Φίλος από παλιά,
συνομιλητής με γερά χαρτιά… ο Κίμωνας, αυτή τη φορά είχε πολλά...
να μας πει με το
δικό του ξεχωριστό τρόπο έκφρασης και τη μεστότητα στο λόγο του…
Ποια γεύση σας έχει λείψει από τα παιδικά σας
χρόνια;
Η
γεύση της ανεμελιάς, τότε που ο χρόνος δεν υπήρχε και τα πάντα ήταν παιχνίδι
και βόλτες.
Ο «θεατρίνος» στην οικογένεια, ποιος ήταν;
Δεν
υπήρχε κάποιος που να ασχολούνταν με το συγκεκριμένο επάγγελμα. Ο πατέρας μου
όμως είχε αρκετό χιούμορ και σκάρωνε
συνέχεια πλάκες.
Τι ήταν αυτό που σας ώθησε ν’ ασχοληθείτε με την υποκριτική;
Είναι
δύσκολο να ορίσεις γιατί διάλεξες να ασχοληθείς με την υποκριτική, προϋποθέτει
σίγουρα μια δόση τρέλας. Ίσως η απάντηση να βρίσκεται στο γεγονός ότι δεν θα
μπορούσα να σκεφτώ την ζωή μου χωρίς να κάνω αυτό.
Με τι θα θέλατε ν’ ασχοληθείτε επαγγελματικά τη σεζόν που έρχεται;
Θα
ήθελα να συνεχίσω στο θέατρο και να ολοκληρώσω τα γυρίσματα μιας μικρού μήκους
ταινίας που έχω γράψει.
Τι πρέπει να περιλαμβάνει κατά τη γνώμη σας, μια καλή παράσταση;
Μια
καλή παράσταση πρέπει να έχει ρυθμό, πάθος, εξαιρετική κατανόηση του κειμένου
και βουβή αρμονία μεταξύ των συντελεστών της.
Πως φαντάζεστε το μέλλον της δουλειάς σου μέσα από την κρίση που βιώνουμε;
Η
κρίση έδωσε το εναρκτήριο λάκτισμα στο θέατρο να ανθίσει. Η τέχνη πάντα
ευδοκιμεί σε χρόνους δύσκολους κοινωνικούς, πολιτικούς, ιστορικούς. Πουθενά στον
κόσμο δεν ανεβαίνουν τόσες παραστάσεις όσες στην Αθήνα φερειπείν. Αυτό δείχνει
μια μεγαλύτερη ανάγκη για έκφραση και αντίσταση. Είναι φυσικό και λογικό όταν
όλα έχουν πληγεί γύρω μας, η τέχνη να μην μείνει ανεπηρέαστη. Ευελπιστώ να αλλάξουν οι καιροί και οι
καταστάσεις που βιώνουμε να αποτελέσουν την επιτομή για ένα καλύτερο μέλλον και
μια πιο δίκαιη κοινωνία…
Η τηλεόραση βοηθάει στην προβολή του ηθοποιού ή τον φθείρει άμεσα;
Η
τηλεόραση είναι ένα πολύ δυνατό και συνάμα παρεξηγημένο μέσο. Κατά καιρούς
έχουμε δει κάποιες εξαιρετικές δουλειές,
ίσως επειδή οι χρόνοι της είναι διαφορετικοί και πιο γρήγοροι σε σχέση με τον
κινηματογράφο και το θέατρο, για αυτό να βλέπουμε και κάποιες προχειρότητες.
Σίγουρα όμως βοηθάει στην αναγνωρισιμότητα του ηθοποιού.
Η εξουσία πιστεύετε, είναι μια ασύνθετο μπουλούκι ή ένας σπουδαίος θίασος;
Για
την εξουσία με βρίσκει σύμφωνο αυτό που είχε πει ο Σολζενίτσιν ότι δηλαδή <<Έχετε εξουσία πάνω στους ανθρώπους
μέχρι την στιγμή που τους πήρατε τα πάντα. Όμως, όταν τους αφήσατε χωρίς
τίποτα, τότε τους χάσατε, είναι ελεύθεροι>>. Οι Γάλλοι πάλι λένε ότι μπορείς να
εμπιστευτείς την εξουσία μόνο στον άνθρωπο που την βαριέται και την αποφεύγει…
Την Ελλάδα με ποια ταινία θα την ταυτίζατε;
Την
ταινία για τον Αλέξη Ζορμπά του Μιχάλη Κακογιάννη. Αυτή η ταινία περικλείει όλη
την Ελλάδα και την ζωή γενικότερα.
Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο λόγος που ο Έλληνας δεν πηγαίνει θέατρο;
Θα
ήταν οξύμωρο και αντιφατικό να πούμε ότι
ο Έλληνας δεν πάει θέατρο, όταν στην Ελλάδα έχει γεννηθεί το θέατρο. Ίσως δεν
είναι τόσο εξοικειωμένος και προτιμάει την βολή που του προσφέρει η τηλεόραση.
Πολλές φορές οι λόγοι είναι και οικονομικοί…
Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «πρέσβη» της ελληνικής θεατρικής σκηνής, ποια αρχαία τραγωδία θα προτείνατε στους ξένους και γιατί;
Θα
πρότεινα την Αντιγόνη ή τον Φιλοκτήτη του Σοφοκλή. Στις μέρες μας έχουμε μια
διαρκή σύγκρουση μεταξύ άγραφων και γραπτών νόμων. Στον Φιλοκτήτη συναντάμε σύγκρουση του συναισθήματος του
πατριωτισμού με τον ανθρωπισμό. Πλέον κάτι τέτοιο είναι κραυγαλέο γύρω μας.
Ποιος είναι ο αγαπημένος σας συγγραφέας;
Η Τζ.Κ.Ρόουλινγκ
και ο Τένεσι Ουίλιαμς! Τους διάβασα όταν ήμουν μικρός, με συγκλόνισαν και έμελλε
να είναι οι αγαπημένοι μου…
Ποιο ρόλο θα θέλατε να παίξετε;
Τον
Τομ από τον Γυάλινο Κόσμο.
Ποιο είναι το αγαπημένος σας αντικείμενο, το «γούρι» σας;
Ένα
κομποσκοίνι που φοράω στο χέρι μου, δώρο από ένα πολύ αγαπημένο μου πρόσωπο.
Ποια είναι η αγαπημένης σας ατάκα;
Σε
όλα πρέπει να υπάρχει μέτρο.
Ποια είναι η αγαπημένη σας ελληνική ταινία;
Από
τις παλιές και κλασσικές η Κάλπικη Λίρα του Γιώργου Τζαβέλλα και από τις
σύγχρονες η Στρέλλα του Πάνου Κούτρα και η Μικρά Αγγλία του Παντελή Βούλγαρη.
Αν σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε;
Θα
ήμουν ο τελευταίος άνθρωπος που θα μπορούσε να το συμβουλεύσει. Αν του έλεγα
κάτι πάντως, αυτό θα ήταν να νιώθει, να παίζει, να ζει και να μην μεγαλώσει
ποτέ.
Γεννήθηκε και μεγάλωσε
στην Παιανία. Φοίτησε για έναν χρόνο στην Δραματική Σχολή ‘Πρώτη Πράξη’ και στη
συνέχεια ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην Ανωτέρα Δραματική Σχολή Ίασμος.
Έχει παρακολουθήσει τα
εξής σεμινάρια CAMERA IN ACTION της Κατερίνας Μαραγκουδάκη και STORY TELLING με
τον Κώστα Γάκη.
Έχει λάβει μέρος στις
παραστάσεις
• Θέατρο Λήδρα 2013,
Αντιγόνη του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία Ανδρέα Ζαχαριάδη, στο ρόλο του Άγγελου και
μέλος του Χορού
• Θέατρο Παραμυθίας
2013, << to Μπεεεέ or not to Μπεεεέ >> Πρώτη θέση με την ομάδα Up
Art-ia στο πρώτο 48ώρο θεατρικό φεστιβάλ στην Ελλάδα 48x11,στο ρόλο του Μήτσου
• Θέατρο Κνωσός 2014,
Η Αυλή των Θαυμάτων του Ιάκωβου Καμπανέλλη σε σκηνοθεσία Γιώργου Μιχαηλίδη, στο
ρόλο του Στέλιου
• Θέατρο Αργώ 2015,
ΝΥΜΦΟΜΑΝΙΑ στο ρόλο του Γιαννάκη σε σκηνοθεσία Αντώνη Στελιανέση
• Θέατρο Παραμυθίας
2015 GRexit στο ρόλο του γέροντα. Πρώτη θέση με την ομάδα Σκευή στο Φεστιβάλ 28
έργων τρόμου, με την υποστήριξη της Ένωσης Ελλήνων Συγγραφέων/Σεναριογράφων και
της Ένωσης Ελλήνων Σκηνοθετών.
Έχει ακόμα λάβει μέρος
σε ταινίες μικρού μηκους:
• Intravenous του
Αντώνη Στελιανέση (Νύχτες Πρεμιέρας 2013)
• Το παραμύθι( Only a
fairytaile) του Λευτέρη Δούρου (My Rode Reel 2014)
Τέλος στην τηλεόραση:
Συμμετοχή στην 10Η Εντολή (2015 νέα επεισόδια) του Πάνου Κοκκινόπουλου σε
σκηνοθεσία Χρήστου Δήμα στο επεισόδιο ‘ Τα σκυλιά’.
(Για τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ & τον Παύλο Ανδριά)
