Είκοσι πέντε χρόνια μετά το
θάνατο της Χριστίνας Ωνάση, η Μαρίνα Δοδέρο αποφάσισε να γράψει βιβλίο και να
κλείσει μια για πάντα τα στόματα που άνοιξε η φοβερή τραγωδία.
Το βιβλίο θα κυκλοφορήσει στην
Αργεντινή το Μάρτιο του 2014 και θα αποτελείται από 24 κεφάλαια και τις
σημειώσεις του πρώτου κεφαλαίου ακριβώς όπως...
Η Μαρίνα Τσομλεκτσόγλου-Δοδέρο,
γόνος Εμπειρίκου, είναι αυτή που είδε πρώτη τη νεκρή Χριστίνα στην μπανιέρα,
που της έκλεισε τα παγωμένα μάτια, τη συνόδευσε στο νεκροτομείο συρόμενη από
τον πόνο και ξαγρύπνησε πλάι της στο παρεκκλήσι της Ορθόδοξης Αρχιεπισκοπής στο
Μπουένος Άιρες την τελευταία της νύχτα στην Αργεντινή.
«Ήμασταν στα 17 όταν γνωριστήκαμε, το καλοκαίρι του '66, σε ένα πάρτι των Κονιαλίδων που ήταν φίλοι των γονιών μας. Η αδελφή του Ωνάση, η Μερόπη Κονιαλίδη, μας σύστησε. Σκέφτηκε ότι η ανιψιά της, η Χριστίνα, θα μπορούσε να κάνει καλή παρέα με την εγγονή του εφοπλιστή Τζορτζ Εμπειρίκου και δεν έκανε λάθος. Αμέσως δεθήκαμε και αγαπηθήκαμε» λέει.
«Ήμασταν στα 17 όταν γνωριστήκαμε, το καλοκαίρι του '66, σε ένα πάρτι των Κονιαλίδων που ήταν φίλοι των γονιών μας. Η αδελφή του Ωνάση, η Μερόπη Κονιαλίδη, μας σύστησε. Σκέφτηκε ότι η ανιψιά της, η Χριστίνα, θα μπορούσε να κάνει καλή παρέα με την εγγονή του εφοπλιστή Τζορτζ Εμπειρίκου και δεν έκανε λάθος. Αμέσως δεθήκαμε και αγαπηθήκαμε» λέει.
«Την πρώτη φορά που μου ζήτησαν
να γρα΄ψω βιβλίο για τη Χριστίνα, ήταν μερικές μέρες από το θάνατό της. Φυσικά
μου ήταν αδύνατο να το κάνω. Ήμουν απίστευτα λυπημένη και βαθιά σοκαρισμένη.
Έδωσα κάποιες συνεντεύξεις, αλλά ως εκεί» λέει η κ. Δοδέρο.
«Τώρα που πέρασαν τα χρόνια και
επειδή η μνήμη της καταρρακώθηκε πολλάκις, ήθελα να δείξω την πραγματική Χριστίνα,
να γράψω την αληθινή ιστορία και να ρίξω φως σε μια υπόθεση που με κυνηγάει.
Θέλω τη μέρα που θα φύγω κανείς να μην μπορεί να αμφισβητήσει το όνομα της
Χριστίνας και το δικό μου. Να βγει η αλήθεια για τις γενιές που έρχονται»
προσθέτει.
«Η Χριστίνα σε ανύποπτο χρόνο μου
είχε πει πώς αν πάθαινε κάτι ήθελε εγώ να μεγαλώσω το παιδί. Για ένα διάστημα
χάρη σε μια φίλη που δούλευε για τον Ρουσέλ, μάθαινα νέα. Μετά τίποτε. Ποτέ δεν
μπόρεσα να δω την Αθηνά... Πάντως η συνείδησή μου είναι ήσυχη και αυτό το βιβλίο
είναι το τελευταίο πράγμα που θα κάνω» επισημαίνει… (nonews)