Του
Θ.ΚΑΡΤΕΡΟΥ*
Ο
Τσίπρας ήρθε από την Κρήτη πριν μερικές μέρες για να συναντηθεί με τον Πέρες!
Ας συμφωνήσουμε σε κάτι πρώτα-πρώτα: Πρόκειται για πολιτικό γεγονός, για
σημαντική είδηση, ανεξάρτητα πως τη διαχειρίστηκαν τα αποδεκατισμένα
αυγουστιάτικα ΜΜΕ –και γιατί τη διαχειρίστηκαν έτσι. Διότι να συναντά ο ηγέτης
του ΣΥΡΙΖΑ τον ηγέτη ενός κράτους που η πολιτική του εδώ και δεκαετίες αποτελεί
κόκκινο πανί για την ελληνική ριζοσπαστική αριστερά, όπως και για κάθε
προοδευτική δύναμη στην Ελλάδα, στην περιοχή και στον κόσμο, δεν είναι ασφαλώς
για τα ψιλά. Έχει τη σημαία του, όπως και να το δει κανείς...
Απόδειξη
οι αντιδράσεις που προκάλεσε γενικά και ειδικά μέσα στην αριστερά. Η αυστηρή
ανακοίνωση του βουλευτή Τάσου Κουράκη εκφράζει πολύ κόσμο –ας μην
κοροϊδευόμαστε. Και η άποψη που διακινείται, ότι επρόκειτο για εθιμοτυπική
συνάντηση είναι ελάχιστα πειστική. Εθιμοτυπική, τυπική, υποχρεωτική, όπως και
να την πεις, δεν μπορείς να αναιρέσεις, ή να μειώσεις, το συμβολισμό της
τουλάχιστον, το σήμα που δίνει. Ο Τσίπρας, εξάλλου, και μια και δυο και τρεις
φορές αρνήθηκε τέτοιες συναντήσεις –με την τρόικα για παράδειγμα, γράφοντας στα
παλιά του παπούτσια την εθιμοτυπία. Και καλά έκανε.
Συνεπώς;
Δεν έπρεπε ο επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην Ελλάδα να
συναντήσει τον ηγέτη μιας ξένης χώρας, έστω κι αν είναι κάθετα αντίθετος με την
πολιτική της εναντίον των Παλαιστινίων, που επιγραμματικά υπενθυμίζει ο
Κουράκης; Συγνώμη, αλλά η ερώτηση είναι λάθος. Διότι για να απαντήσει κανείς θα
πρέπει ο ΣΥΡΙΖΑ να μας φωτίσει για δυο πράγματα. Πρώτον, με ποια λογική
αποφάσισαν να ανταποκριθούν στην πρόκληση Πέρες. Και δεύτερον τι ακριβώς έγινε
κατά τη διάρκειά της. Εκτός πια κι αν απλώς ήπιαν αραβικό καφέ και συζήτησαν
για τα καημένα τα νιάτα τι γρήγορα που περνούν –που κι αυτό πρέπει να ειπωθεί.
Αν
υπάρχει δηλαδή ένα θέμα στην επίμαχη συνάντηση αυτό είναι πρωτίστως θέμα
ενημέρωσης. Όφειλαν οι αρμόδιοι να εξηγήσουν τη σημασία της για το ΣΥΡΙΖΑ. Και
να ανακοινώσουν, χαρτί και καλαμάρι, τι συζητήθηκε. Ακόμα κι αν ο Πέρες ζήτησε
όπως λέγεται το αντίθετο. Διαφορετικά αφήνουν περιθώρια για κάθε λογής σκέψεις
και για σκληρή πολεμική, που δεν είναι σώνει και καλά εχθρική. Μια ματιά στο
διαδίκτυο αρκεί να μας πείσει...
*Δημοσιεύθηκε
στην Αυγή την Παρασκευή, 17 Ιουλίου 2012 - Πηγή: anarhogatoulis
Ο
άπαιχτος
