Κάποτε η ουρά του φιδιού πεθύμησε να οδηγήσει και
να βαδίσει αυτή πρώτη. Το άλλο κορμί της είπε: «Με ποιον τρόπο θα οδηγήσεις,
αφού δεν έχεις ούτε μάτια ούτε αυτιά, ούτε μύτη, όπως τ’ άλλα ζώα;»...
Η ουρά
όμως δεν ήθελε ν’ ακούσει τίποτα, ώσπου στο τέλος η λογική υποχώρησε.
Κυβερνούσε λοιπόν και οδηγούσε η ουρά
και έσερνε στα τυφλά όλο το σώμα, ώσπου στο τέλος γκρεμίστηκε σε ένα βάραθρο με
πέτρες και πληγώθηκε το φίδι στο κορμί και στην ράχη.
Η ουρά τότε με
παρακαλεστικά κουνήματα είπε στο κεφάλι: «Αφέντη σώσε μας, έκανα πολύ κακό που
καταπιάστηκα μαζί σας».
Ο μύθος θέλει να μας πει πως πρέπει να βάζουν
μυαλό οι δολεροί και οι κακοί άνθρωποι
που επαναστατούν ακόμα και εναντίον των αφεντικών τους.
