Η
Τάνια, μια γυναίκα που σε πλημμυρίζει γαλήνη με τη σκέψη και το λόγο της...
όση
ώρα κάθισε μαζί μας στην αυλή, μόνο σοφία είχε να μας δώσει και τρόπους για ν’
ανοίξουμε πνευματικούς δρόμους, ώστε να γευτούμε τη μαγεία της ψυχής μας…
Τι σας έχει
λείψει από τα παιδικά σας χρόνια;
Το αγιοφίλι της μητέρας μου που μέρευε τους φόβους
μου τους παιδικούς κάποιες νύχτες με καταιγίδα.
Ο αγαπημένος ήρωας των παραμυθιών ποιος ήταν;
Η Σταχτοπούτα που σαν παιδί με κατέκτησε με την
καλοσύνη της, την ευγένεια τής ψυχής της, όπως και με όλα εκείνα τα καλά της
αισθήματα που περίσσευαν εκεί μέσα. Αλλά επίσης και γιατί ήταν πολύ θαρραλέα.
Αργότερα πολύ αργότερα, κατάλαβα πως κάποιες
ευαισθησίες μου, είχαν άρωμα παραμυθιού, άρωμα Σταχτοπούτας και πως κι οι ήρωες
των παραμυθιών, μπορούν να επηρεάσουν την ηθική, καθώς και την ψυχολογία μας
θετικά, στο μάκρος της ζωής μας!
Επίσης κατάλαβα πια, πως όταν γύρω μας υπάρχει
ευαισθησία, υπάρχει και καλοσύνη. Όταν υπάρχει καλοσύνη, πίσω, ίσως να υπάρχει
και μαγεία! Μια μαγεία κάποιου
παραμυθιού που όμως έχει την δύναμη να μας διαμορφώνει μεγαλώνοντας κατά ένα
μέρος τον χαρακτήρα μας!
Θα
συγχωρούσατε κάποιον που σας έχει πικράνει;
Η συγχώρεση θα έλεγα πως εξ ορισμού είναι δύσκολη.
Όπως επίσης, ότι δεν είναι και τόσο εφικτό να διαχειριστούμε τα έντονα
συναισθήματά μας όταν μας έχουν απορρίψει ή όταν νιώσαμε απογοητευμένοι από
κάποιες άδικες συμπεριφορές.
Ο θυμός όμως, δεν προσφέρει τίποτα θετικό στη ζωή
μας κι όπως απεδείχθη μάλιστα, είναι κι ιδιαίτερα ανθυγιεινός. Όταν λοιπόν συγχωρούμε κάποιον, έχουμε λιγότερο άγχος, λιγότερα
αρνητικά συναισθήματα και μειώνουμε τον κίνδυνο να μολύνουμε ανεπανόρθωτα και
την ψυχή μας. Κατά την γνώμη μου, πρέπει
να μάθουμε να συγχωρούμε.
Το να ξέρεις να συγχωρείς, σημαίνει πως ξέρεις ν’
αγαπάς.
Ποιο
θεωρείτε ως Θείο δώρο στο χαρακτήρα σας;
Την Αγάπη που φυλάω στα πολύτιμα της καρδιάς!
Ποιο είναι
το βασικό σας ελάττωμα;
Η ευαισθησία μου που με καθιστά πολλές φορές
ιδιαίτερα ευάλωτη. Δεν την αποτρέπω όμως, γιατί θεωρώ πως η ευαισθησία, είναι η
ευγένεια της ψυχής κι αστείρευτη πηγή έμπνευσης και δημιουργίας!
Αν η μοίρα
σας γύριζε την πλάτη, τι θα κάνατε για να την καλοπιάσετε;
Θεωρώ πως δεν πρέπει ποτέ να γυρίζεις εσύ, τη
πλάτη στη μοίρα, ούτε να την καλοπιάνεις. Αλλά ούτε και να της δείχνεις πως τη
φοβάσαι. Αντίθετα, πρέπει να την αντιμετωπίζεις κοιτώντας την ίσια στα μάτια.
Πάλεψε μαζί της με θάρρος και μη λυγίσεις, γιατί κι εκείνη σε θέλει δυνατό.
Τότε μόνον μερεύει και κάπου παρακάτω σε κάποια άλλη καμπή της ζωής, σαν άλλος
κλειδούχος, θα γυρίσει με το κλειδί της την γραμμή του πεπρωμένου στο φως. Κι
από κει και πέρα πια, όλα αλλάζουν και γίνονται αλλιώς.
Πως εκδηλώνεται την αγάπη σας;
Με μια μεγάλη αγκαλιά και με τα πιο όμορφα, τα πιο
θερμά φιλιά καρδιάς!
Η
αισιοδοξία, υπάρχει στο λεξικό της ζωής σας;
Άλλες φορές, ναι υπάρχει κι άλλες πάλι, όχι. Είναι
σκληρή η ζωή κι ο κόσμος της, ακόμα πιο
σκληρός. Μια πάλη καθημερινή γίνεται πάντα, προσπαθώντας να κερδίσεις την
εύνοια είτε της αισιοδοξίας, είτε της ελπίδας για να δώσεις τελικά σχήμα και
πνοή στα όνειρά σου.
Η αισιοδοξία πιστεύω πως δεν είναι απλά μια
πεποίθηση για βελτίωση της ζωής μας, αλλά ελπίδα για να συμβεί το ακατόρθωτο,
το θαύμα! Έτσι θα ‘λεγα λοιπόν, ότι είναι εύλογα το άλλο πρόσωπο της ελπίδας
Με τι
ασχολείστε αυτό τον καιρό;
Γράφω το καινούργιο μου μυθιστόρημα που το
ξεκίνησα λίγες μέρες μετά αφότου τέλειωσα το προηγούμενο, το οποίο είναι τώρα
προς έκδοση. Είχα βέβαια πρόθεση να κάνω κάποιο διάλειμμα για να αδειάσω λίγο
τη σκέψη μου και να την φρεσκάρω για ν’ αλλάξει τρόπο πλεύσης, εν όψει του νέου
μου μυθιστορήματος. Αλλά ως συνήθως, η επιθυμία μου να ανοίξω το pc και
να βρεθώ στον κόσμο της φαντασίας και του ονείρου, υπερκέρασε κάθε κούραση και
κάθε αντιξοότητα που συνάντησα δημιουργώντας το προηγούμενο βιβλίο. Απ’ την
άλλη, είμαι της γνώμης πως όταν δεν ασχολείσαι με τίποτα εποικοδομητικό και
είσαι σε διαρκή στασιμότητα, αισθάνεσαι εγκλωβισμένα τα συναισθήματά σου κι ένα
τεράστιο κενό μέσα σου. Η δημιουργία δίνει ζωή.
Τι δεν θα
θέλατε να σας κλέψουν από το θησαυροφυλάκιο της ψυχή σας;
Την πίστη μου που χάραξε βαθιά εκεί μέσα ο Θείος
Νόμος!
Ποια είναι η
αγαπημένη σας ελληνική ταινία;
‘’Ο Κατήφορος’’ Μια αριστουργηματική ταινία που
πραγματεύεται την αλλαγή. Μια επαναστατική αλλαγή, που δημιουργήθηκε στην
συμπεριφορά της αστικής νεολαίας, κάπου εκεί στην αρχή μιας νέας εποχής που
ξεκίνησε με την ραγδαία επιδρομή νέων ιδεών, αξιών αλλά και ηθών με έμβλημά της
την αμφισβήτηση. Όμορφη ποιοτική ταινία που άφησε πίσω της βαθύ το χνάρι της
στο κόσμο της έβδομης τέχνης.
Ποιο είναι
το αγαπημένος σας αντικείμενο, το «γούρι» σας;
Μια μικρή εικόνα της Παναγιάς καμωμένη από
σιντέφι!
Ποια είναι η
αγαπημένης σας ατάκα;
‘’Το ψέμα δεν έχει διάρκεια, ενώ η αλήθεια διαρκεί
αιώνια!’’
Πως
φαντάζεστε το μέλλον των ΜΜΕ μέσα από την κρίση που βιώνουμε;
Την ώρα που το πολιτικό σύστημα πνέει τα λοίσθια
και επίκεινται σημαντικές αλλαγές, δυστυχώς προβλέπω πως θα διατηρηθεί με
οποιονδήποτε τρόπο, ο ρόλος των συστημικών ΜΜΕ, όχι μόνο μέσα στην κρίση μα και
στην μελλοντική πολιτική ζωή της χώρας, καθορίζοντας έτσι την μοίρα της, αλλά
και αυτήν των πολιτών της. Δυστυχώς τα ΜΜΕ, μέσα ή έξω από την κρίση, πάντα την
ίδια τακτική θα ακολουθούν αν δεν απεξαρτηθούν από τις πελατειακές σχέσεις και
όχι μόνον….
Τώρα όσον αφορά την TV, μέρος κι αυτή των
ΜΜΕ, στην όλη τακτική της γενικά, θεωρώ πως θα πρέπει να υπάρξει τελικά, μια
διαφορετική προσέγγιση πρακτικής. Μια ανανέωση ιδεών θα έλεγα. Ιδεών που θα άπτονται
μιας νέας λογικής για να υπάρξει καινούργια πνοή και μια καινούργια αλλαγή
ρότας, για να τύχουμε επιτέλους της ευεργετικής επίδρασης της, στην ψυχή και
στη συνείδησή μας, που μέχρι τώρα την έχουμε στερηθεί κατά πολύ. Αλλιώς, το
μέλλον της το βλέπω δραματικά δυσοίωνο…
Η εξουσία πιστεύετε, φιμώνει τις τέχνες από φόβο ή από ανικανότητα να
τις στηρίξει;
Νομίζω από καθαρή αδιαφορία, γιατί πάντα είναι στα
πράγματα μια εξουσία που δεν ενδιαφέρεται για τίποτε άλλο εκτός από το ίδιον
συμφέρον. Ο κυβερνητικός θώκος για τους εκάστοτε κυβερνητικούς είναι το
ζητούμενο και τίποτε περισσότερο. Δυστυχώς το πολιτιστικό κομμάτι γι’ αυτούς
είναι πάντα εκτός από κάθε προτεραιότητά τους.
Ίσως όμως και να φοβάται η εξουσία την δύναμη που κρύβουν οι τέχνες,
μέσα από τον όποιο τρόπο έκφρασής τους. Όπως και να ‘χει όμως, οι τέχνες εδώ σ’
αυτόν τον τόπο, εξακολουθούν να δημιουργούν και πάντα θα δημιουργούν, γιατί
είναι το ζωντανό κύτταρο αυτής της χώρας που γέννησε τον πολιτισμό και τον
διέσπειρε στα πέρατα του κόσμου.
Ποιος
πιστεύετε ότι είναι ο λόγος που ο Έλληνας αφήνει την τύχη του στα χέρια των
άλλων;
Οι Έλληνες όταν αφήνουν την τύχη τους στα χέρια
των άλλων, είναι γιατί ελπίζουν πως θα μπουν σε κίνηση οι μηχανισμοί εκείνοι
που θα κάνουν να λειτουργήσει το Κοινωνικό Κράτος Δικαίου και η πολιτική
βούληση για να υλοποιηθούν επιτέλους τα κοινωνικά τους δικαιώματα. Όπως
ελπίζουν να βελτιώσουν τη ζωή τους και να υλοποιηθούν τελικά και τα όποια
όνειρά τους, που έχουν ζαρώσει σε μια γωνιά της ψυχής ξεχασμένα κι ανεκπλήρωτα…
Αν μέχρι τώρα τίποτα απ’ όλα αυτά δεν έχει γίνει,
δεν φταίει η κρίση, ούτε οι Έλληνες. Αλλά φταίνε αυτοί οι δήθεν υπεύθυνοι
πολιτικοί, που ενώ τους επέλεξε και τους επιλέγει κατά καιρούς ο λαός, στάθηκαν
και πάντα θα στέκονται και στο μέλλον, κατώτεροι των περιστάσεων. Οπότε αυτοί
και μόνον αυτοί, είναι η αιχμή του προβλήματος.
Αν σας
όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «νομοθέτη», ποιο νόμο θα θέτατε σε εφαρμογή;
Τον νόμο της ‘’Σεισάχθειας’’! Νομίζω πως είναι
ένας νόμος δίκαιος που θ’ ανακουφίσει κατά πολύ την καθημαγμένη κοινωνία και θα
ελαφρύνει από τ’ αβάσταχτα οικονομικά βάρη τα νοικοκυριά. Αλλά επίσης, θα έλεγα
πως θα θέσει κι ένα θετικό πρόσημο στην οικονομία, αφού θα επιτρέψει σε πολλές
μικρομεσαίες επιχειρήσεις, ν’ αποφύγουν το λουκέτο.
Τι φοβάστε
περισσότερο, από τους ανθρώπους;
Την υποκρισία και το ψεύτικο χαμόγελό τους…
Αν μια κακιά
μάγισσα σαν έκανε με το ραβδί της ζώο, τι θα θέλατε να είστε;
Ένα καφετί ατίθασο άτι που ελεύθερο τριγυρίζει
μέσα σε στην καταπράσινη απλωσιά ενός κάμπου κι ύστερα καλπάζοντας περήφανα,
χάνεται εκεί πίσω από την γκρίζα γραμμή του ορίζοντα.
Πιστεύετε
στα όνειρα;
Στα όνειρα της νύχτας και ναι και όχι. Πιστεύω
όμως σ’ εκείνα τα όνειρα που η ψυχή υφαίνει για τα ταξίδια της καρδιάς…
Αν σας
ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε;
Θα του έλεγα πως όταν νιώσει κάποια μέρα τα πρώτα
σκιρτήματα της ζωής μέσα του, να ξεκλειδώσει την κρυμμένη αγάπη απ’ την καρδιά
του, να την κάνει πυξίδα και μ’ αυτήν να περπατάει πάντα στη ζωή του. Να
χαμογελάει με όποιο καιρό και να μην σταματήσει ποτέ να ζωγραφίζει με τα
χρώματα της ψυχής, όμορφα όνειρα.
Η Τάνια Θεοδοσίου γεννήθηκε σε μια επαρχιακή πόλη. Μεγάλωσε
στην Αθήνα στους κόλπους μιας παραδοσιακής οικογένειας, όπου και ολοκλήρωσε τις
Λυκειακές σπουδές της. Έχει σπουδάσει αρχιτεκτονικό σχέδιο και διακόσμηση.
Μιλάει δυο γλώσσες Αγγλικά και Ιταλικά!
''Οι Ανυφάντρες της Μοναξιάς'' αποτελούν το τέταρτο
μυθιστόρημά της.
Την εμφάνισή της στην λογοτεχνία πραγματοποίησε με το βιβλίο
της:
''Το Κρυστάλλινο Δάκρυ του Φεγγαριού'' (Ίαμβος 2007) το οποίο
κυκλοφόρησε σε δεύτερη έκδοση το 2008.
Ακολούθησε ''Το Φιλί της Καρδιάς'' (Ίαμβος 2008) ''Το Άρωμα
της Μανόλιας'' (Σύγχρονοι Ορίζοντες 2011) και το ''Οι Ανυφάντρες Της Μοναξιάς'
'(Ίαμβος 12/2015).
(Για τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ & τον Παύλο Ανδριά)
