Πως προήλθε η χειρονομία «OK»

Η συγκεκριμένη χειρονομία επινοήθηκε από τους αρχαίους Ρωμαίους

Την χρησιμοποιούσαν για να δηλώσουν την επιθυμία τους να θανατωθεί ένας μονομάχος. 

Όταν οι θεατές και ο αυτοκράτορας, που παρακολουθούσαν τις μονομαχίες αποφάσιζαν...

 πως ήθελαν να θανατωθεί ο μονομάχος έδειχναν πάντα τη συγκεκριμένη χειρονομία. Η κλειστή γροθιά συμβόλιζε τη θήκη του σπαθιού. Αν η ετυμηγορία ήταν «θάνατος», ο αντίχειρας σηκωνόταν για να δηλώσει ότι το σπαθί πρέπει να βγει από τη θήκη του.

Αντίθετα, σε περίπτωση που αποφάσιζαν να δώσουν χάρη στον ηττημένο ο γροθιά παρέμενε κλειστή (δηλαδή το σπαθί έπρεπε να παραμείνει στη θήκη του). Η κίνηση με τον αντίχειρα να δείχνει προς τα κάτω δεν είναι τίποτα άλλο, παρά μια επινόηση του κινηματογράφου (Σπάρτακος, Μονομάχος κ.α.). Στον ρωμαϊκό πολιτισμό, οι μονομαχίες ήταν μέρος της καθημερινότητας των πολιτών. Μπορεί το Κολοσσαίο να ήταν η μεγαλύτερη αρένα μάχης, μιας και χωρούσε 50.000 θεατές, αλλά μονομαχίες γινόταν σχεδόν σε όλες της πόλεις της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.

Ο κλειστή γροθιά με τον αντίχειρα προς τα πάνω άρχισε να αποκτάει θετική ερμηνεία γύρω στο Μεσαίωνα, καθώς την χρησιμοποιούσαν οι άνθρωποι για να σφραγίσουν εμπορικές συμφωνίες. Στον Β' Παγκόσμιο πόλεμο ήταν που απέκτησε το σημερινό της νόημα, όταν και οι πιλότοι έκαναν σινιάλο στον ελεγκτή εδάφους ότι είναι έτοιμοι για την πτήση τους… (matheallios, tsardaki)