Έχουμε τόσο ωραία και πλούσια γλώσσα, που είναι
απορίας άξιο γιατί...
συνήθως χρησιμοποιούμε ξένες λέξεις και εκφράσεις στο
καθημερινό μας λεξιλόγιο.
Θεωρούμε εκσυγχρονισμό την καθημερινή μας
συνεννόηση σε αμερικανο-ελληνικά ή γαλλο-ελληνικά κλπ. διεκδικώντας παγκόσμια
πρωτοτυπία. Ποιος άλλος λαός (του οποίου η γλώσσα διδάσκεται σε σχολεία και
πανεπιστήμια του εξωτερικού) προσπαθεί να εξαφανίσει τον γλωσσικό του πλούτο;
Και σ΄ αυτό (δυστυχώς) είμαστε μοναδικοί.
Προτιμούμε, για παράδειγμα, να λέμε:
Πρεστίζ αντί κύρος
Καριέρα αντί σταδιοδρομία
Ίματζ αντί εικόνα
Σαμποτάζ αντί δολιοφθορά
Γκλάμουρ αντί αίγλη / λάμψη
Μίτινγκ αντί συνάντηση
Κουλ αντί ψύχραιμος
Τιμ αντί ομάδα
Πρότζεκτ αντί σχέδιο / μελέτη
Ντιζάιν αντί σχέδιο
Τάιμινγκ αντί συγχρονισμός
Σπόνσορας αντί χρηματοδότης /
χορηγός
Τσεκάρω αντί ελέγχω
Μοντάρω αντί συναρμολογώ
Ρισκάρω αντί διακινδυνεύω
Σνομπάρω αντί περιφρονώ /υποτιμώ
Υπάρχουν εκατοντάδες παραδείγματα. Και άλλες τόσες
υπέροχες ελληνικές λέξεις, που μένουν στα γλωσσικά αρμάρια (ντουλάπια), γιατί
ξεχάσαμε (κάποιοι ίσως δεν έμαθαν καν) πώς και πού να τις χρησιμοποιούμε για να
αποδώσουν τα νοήματα όπως πρέπει… (bimag)
