Μια φορά ένα ελάφι που έχασε το ένα μάτι του, πήγε κι έβοσκε σε μια ακρογιαλιά. Το γερό του μάτι πρόσεχε προς τη στεριά μην τυχόν και του επιτεθεί κανένας κυνηγός. Το χαλασμένο του όμως μάτι έβλεπε κατά τη θάλασσα, γιατί από κει δεν περίμενε κανένα κακό. Κι όμως από κείνο το μέρος κάποιοι που πήγαιναν γιαλό- γιαλό με τη βάρκα τους, είδαν το ελάφι, το τουφέκισαν και το σκότωσαν. Εκείνο ξεψυχώντας είπε: « Δεν έχω τύχη. Φυλαγόμουν από τη στεριά, γιατί τη νόμιζα δολερή και βρήκα το θάνατο από κει που ζήτησα καταφύγιο».
Ο μύθος αυτός θέλει να μας πει πως στη ζωή υπάρχουν πράγματα που τα νομίζουμε επικίνδυνα και μας βγαίνουν ωφέλιμα και πράγματα που τα θεωρούμε σωτήρια να μας καταστρέφουν.
«Αισώπου Μύθοι»
