Ένας άνθρωπος που λατρεύει αυτό που κάνει, ήρθε...
στην
παρέα μας για να μιλήσουμε για όσα πιστεύει πως «λείπουν» από το σήμερα, αλλά
και για όσα θα θέλαμε να δούμε στις γενιές που ακολουθούν…
Τι σας έχει
λείψει από τα παιδικά σας χρόνια; Υπήρχε κάποιος αγαπημένος σας ήρωας στον
κόσμο των παραμυθιών;
Οι χωματόδρομοι, οι αλάνες, τα παιχνίδια έξω απ’ το
σπίτι. Από τα παραμύθια τέλειωσα νωρίς, και δεν θυμάμαι κάποιον ήρωα να με έχει
εντυπωσιάσει ιδιαίτερα. Μπορώ να σας πω όμως ότι ο αγαπημένος συγγραφέας των
παιδικών μου χρόνων ήταν ο Ιούλιος Βερν.
Ο κάθε ήρωας
των βιβλίων σας, «προδίδει» μικρά ή μεγάλα μυστικά του εαυτού σας;
Κατ’ αρχήν να τονίσω ότι είμαι ερασιτέχνης συγγραφέας.
Έχω εκδώσει ένα μόνο βιβλίο ως τώρα, με 11 διηγήματα. Έχω γράψει κι άλλα
διηγήματα βέβαια και ετοιμάζω ένα μυθιστόρημα. Αν συμβαίνει κάτι τέτοιο που
ρωτάτε, θα συμβαίνει μόνο ασυνείδητα. Γενικά τα γραπτά μου δεν είναι βιωματικά,
ως τώρα τουλάχιστον. Φυσικά, γεγονότα και καταστάσεις τις προσωπικής μου
ιστορίας και περιβάλλοντος έχουν «παρεισφρύσει», κυρίως στο υπόβαθρο και σε
κάποιους χαρακτήρες.
Τι στάθηκε
αφορμή για να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Τα διηγήματα γράφτηκαν σε ένα διάστημα περίπου 6-7
ετών, χωρίς ιδιαίτερη αφορμή, παρά μόνο κάποιες εικόνες της πραγματικότητας,
αναμνήσεις ή ιδέες. Ένα σεμινάριο δημιουργικής γραφής που παρακολούθησα το 2017
με εξόπλισε με τα εργαλεία αλλά και την ώθηση να επιταχύνω τους ρυθμούς και να
αυξήσω τη παραγωγή μου. Τελικά επιλέχτηκαν 11 διηγήματα τα οποία πίστεψα ότι θα
μπορούσα να εκθέσω στο κοινό.
Είναι εύκολο
να μας εκθέσετε τα συναισθήματα που νιώσατε τελειώνοντας αυτό σας το έργο;
Όπως είπα και πριν, δεν υπήρξε μία τέτοια στιγμή.
Καλύτερα να με ρωτήσετε για τα συναισθήματά μου όταν το είδα τυπωμένο: Ήταν
υπέροχη εμπειρία, πρωτόγνωρη για μένα, και ανυπομονώ να δω αν θα επαναληφθεί
και στο επόμενο βιβλίο μου.
Σε ποιο
στάδιο πιστεύετε ότι βρίσκεται η σχέση του Έλληνα με το βιβλίο;
Παρατηρώ ότι ο κόσμος διαβάζει περισσότερο τώρα
τελευταία. Τουλάχιστον στις διακοπές σχεδόν όλοι εφοδιάζονται με ένα
τουλάχιστον βιβλίο. Το τι διαβάζουν, πιστεύω ότι είναι αδιάφορο. Για να εκδοθεί
ένα βιβλίο, ακόμα κι αν είναι αυτοέκδοση, σημαίνει ότι τηρεί ορισμένα minima ποιότητας.
Κι αυτό προσωπικά μου αρκεί. Ο αναγνώστης είτε θα παραμείνει στο είδος που τον
τράβηξε αρχικά, π.χ. αισθηματικά, κοινωνικά, είτε θα εξελιχθεί, ανακαλύπτοντας
νέα πεδία. Το θέμα είναι να διαβάζει.
Ποιο
θεωρείτε ως Θείο δώρο στο χαρακτήρα σας και ποιο είναι το βασικό σας ελάττωμα;
Αντιπαρερχόμενος την έκφραση «Θείο δώρο», θα έλεγα ότι
χειρίζομαι καλά την ελληνική γλώσσα και, τουλάχιστον, γράφω σωστά. Το
μεγαλύτερο ελάττωμά μου είναι η αναβλητικότητα και ο δισταγμός. Αλλά μόλις
ξεκινήσεις, αυτά εξαφανίζονται, μέχρι τουλάχιστον την επόμενη φορά που είναι να
ξαναρχίσεις...
Την μοίρα
μας την ορίζουμε ή την δημιουργούμε με τις πράξεις μας;
Υπάρχουν τυχαία γεγονότα που δεν ελέγχουμε. Αυτά
αναγκαστικά τα αγνοούμε και καταλήγουμε ότι τον κυριότερο ρόλο τον παίζουν οι
επιλογές και οι πράξεις μας.
Η
αισιοδοξία, υπάρχει στο λεξικό της ζωής σας;
Γενικά είμαι αισιόδοξος άνθρωπος.
Τι
περιλαμβάνει η καθημερινότητά σας;
Ο,τι και του μέσου έλληνα πιστεύω. Δουλειά, σπίτι,
οικογένεια, χόμπι, διασκέδαση. Και όταν είναι ούριοι οι άνεμοι, γράψιμο.
Έχετε κάποιο
«γούρι»;
Δεν πιστεύω σε αυτά.
Η εξουσία
πιστεύετε, φιμώνει τις τέχνες από φόβο ή από ανικανότητα να τις στηρίξει;
Η φίμωση της τέχνης από την εξουσία αφορά παλαιότερες
εποχές στις κοινωνίες μας ή χώρες που είναι ακόμα ανελεύθερες. Στις σύγχρονες δυτικές
κοινωνίες η εξουσία ανακάλυψε ότι είναι περισσότερο χρήσιμο να εργαλειοποιεί
τις τέχνες παρά να τις φιμώνει.
Αν σας
όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «νομοθέτη», ποιο νόμο θα θέτατε σε εφαρμογή;
Δεν είμαι νομικός, ούτε πολιτικός, αλλά ένας νόμος που
θα επέβαλλε την εφαρμογή των υπόλοιπων νόμων θα ήταν χρήσιμος…
Αν σας
ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε;
Να απλώσει το χέρι, να πάρει ένα βιβλίο, οποιοδήποτε,
από τη βιβλιοθήκη των γονιών του και να το διαβάσει. Κι αν δεν υπάρχουν βιβλία
σπίτι του, να βρει αλλού.
Ο Φραγκίσκος Πιέρρος γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι
φυσικός και εργάζεται σε ερευνητικό κέντρο. Πέρα από αυτό, έχει κάνει
μεταφράσεις και επιμέλειες σε λογοτεχνικές, επιστημονικές και τεχνικές
εκδόσεις, μεταξύ των οποίων τη μετάφραση του βιβλίου του Philip K. Dick “A Maze
of Death” («Λαβύρινθος Θανάτου»), εκδόσεις Μέδουσα, 2003.
Ενίοτε γράφει ιστορίες. Το διήγημά του «Το μπαλκόνι»
διακρίθηκε στο διαγωνισμό «Παράξενοι Έρωτες» και περιλήφθηκε στην αντίστοιχη
συλλογή των εκδόσεων Παράξενες Μέρες (2017).
Ισχυρίζεται ότι ο ορθολογισμός μπορεί να συνδυαστεί,
στη μυθοπλασία, με το φανταστικό, παράγοντας ικανοποιητικό, αν και καμιά φορά
απρόβλεπτο, αποτέλεσμα. Το «Τσεκάουτ» είναι το πρώτο προσωπικό του βιβλίο.
(Για τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)
