Με τη γλυκύτητα που τη
διακρίνει, η Ιωάννα ήρθε...
στην «αυλή» μας και μιλήσαμε για όλα εκείνα τα όμορφα
μικρά ή μεγάλα γεγονότα που την οδήγησαν στη μεγάλη της αγάπη το θέατρο, δίχως όμως
ν’ αφήνει πίσω της και τα υπόλοιπα θέλω της να περιμένουν…
Τι
ήταν αυτό που σας ώθησε ν’ ασχοληθείτε με την υποκριτική;
Δεν ξέρω να σας πω
ακριβώς τι ήταν αυτό που με ώθησε. Θυμάμαι τον εαυτό μου, σε μικρή ηλικία να
παίζω θέατρο με την αδελφή μου, επινοώντας αυτοσχέδια σενάρια και να χάνομαι με
τις ώρες μέσα σ’ αυτό… να περιμένω να έρθει το μεσημέρι να κοιμηθούν όλοι για
να αρχίσουμε την παράστασή μας. Θυμάμαι τις Απόκριες να θέλω να ντύνομαι πάντα
κλόουν αρνούμενη οτιδήποτε άλλο… Θυμάμαι να λέω έντονα ότι θέλω να γίνω
ηθοποιός, παρά τις αντιρρήσεις της οικογένειας, όμως ακόμα δεν ήξερα τι με
ωθούσε. Σπούδαζα Γαλλική Φιλολογία, όταν άρχισα να συνειδητοποιώ ότι δεν
″χωρούσα″ εκεί, ένιωθα ξένη… και τότε ξεκίνησα παράλληλα στη σχολή θεάτρου… Δεν
θυμάμαι αν ήταν από την πρώτη μέρα ή αν συνέβη στην πορεία, αλλά εκεί ένιωσα να
ηρεμεί η ψυχή μου, ένιωσα ότι βρήκα το σπίτι μου.
Τι
σας έκανε να συμμετέχετε στην παράσταση «Ηχώ και Νάρκισσος» & ποιος είναι ο
ρόλος σας σε αυτή;
Είναι μια δουλειά πολύ
κοντά στην αισθητική μου και με εκφράζει. Ο ρόλος της νύμφης του δάσους που μου
δόθηκε έχει κάτι μαγικό και ποιητικό, κάτι παραμυθένιο που δε θα μπορούσα να
αρνηθώ.
Ποιο
μήνυμα θα «στέλνατε» σ’ έναν υποψήφιο θεατή της παράστασης;
Με χαρά σας περιμένουμε
να γίνετε κοινωνός της παράστασής μας, να αφεθείτε και να ταξιδέψετε μέσα από
το υπέροχο κείμενο του Νότη Περγιάλη. Να χαθείτε στο δάσος με τις νύμφες, στη
φρεσκάδα της νιότης, να νιώσετε τον πόνο του έρωτα και τη δύναμη της αγάπης… να
αναρωτηθούμε τελικά τι είναι αγάπη. Μπορεί κανείς να αγαπήσει κάποιον
περισσότερο από τον Εαυτό του; Το έργο αυτό ανεβαίνει για πρώτη φορά σε
θεατρική σκηνή και τη σκηνοθεσία υπογράφει η Ελένη Δούναβη (σ.σ. Πρώτη φορά
παίχτηκε στο ραδιόφωνο, το 1954, σε σκηνοθεσία Μήτσου Λυγίζου, με τους Έλλη
Λαμπέτη και Δημήτρη Χορν στους ρόλους της Ηχούς και του Νάρκισσου).
Τι
πρέπει να περιλαμβάνει κατά τη γνώμη σας, μια καλή παράσταση;
Κάθε παράσταση είναι
ένα ταξίδι στο μαγικό κόσμο του θεάτρου. Ένα ταξίδι, λοιπόν, για να είναι καλό,
θα πρέπει να έχει καλούς συνοδοιπόρους, με θετική ενέργεια και διάθεση,
συνεργατικότητα και αγάπη.
Τι
σημαίνει η λέξη «σανίδι» για εσάς;
Η μόνη διέξοδος!
Αν
σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «πρέσβη» της ελληνικής θεατρικής σκηνής,
ποιά αρχαία τραγωδία θα προτείνατε στους ξένους και γιατί;
Θα μπορούσα να σας πω
την «Αντιγόνη» του Σοφοκλή, η οποία είναι, αν όχι η γνωστότερη, τότε μια από τα
πιο γνωστές τραγωδίες. Όμως είναι τόσα πολλά τα αριστουργήματα του αρχαίου
δράματος και τόσο βαριά και μοναδική αυτή η κληρονομιά, που πιστεύω πως όποιο
έργο και να πρότεινα στους ξένους, δε μπορεί παρά να τους προκαλέσει
ενθουσιασμό, σεβασμό και δέος.
Ποιο
είναι το αγαπημένο σας αντικείμενο, το «γούρι» σας;
Η εικόνα ενός
αγαπημένου Αγίου.
Ποια
είναι η αγαπημένη σας ατάκα;
Μια φράση της Μελίνας
Μερκούρη που μ’ έχει στοιχειώσει από παιδί ″Κάνε ό,τι θες, αρκεί να είναι
πολύ″.
Αν
σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε;
Να γελάς δυνατά και να
ονειρεύεσαι με τα μάτια ανοιχτά.
Η Ιωάννα Μερκουριάδου
γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Χαλκίδα. Σπούδασε υποκριτική στη Δραματική Σχολή της
Αθηναϊκής Σκηνής και στη σχολή Jacques Lecoq του Παρισιού ενώ παράλληλα
ολοκλήρωσε τις σπουδές της στη Γαλλική φιλολογία στο Παν/μιο Αθηνών, με
μεταπτυχιακό στην Ειδική Αγωγή.
Το 2009 επιλέχθηκε από
το Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών ως εκπρόσωπος της Ελληνικής συμμετοχής στη Διεθνή
Συνάντηση Θεάτρου στο Φεστιβάλ της Αβινιόν.
Το 2016 έγραψε το πρώτο
της θεατρικό έργο για παιδιά, το οποίο έγινε παράσταση με τίτλο «Το δικό σου
αστέρι», αφιερωμένο στο Make A Wish Ελλάδος. Έχει παίξει σε παραστάσεις στην
ελληνική και τη γαλλική γλώσσα και από το 2011 διδάσκει θεατρική αγωγή σε
παιδιά.
Στοιχεία για την
παράσταση:
Από
την Τρίτη 11 Φεβρουαρίου 2020 και κάθε Τρίτη στις 21:00 │
Θέατρο
Λύχνος
Τέχνης
& Πολιτισμού
│Χαλκιδικής 83, Γκάζι
(Για τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)
