«Άδραξε τη μέρα»
Η φράση έγινε περισσότερο γνωστή από τον «Κύκλο των χαμένων
ποιητών»...
αλλά πρόκειται για μία προτροπή στα λατινικά -carpe diem- από τον
Οράτιο (ρωμαίο λυρικό ποιητή του 1ου αιώνα π.Χ.). Το σκεπτικό είναι ότι αυτό
που έχουμε στη ζωή μας είναι το παρόν και αυτό καλούμαστε να ζήσουμε. Το χτες
έχει ήδη περάσει -καλό είναι βέβαια να το επεξεργαζόμαστε, ώστε να μάθουμε
πράγματα- και το αύριο δεν έχει έρθει ακόμα και δεν μπορούμε να το ελέγξουμε,
τουλάχιστον όχι πλήρως.
Ο
χρόνος είναι κάθε στιγμή και κάθε λεπτό που ζούμε τώρα. Θυμίζει λίγο το ρητό
που λέει: «Ζήσε την κάθε μέρα σαν να ’ναι η τελευταία». Εδώ, βέβαια, θα πρέπει
να τονίσουμε ότι είναι σημαντικό μεν να ζούμε καθημερινά μια ζωή έντονη και
γεμάτη, αλλά εξίσου σημαντικό είναι να διατηρούμε παράλληλα και έναν βαθμό
προνοητικότητας σκεφτόμενοι πώς θα μας επηρεάσει την επόμενη μέρα αυτό που
κάνουμε σήμερα.
«Θα το σκεφτώ αύριο. Αύριο είναι μια καινούργια μέρα»
Πρόκειται
για την αξέχαστη ατάκα της Σκάρλετ Ο’ Χάρα, που αντιμετωπίζει χιλιάδες
δυσκολίες καταφέρνοντας πάντα να επιβιώσει στο καταπληκτικό μυθιστόρημα «Όσα
παίρνει ο άνεμος», που αποδόθηκε εντυπωσιακά από τη βραβευμένη με Όσκαρ Βίβιαν
Λι στην ομώνυμη ταινία. Ουσιαστικά όταν λέμε αυτήν τη φράση αφήνουμε λίγο χώρο
και χρόνο ώστε να επεξεργαστούμε κάτι καλύτερα και να μην πάρουμε αποφάσεις με
παρορμητικότητα και όσο βρισκόμαστε σε ένταση. Ο στόχος είναι, λοιπόν, να
αναλογιστούμε όλες τις διαστάσεις αυτού που μας συμβαίνει. Ούτως ή άλλως,
χρειάζεται να καταλαγιάσει και το συναίσθημα, ώστε να μπορέσουμε να
αντιληφθούμε καλύτερα την κατάσταση. Σημαντικό είναι να θυμόμαστε ότι δεν είναι
απίθανο την επόμενη μέρα οι συνθήκες να είναι διαφορετικές. Βέβαια, από την
άλλη πλευρά, χρειάζεται να προσέξουμε και να μην πέσουμε στην παγίδα τού να
αναβάλλουμε συνέχεια να σκεφτούμε, να συνειδητοποιήσουμε και να νιώσουμε ένα
γεγονός.
«Και αυτό θα περάσει»
Πρόκειται
για μία πολύ αληθινή και ανακουφιστική φράση. Επαληθεύεται κάθε φορά που
γυρνάμε και κοιτάμε το παρελθόν και εκτιμάμε πόσο δύσκολα ήταν όσα περάσαμε και
τελείωσαν πια. Αυτό μας βοηθάει να πάρουμε θάρρος και για όσα μας συμβαίνουν
τώρα και να καταλάβουμε ότι θα βρεθεί μία λύση και θα αντιμετωπιστούν. Επίσης,
μπορούμε να πάρουμε δύναμη και από άλλους ανθρώπους που έχουν περάσει και
ξεπεράσει το ίδιο πρόβλημα ή κάτι ανάλογο με αυτό που καλούμαστε να
αντιμετωπίσουμε και εμείς. Σημαντικό είναι να συνειδητοποιήσουμε επίσης ότι το
πρόβλημα θα περάσει σιγά-σιγά και ότι η κάθε του παράμετρος χρειάζεται να
αντιμετωπιστεί μία-μία και ότι δεν θα μας βοηθήσει καθόλου το να πνιγούμε
ξαφνικά βλέποντας ένα πρόβλημα βουνό που δεν θα το έχουμε σπάσει σε μικρότερα
κομμάτια για να το λύσουμε.
«Ό,τι δεν με σκοτώνει με κάνει πιο δυνατό»
Η φράση αυτή του Νίτσε, που έχει ακουστεί, ειπωθεί και
τραγουδηθεί ακόμα, κρύβει μία μεγάλη αλήθεια. Κυρίως ίσως γιατί ο άνθρωπος
μπορεί να αντιμετωπίσει τα πάντα εκτός από τη δική του απώλεια – τον δικό του
θάνατο. Οτιδήποτε άλλο και αν συμβεί, μπορεί να το ξεπεράσει και τελικά να βγει
και πιο δυνατός. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να θεωρούμε τα δυσάρεστα
ευχάριστα επειδή θα μας δυναμώσουν. Σημαίνει απλώς ότι συνειδητοποιώντας το
πόσο μπορούμε να διδαχθούμε από τις εμπειρίες μας, θα βοηθηθούμε να βρούμε μια
νοηματοδότηση σε ό,τι συμβαίνει και να απενοχοποιήσουμε τις αρνητικές και
δύσκολες καταστάσεις. Η φύση του ανθρώπου είναι να μαθαίνει μέσα από τον πόνο,
από τα πιο μικρά ως τα πιο μεγάλα. Ας πάρουμε το πολύ απλό παράδειγμα ενός
επίδοξου ποδηλάτη. Στην αρχή θα πέσει, θα χτυπήσει, αλλά στο τέλος θα μάθει να
κρατά σωστά ισορροπία. Αυτό μας δείχνει πόσο σημαντικό είναι να προσπαθούμε να
μαθαίνουμε, να αλλάζουμε και να εξελισσόμαστε μέσα από κάθε εμπειρία.
(Ναταλία
Κουτρούλη, MSc, ψυχολόγο υγείας, με εκπαίδευση στη Γνωσιακή Ψυχοθεραπεία και τη
Συμβουλευτική,via)
