Δημοσιογράφοι-στελέχη σε
ομίλους ΜΜΕ πάνε και έρχονται στις αραβικές χώρες σε ταξίδια γνωριμίας με
εταιρείες, οι οποίες καλύπτουν φυσικά όλα τα έξοδα για «φιλικές» σχέσεις με τα
Μέσα...
Μια ωραία ιστορία που
μου διηγήθηκε ένας καλός μου φίλος. Κάποια εποχή όχι και τόσο μακρινή, που
δένανε ακόμη τα... σκυλιά με τα λουκάνικα, ακούει ντριν ντριν το τηλέφωνο
στο γραφείο του. «Γεια σας», του λέει η γραμματέας του (ξέχασα να σας πω ότι ο
φίλος μου ήταν στέλεχος σε έντυπο υψηλής κυκλοφορίας), «σας ζητάει ο κύριος
τάδε». Απορεί ο άλλος και ρωτάει: «Και ποιος είναι ο κύριος τάδε;» Απαντάει η
γραμματέας: «Είναι ο δικηγόρος της δείνα εταιρείας, που είναι και
διαφημιζόμενη». Το σκέφτηκε πέντε δευτερόλεπτα ο φίλος μου, αλλά οι μαγικές
λέξεις «πελάτης» και «διαφημιζόμενη» τον έπεισαν. «Πέρασέ τον», είπε στη
γραμματέα.
Ο «σύμβουλος»
Τον πέρασε όντως, είπανε τα τυπικά για
την παλιοζωή, τον παλιόκαιρο και το φόρτο εργασίας και πώς πάει η οικογένεια
και τα παιδιά, έφτασαν επιτέλους στο διά ταύτα. «Εχω ένα δώρο να σας κάνω», του
είπε ο δικηγόρος. «Τι εννοείται;» τον ρώτησε ο δικός μου. «Θέλω να σας κάνω
δώρο ένα ταξίδι στο τάδε κράτος της αραβικής χερσονήσου, πρώτη θέση, διαμονή σε
πεντάστερο ξενοδοχείο, όλα τα έξοδα πληρωμένα. Είμαι ξέρετε και σύμβουλος του
εμίρη».
Ο άνθρωπός μου τον άκουγε άφωνος. Η
πρώτη του σκέψη ήταν ότι του κάνανε χοντρή πλάκα, η δεύτερη ότι η συζήτηση
μαγνητοφωνούνταν. Σε αμφότερες τις περιπτώσεις, η κατάσταση σήκωνε κρύο ιδρώτα.
«Και καλά, γιατί μου το προσφέρετε εμένα αυτό το ταξίδι;» κατάφερε να ψελλίσει
στο συνομιλητή του. «Μα γιατί εκτιμώ τη δουλειά σας», απάντησε ο άλλος
προσθέτοντας: «Είστε άψογος, είστε εξαιρετικός, είστε ο καλύτερος. Αλλά
χρειάζεστε κι εσείς ξεκούραση. Νομίζω ότι εννιά μέρες στην Αραβία θα σας
χαλαρώσουν».
...η «φιλία»
Ο δικός μου, πάλι, εξακολουθούσε να μην
πιστεύει στ' αυτιά του. «Ναι, δεν λέω», μουρμούρισε, «αλλά εσείς γιατί το
κάνετε αυτό;» Ο άλλος χαμογέλασε και απάντησε: «Μα για να είμαστε φίλοι. Και
μην ανησυχείτε. Δεν θα είστε μόνος. Έχω ήδη κανονίσει να πάνε άλλοι δέκα
συνάδελφοί σας στο ταξίδι. Κάποιοι μάλιστα θα είναι μαζί μας για δεύτερη φορά!»
Το ακαταμάχητο επιχείρημα αποτελείωσε τον δικό μου. «Παναγιά μου, τι μου
'λαχε;» σκέφτηκε κι έσπευσε να αποδεσμευτεί: «Ευχαριστώ πολύ για την προσφορά,
αλλά είμαι πνιγμένος αυτόν τον καιρό. Θέλω λίγο χρόνο για να δω αν με βολεύουν
οι ημερομηνίες. Αφήστε παρακαλώ το τηλέφωνό σας στη γραμματέα μου και θα
επικοινωνήσει αυτή μαζί σας. Γεια σας, αντίο σας, ορεβουάρ, να τα ξαναπούμε
κ.λπ. κ.λπ.»
...και ο «βλάκας»
Ο δικός μου δεν πήγε ποτέ στη μαγεμένη
Αραβία. Τα 'βαλε κάτω, τα μέτρησε κι αποφάσισε ότι δεν ήθελε να είναι
υποχρεωμένος σε κάποιον άγνωστό του κύριο. Οι υπόλοιποι ωστόσο ταξίδεψαν μια
χαρά. Και πέρασαν υπέροχα και τον δουλεύανε που είχε απαντήσει αρνητικά.
«Βλάκας είσαι», του είπε μια γνωστή του, έμπειρη στο κοσμικό ρεπορτάζ. «Εμείς
έχουμε σκιστεί στα ταξίδια. Κι αυτός που σε πήρε είναι καινούργιος στο
παιχνίδι. Ο άλλος που έχει μπει σαν φαγάνα στα media, να δεις τι ταξίδια
μοιράζει. Από το ένα αεροπλάνω βγαίνεις, στο άλλο αεροπλάνο μπαίνεις». Ο
άνθρωπός μου την κοίταξε στραβά και τη ρώτησε: «Και γιατί γίνονται όλα αυτά;» Η
άλλη τον κοίταξε επιτιμητικά και του απάντησε: «Ρε παιδί μου, τι δεν
καταλαβαίνεις; Αφού σου το 'πε. Για να 'μαστε φίλοι!»
ΥΓ. Αναρωτιέμαι αν έστω κι ένας απ'
αυτούς τους «φίλους» φιλοτιμήθηκε να κουβαλήσει ένα κουτί σοκολατάκια στους
εγκλείστους των σωφρονιστικών καταστημάτων... (nonews)
