Η Ελένη, μια γλυκύτατη δασκάλα… ήρθε
με το «Μονομάχο» της στην αυλή μας...
για να μας διδάξει κάτι απλό: «… πρέπει να
κυνηγάμε τα «όνειρά» μας και να μην σταματάμε μέχρι να πραγματοποιηθούν».
Τι σας έχει
λείψει από τα παιδικά σας χρόνια;
Όταν ταξιδεύω στα παιδικά μου χρόνια,
θυμάμαι την οικογένειά μου πιο χαρούμενη και ξέγνοιαστη. Περισσότερα όνειρα και
περισσότερα αγαπημένα πρόσωπα γύρω μου. Όταν ζούσαν ο πατέρας, οι γιαγιάδες…
Όσο περνάνε τα χρόνια, αδειάζουν καρέκλες στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι.
Ο αγαπημένος
ήρωας των παραμυθιών, ποιος ήταν;
Δεν είχα κάποιον αγαπημένο ήρωα.
Διάβαζα πολλά παραμύθια και πάντα ταυτιζόμουν με τον «καλό» ήρωα.
Θα συγχωρούσατε
κάποιον που σας έχει πικράνει;
Στη ζωή, ηθελημένα ή αθέλητα, πάντα
μας πικραίνουν. Η ζωή η ίδια μας πικραίνει. Αν δεν συγχωρούσαμε, δεν θα
μπορούσαμε να συνεχίσουμε να ζούμε με ηρεμία.
Ποιο θεωρείτε
ως Θείο δώρο στο χαρακτήρα σας;
Μάλλον την υπομονή.
Ποιο είναι το
βασικό σας ελάττωμα;
Αν η μοίρα σας
γύριζε την πλάτη, τι θα κάνατε για να την καλοπιάσετε;
Θα άλλαζα αυτά που είναι στο χέρι
μου και την οπτική μου απέναντι στη ζωή. Όταν έχεις καλή διάθεση, τα βλέπεις
όλα διαφορετικά.
Πώς εκδηλώνετε
την αγάπη σας;
Με πολλούς τρόπους. Περνώ χρόνο με
τα αγαπημένα μου πρόσωπα. Πολλές φορές αρκεί να βρίσκεσαι στον ίδιο χώρο με
κάποιον που αγαπάς, κι ας σιωπάς.
Η αισιοδοξία
υπάρχει στο λεξικό της ζωής σας;
Παίζουμε συχνά κρυφτό με αυτή.
Άλλοτε τη βρίσκω και την κρατώ για μέρες κοντά μου και άλλοτε πάλι κρύβεται και
την ψάχνω…
Με τι ασχολείστε
αυτό τον καιρό;
Εδώ και δύο μήνες είμαι δασκάλα στο
Δημοτικό σχολείο ενός χωριού της Μεσσηνίας. Περνώ λοιπόν ένα σημαντικό κομμάτι της ημέρας μαζί με παιδιά, παίζοντας και μαθαίνοντας! Επίσης, ταξιδεύω
συχνά και γράφω.
Ποια είναι η
αγαπημένη σας ελληνική ταινία;
Αγαπώ πολύ τις ελληνικές ταινίες.
Μου αρέσουν πολλές, δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποια. Κυρίως αυτές στις οποίες
παίζει ο Ηλιόπουλος.
Ποιο είναι το
αγαπημένος σας αντικείμενο, το «γούρι» σας;
Δεν έχω κάποιο. Γούρι είναι η καλή
διάθεση.
Ποια είναι η
αγαπημένης σας ατάκα;
Όλα καλά θα πάνε…
Πώς φαντάζεστε το
μέλλον των ΜΜΕ μέσα από την κρίση που βιώνουμε;
Η κρίση που βιώνουμε σε όλους τους
τομείς δεν θα μπορούσε να μην επηρεάσει και τα ΜΜΕ. Όλο και περισσότεροι
άνθρωποι επηρεάζονται από απόψεις που περνούν τα ΜΜΕ σε μια προσπάθεια να
στρέψουν την κοινή γνώμη όπου θέλουν. Η κρίση δημιουργεί γόνιμο έδαφος για
προπαγάνδα.
Η εξουσία,
πιστεύετε, φιμώνει τις τέχνες από φόβο ή από ανικανότητα να τις στηρίξει;
Νομίζω ότι συμβαίνουν και τα δύο.
Κάποιες φορές η εξουσία είναι ανίκανη να στηρίξει τις τέχνες, και άλλες, τις
φιμώνει εσκεμμένα, αφού η τέχνη προσφέρει μια διαφορετική οπτική που ορισμένοι
θέλουν να μας αποστερήσουν.
Ποιος πιστεύετε
ότι είναι ο λόγος που ο Έλληνας αφήνει την τύχη του στα χέρια των άλλων;
Η ανικανότητα κάποιου ανθρώπου –ανεξαρτήτως
της εθνικότητάς του– να αποφασίσει για το μέλλον του, τον οδηγεί να το αναθέτει
σε χέρια άλλων. Αυτό σχετίζεται με τον τρόπο που μεγάλωσε και πόση εμπιστοσύνη
δείχνει στον εαυτό του. Όσοι το κάνουν αυτό, προφανώς δεν πιστεύουν ότι μπορούν
να τα καταφέρουν από μόνοι τους, γιατί έτσι τους δίδαξαν.
Αν σας όριζαν
για λίγα λεπτά της ώρας «νομοθέτη», ποιο νόμο θα θέτατε σε εφαρμογή;
Να σταματήσουν οι πόλεμοι. Να
μοιραστούν τα πλούτη του κόσμου σε όλους τους ανθρώπους. Να διατεθούν
περισσότερα χρήματα για την υγεία και την παιδεία…
Αν μια κακιά
μάγισσα σαν έκανε με το ραβδί της ζώο, τι θα θέλατε να είστε;
Τα καημένα τα ζώα ο άνθρωπος τα
ταλαιπωρεί πολύ. Αν μπορούσαν να μιλήσουν, ποιος ξέρει τι θα μας έλεγαν… Ίσως
πουλί, για να μπορώ να πετώ και να βλέπω από ψηλά τον κόσμο.
Πιστεύετε στα
όνειρα;
Ως σημάδι για κάτι, όχι τόσο. Αλλά
θεωρώ ότι πρέπει να κυνηγάμε τα «όνειρά» μας και να μην σταματάμε μέχρι να
πραγματοποιηθούν.
Αν σας ζητούσε
ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε;
Να μην στενοχωριέται για ό,τι
διορθώνεται και να χαμογελά!
Γεννήθηκα στη Λάρισα. Έζησα τα παιδικά και εφηβικά μου
χρόνια στη Λαμία και στο Λιτόχωρο. Κατάγομαι από Τρίκαλα και Λιτόχωρο. Σπούδασα
στο παιδαγωγικό τμήμα δημοτικής εκπαίδευσης ΑΠΘ από όπου αποφοίτησα με Άριστα
το 2011.
Εργάστηκα αμέσως μετά σε ιδιωτικά εκπαιδευτήρια της
Θεσσαλονίκης και αργότερα σε δημόσια σχολεία στα Χανιά και τώρα στη Μεσσηνία.
Ασχολούμαι με το γράψιμο από μικρή ηλικία. «Ο μονομάχος»
είναι το πρώτο βιβλίο που μοιράζομαι με ένα ευρύτερο κοινό.
(Για
τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)
