Είναι
κλασικό φαινόμενο της καθημερινότητας το κάθε λάθος να θεωρείται ατύχημα, με
αποτέλεσμα να ζούμε μια ζωή μέσα σε μια κοινωνία λαθών, με το φόβο του...
ατυχήματος πάνω από τα κεφάλια μας!
«Όλα
θα κυλήσουν ομαλά…» σου λένε οι φωστήρες της ενημέρωσης, δίχως αντιθέσεις και
παρελκόμενα όταν υπάρχει μια πολιτική ή κοινωνική αστάθεια, εκτός και αν έχουμε
κάποιο ατύχημα, λες και το ατύχημα είναι καμιά ίωση.
Στους
καιρούς μας πολλά πράγματα έχουν χάσει την αξία τους, οι λέξεις την ουσία τους
και εμείς, ευθυνόφοβοι όπως πάντα, διστάζουμε να ξαναπροσπαθήσουμε να
ξαναχτίσουμε ένα νέο οικοδόμημα με γερές βάσεις και γεμάτο με τεκμηριωμένες και
όχι κατά φαντασίαν αλήθειες.
Μάθαμε
να ζούμε μέσα στο ψέμα, γιατί μας αρέσει να δηλώνουμε αυτό που δεν είμαστε,
αλλά θα θέλαμε να είμαστε, γιατί έτσι μας βολεύει, γιατί όσο και αν προσπάθησαν
κάποιοι να μας πουν ποιοι είμαστε, εμείς τους απορρίψαμε, αποκαλώντας τους
άχρηστους! Ποιοι, εμείς οι άσχετοι…
Και
όμως εμείς οι άσχετοι, έχουμε άποψη και κρίνουμε τους πάντες, μιας και για όλα
φταίνε οι άλλοι και όχι εμείς.
Γιατί
μια ζωή είμαστε τα άβουλα πλάσματα του καναπέ που ποτέ δεν πήραμε τις τύχες μας
στα χέρια μας, γιατί ποτέ δεν είχαμε το τσαγανό να πατήσουμε πόδι στους
καραγκιόζηδες που έχουμε αφήσει τόσα χρόνια να μας κυβερνάνε, εξαπατώντας μας…
σκόπιμα.
Παύλος Ανδριάς
