να μας πουν και οι ίδιοι πως «…τα αντίθετα φαίνεται ότι πράγματι έλκονται». Για παράδειγμα, ότι γράφει η Μαρίνα είναι χειρόγραφο και ότι γράφει ο Γιάννης είναι πάντα στη τελευταία version του Microsoft Office… «Όταν προ 22-23 ετών η Μαρίνα άρχισε τη συγγραφή μόνη της και έβγαλε 2-3 βιβλία, ήταν σε πρώτη γραφή δακτυλογραφημένα σε μία παλιά Adler του πατέρα της…», μαθαίνουμε από τους ίδιους, για να έρθει το σήμερα να μας δηλώσει μέσα από τη δουλειά τους πως αυτό το ζευγάρι έχει μια απίστευτη «χημεία» που σε μαγεύει.Κάθε
ήρωας, μια ιστορία, μια ζωή, ένας άλλος κόσμος! Ένας κόσμος που ο αναγνώστης ταυτίζεται
μαζί του και το ζει μέσα από το βιβλίο
σας. Οι συγγραφείς του, τι θέση έχουν μέσα σ’ αυτόν τον κόσμο; Τον πλάθουν ή
και παράλληλα ζουν κι αυτοί το δικό τους ταξίδι;
Τα μυθιστορήματά μας
αποτελούνται από τα εξής 3 στοιχεία: Τις ιστορικές εποχές, τα μέρη που
εξελίσσονται και τους χαρακτήρες. Πρώτα λοιπόν πρέπει να ταυτιστούμε εμείς,
μελετώντας ιστορικές πηγές, ταξιδεύοντας και ζώντας τα μέρη που ξετυλίγονται
στις σελίδες μας αλλά και μιλώντας με γνωστούς και αγνώστους ακούγοντας
προσεκτικά διηγήσεις. Είναι απίθανο
πόσοι άνθρωποι, αναγνωρίζοντάς μας, μας πλησιάζουν να πουν την ιστορία της ζωής τους. Συνήθως είναι
ασήμαντες κοινοτυπίες αλλά έχουμε βγάλει και σπουδαία λαβράκια. Έτσι πολλά
βιβλία μας είναι κατά ένα μεγάλο ποσοστό αληθινές ιστορίες. Τις πηγές μας όμως
δεν μπορούμε να τις αποκαλύψουμε. Ζούμε λοιπόν το κάθε μυθιστόρημά μας πολλούς
μήνες πριν αρχίσει η συγγραφή. Φυσικό δεν είναι λοιπόν η ζωή μας να τρέχει
παράλληλα με τα βιβλία μας!
Πως
το Γαλαξίδι και η θαλασσινή «πολιτεία» έγιναν σημείο αναφοράς και «πεδίο»
δράσης σ’ αυτό σας το συγγραφικό δημιούργημα;
Το Γαλαξίδι το επισκεφθήκαμε και
μαγευτήκαμε αμέσως. Όταν γυρίσαμε σπίτι ψάξαμε να μάθουμε περισσότερα. Ε αυτό
ήταν! Έπρεπε να γράψουμε για τη πολιτεία
και τους ναυτικούς που έριξαν στη θάλασσα τα καλύτερα, τα ταχύτερα και τα πιο
όμορφα ιστιοφόρα, αυτά που δεν κατάφεραν να ανταγωνιστούν τα πανάσχημα
ατμόπλοια που ξεκίνησαν να ρυπαίνουν το πλανήτη μας πριν από περίπου 150 χρόνια
καίγοντας τόνους κάρβουνο.
Ήταν εύκολο να «μπείτε» στον τρόπο ζωής και τις συνήθειες των ανθρώπων της θάλασσας; Και το ρωτώ αυτό, καθώς ο λόγος σας είναι τόσο «φυσικός» που πραγματικά εντυπωσιάζει…
Σας ευχαριστούμε για τα καλά σας λόγια.
Όμως είμαστε Έλληνες άρα η γεύση της
θάλασσας έχει αφήσει μόνιμα τη σφραγίδα της στον ουρανίσκο μας και οι
παρακάτω στίχοι πάντα μας συγκινούν, άρα είμαστε και εμείς λίγο θαλασσινοί:
Θάλασσα, μην τον αγαπάς της κοπελιάς τον
άντρα,
γιατ΄ είν΄ η κοπελιά μικρή και δεν της
παν τα μαύρα
Θάλασσα, μάνα γίνε του καλύτερη από
μένα,
και μην κοιτάς τα μάτια μου, ας είναι
βουρκωμένα.
Θάλασσα, είμαι κοπελιά και νύφη θε να
γίνω`
τ' άλλο ταξίδι φερ' τον μου κι ό,τι μου
πεις το δίνω.
Ο όρος «πλοκή» της υπόθεσης και το «πάντρεμα» δύο διαφορετικών κόσμων ήρθε ως φυσικό ακόλουθο της ιστορίας ή η ιστορία δημιούργησε την πλοκή;
Μα η ίδια η ζωή δημιουργεί τη πλοκή! Οι
μεγαλύτεροι συγγραφείς απλά μπόρεσαν στα αριστουργήματα που έγραψαν να
πλησιάσουν και να περιγράψουν τη ζωή με τη ψυχική τους δύναμη και το ταλέντο
τους. Εμείς προσπαθήσαμε, ξεκινώντας από το τίτλο, να παντρέψουμε την αγωνία
της περιπέτειας φτάνοντάς την «στο κόκκινο» και
με την ομορφιά της ιστορίας
σήμερα και χτες «στο γαλάζιο» της
θάλασσας.
Επιθυμία και πάθος, έρωτας και προδοσία… συνθέτουν ένα άριστο μυθιστόρημα που σε κερδίζει από τις πρώτες λέξεις – εικόνες του, σε βάζουν να αναρωτηθείς κατά πόσο όλα αυτά μπορούν να συμβούν στη ζωή μας. Είναι εφικτό;
O
Σαίξπηρ
είπε ότι η μεγαλύτερη σκηνή θεάτρου είναι η ζωή. Αυτή στήνει τα πιο μεγάλα
δράματα, αυτή φτιάχνει ιστορίες σαν αυτή της Ελένης που όλοι την έλεγαν «σαν
καπετάνιος»
Η σύλληψη της ιδέας του τίτλου, ήταν από κοινού ή ήρθε ως αποτέλεσμα όλου αυτού του συγγραφικού «ταξιδιού» σας;
Εμείς προτείναμε στις εκδόσεις Λιβάνη 5
τίτλους και περιμέναμε να το συζητήσουμε και να αποφασίσουμε όλοι μαζί. Όμως
ένα πρωί χτυπάει το τηλέφωνο και μας καλημερίζει η κυρία Γιώτα Λιβάνη. Μόλις
είχε τελειώσει την ανάγνωση, είχε ενθουσιαστεί και μας λέει: Παιδιά, ένας είναι
ο τίτλος «Στο κόκκινο και στο γαλάζιο» και δεν μου αλλάζετε γνώμη με τίποτα!
Δεν χρειάστηκε να προσπαθήσουμε γιατί ήρθε γάντι στο βιβλίο μας.
Μιλήστε μας λίγο για το πώς αισθανθήκατε ως «δημιουργοί» αυτού του βιβλίου όταν ολοκληρώθηκε η ιστορία και αφήσατε κάτω τα στυλό σας;
Η παράδοση λέει ότι αν δεν δακρύσει η Μαρίνα γράφοντας κάποιες σελίδες και αν ο Γιάννης δεν κάνει την υπέρβαση βρίσκοντας ξεχωριστά ιστορικά κομμάτια το βιβλίο δεν θα έχει επιτυχία! Ξέραμε καλά ότι είχαν συμβεί και τα δύο, έτσι τελειώσαμε έχοντας τη συνείδηση μας ήσυχη.
Παύλος
Ανδριάς
Δημοσιογράφος
– Συγγραφέας
by aylogyros
news
