Έχετε αναρωτηθεί ποτέ τι συμβαίνει στον εγκέφαλό
μας, όταν λέμε ψέματα ή όταν προσπαθούμε να τα ανακαλέσουμε στη μνήμη μας;
Απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά δίνει μία νέα
μελέτη, που πραγματοποίησε...
Η μελέτη βάζει στο «μικροσκόπιο» ψέματα δύο ειδών:
τις ψευδείς περιγραφές και τους ψευδείς ισχυρισμούς, καθώς και τρόπους που
χρησιμοποιούμε για να τους θυμόμαστε.
Οι ψευδείς περιγραφές είναι λεπτομέρειες που έχουμε εφεύρει για κάτι που δεν συνέβη, ενώ, σύμφωνα με τον δρ. Λέιν, είναι πολύ πιο εύκολο να τις θυμόμαστε, επειδή βασίζονται καθαρά στη γνωστική μας δύναμη.
Οι ψευδείς περιγραφές είναι λεπτομέρειες που έχουμε εφεύρει για κάτι που δεν συνέβη, ενώ, σύμφωνα με τον δρ. Λέιν, είναι πολύ πιο εύκολο να τις θυμόμαστε, επειδή βασίζονται καθαρά στη γνωστική μας δύναμη.
«Αν σας πω ψέματα για κάτι που δεν συνέβη, θα
πρέπει να έχω συγκρατήσει αρκετά στοιχεία στο μυαλό μου», εξηγεί.
Ωστόσο, δεν φαίνεται να ισχύει το ίδιο και για
τους ψευδείς ισχυρισμούς, που είναι επί της ουσίας η άρνηση ότι κάτι συνέβη
πραγματικά.
Αυτό συμβαίνει, σύμφωνα με τα ευρήματα της
μελέτης, καθώς η άρνηση ότι κάτι συνέβη πραγματικά, είναι μία σύντομη διεργασία
για τον εγκέφαλο, με αποτέλεσμα να μην αποτυπώνεται επαρκώς.
Στα πειράματα του Λέιν, οι εθελοντές ήταν ικανοί
να αναπαράγουν τις ψευδείς περιγραφές τους με εντυπωσιακή λεπτομέρεια και
ακρίβεια ακόμη και 48 ώρες μετά, ωστόσο αποδείχθηκε εξαιρετικά δύσκολο να
ανακαλέσουν τους ψευδείς ισχυρισμούς τους... (newsgallery)