Πολλά είναι τα ονόματα
που έχουν συνδεθεί με...
το εμβληματικό κτίριο της οδού Ρηγίλλης 18, στο κέντρο
της Αθήνας, το οποίο από το 1975 μέχρι το 2011 (για 36 ολόκληρα χρόνια) στέγαζε
τη Νέα Δημοκρατία, και σε 18 μήνες από σήμερα, όπως υπολογίζεται, θα μεταβληθεί
σε πολυτελές ξενοδοχείο, τύπου boutique.
Το πρώτο όνομα που
συνδέθηκε με αυτό ήταν ο πολύ γνωστός αρχιτέκτονας της πρωτεύουσας (και δύο
φορές ολυμπιονίκης, με αργυρό και χάλκινο μετάλλιο στη σκοποβολή, αλλά και
βουλευτής Αττικοβοιωτίας του Λαϊκού Κόμματος) Αναστάσιος Μεταξάς, ο οποίος το
σχεδίασε.
Το δεύτερο ήταν ο επί
σειράν ετών βουλευτής του Κόμματος των Φιλελευθέρων, υπουργός του Ελευθερίου
Βενιζέλου, διοικητής τόσο της Εθνικής όσο και της Τραπέζης της Ελλάδος,
αντιπρόεδρος της κυβέρνησης του Θεμιστοκλή Σοφούλη και επί εξάμηνο πρωθυπουργός
Αλέξανδρος Διομήδης, ο οποίος ήταν ο ιδιοκτήτης του. Μετά τον θάνατό του
(1950), το κτίριο πέρασε στο ίδρυμα που φέρει το όνομα της συζύγου του και το
δικό του («Βοτανικός Κήπος Ιουλίας και Αλεξάνδρου Ν. Διομήδους»), το οποίο το
μίσθωσε προ ημερών για 50 χρόνια στην ξενοδοχειακή εταιρία ΤheMargi A.E.
Εκλογές
1961
Η σύζυγος του Διομήδη
είχε αποβιώσει τέσσερα χρόνια νωρίτερα από εκείνον κι έτσι το ίδρυμα το
ενοικίασε στην Ελληνική Βασιλική Χωροφυλακή, έδρα της οποίας ήταν και κατά τις
εκλογές της 29ης Οκτωβρίου 1961, οι οποίες χαρακτηρίστηκαν από την
αντιπολίτευση (Κέντρο και Αριστερά) ως «βίας και νοθείας». Έτσι, το τρίτο όνομα
που συνδέθηκε με το κτίριο ήταν εκείνο του τότε αρχηγού της Χωροφυλακής
Γεωργίου Βαρδουλάκη.
Για τις «εκλογές βίας
και νοθείας», η Ένωση Κέντρου του Γεωργίου Παπανδρέου εξέδωσε βιβλίο με τον
τίτλο «Μαύρη Βίβλος», ενώ ομότιτλο, και για τον ίδιο λόγο, κυκλοφόρησε και η
ΕΔΑ. Σε αυτό της Ε.Κ., με υπότιτλο «Ο στρατωνισμός της οδού Ρηγίλλης»,
αναφέρεται σχετικά: «Οδός Ρηγίλλης, αριθμός 18. Περίοπτον θέσιν εις το όργιον
της νοθείας κατέχει η πασίγνωστη οδός των Αθηνών, χάρις εις 218 άνδρας της
Χωροφυλακής, οι οποίοι εξέδωσαν ισάριθμα παράνομα βιβλιάρια με διεύθυνσιν
κατοικίας το εικονιζόμενον οίκημα». Σε άλλο κεφάλαιο της «Βίβλου» («Στρατός και
Σώματα Ασφαλείας – Το διπλούν έγκλημα της νοθείας») δημοσιεύεται και αναλυτικός
κατάλογος με τους 218 που δήλωσαν το κτίριο ως μόνιμη κατοικία τους.
Στη
Μεταπολίτευση
Το τέταρτο όνομα που
συνδέθηκε «για τα καλά» με το εν λόγω κτίριο ήταν αυτό του Κωνσταντίνου
Καραμανλή. Όχι για το γεγονός ότι ήταν ο πρωθυπουργός πριν και μετά τις
«εκλογές βίας και νοθείας», αλλά διότι το 1975 (ως πρωθυπουργός και πάλι)
αποφάσισε, έπειτα από εισήγηση του τότε γενικού διευθυντή της Νέας Δημοκρατίας
Τιμολέοντος Λούη, να στεγάσει εκεί τα κεντρικά γραφεία του κόμματός του.
Το κτίριο διαθέτει και
κήπο, αφού ο Διομήδης είχε δώσει εντολή στον Μεταξά να σχεδιάσει μια έπαυλη
κατά τα πρότυπα εκείνων του Νέου Φαλήρου και της Κηφισιάς, που «μεσουρανούσαν»
τότε, στη δεκαετία του 1920. Στην «Αίθουσα των Κήπων», όπως ονομάστηκε από τη
Ν.Δ., εκλέχτηκε στις 8 Μαΐου 1980 από την Κοινοβουλευτική Ομάδα ο δεύτερος
αρχηγός στην ιστορία του κόμματος Γεώργιος Ράλλης.
Στη μάχη της διαδοχής
είχαν ξεχωρίσει δύο πρόσωπα: ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Ευάγγελος Αβέρωφ και ο
υπουργός Εξωτερικών Γεώργιος Ράλλης. Τη μάχη κέρδισε (παρά τις περί του
αντιθέτου εκτιμήσεις των πολιτικών παρατηρητών) ο Ράλλης, αφού η πλειοψηφία του
σκληρού καραμανλικού πυρήνα στήριξε διακριτικά τη δική του υποψηφιότητα, με 88
ψήφους, έναντι 84 του Αβέρωφ και 3 λευκών, και έγινε ο νέος πρωθυπουργός.
Νέα
περίοδος
Η βαριά εκλογική ήττα
της Ν.Δ. στις εκλογές της 18ης Οκτωβρίου 1981 από το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα
Παπανδρέου άνοιξε τον ασκό του Αιόλου στο εσωκομματικό πεδίο. Εξάλλου, ο Αβέρωφ
ουσιαστικά δεν είχε αποδεχθεί ποτέ την αρχηγία Ράλλη.
Βλέποντας το ταραγμένο
εσωκομματικό κλίμα, ο Ράλλης, την ημέρα που ο Ανδρέας ορκιζόταν πρωθυπουργός,
ζήτησε –πάντα στην «Αίθουσα των Κήπων»‒ την ανανέωση της εμπιστοσύνης της Κ.Ο.
της Ν.Δ. στο πρόσωπό του, αλλά δεν την έλαβε. Μόλις 41 βουλευτές ψήφισαν υπέρ
του, έναντι 61 κατά, ενός λευκού και ενός άκυρου.
Παρέμεινε ως
υπηρεσιακός πρόεδρος μέχρι τις 9 Δεκεμβρίου, όταν συνήλθε εκ νέου η Κ.Ο., στον
ίδιο τόπο, για να εκλέξει τον αντικαταστάτη του.
Τελικώς, ο Αβέρωφ
υπερίσχυσε των αντιπάλων του, λαμβάνοντας 67 ψήφους, έναντι 32 του Κωστή
Στεφανόπουλου και 12 του Γιάννη Μπούτου.
Ο Μετσοβίτης πολιτικός
ήταν το έκτο κατά σειρά πρόσωπο που συνέδεσε το όνομά του με το κτίριο. Όμως,
το βεβαρημένο της υγείας του, η ηλικία του (73 ετών), αλλά κυρίως η αμφισβήτηση
που εκδηλώθηκε εσωκομματικά προς το πρόσωπό του, μετά τη νέα ήττα της Ν.Δ. στις
ευρωεκλογές της 17ης Ιουνίου 1984, τον οδήγησαν στην παραίτηση.
Έτσι, εκ νέου στο
ιστορικό κτίριο της οδού Ρηγίλλης, την 1η Σεπτεμβρίου 1984, νέος πρόεδρος της
Ν.Δ. (με τη στήριξη των αβερωφικών) εκλέχτηκε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης: έλαβε
70 ψήφους, έναντι 40 του Κωστή Στεφανόπουλου, ο οποίος είχε κοντά του τον σκληρό
καραμανλικό πυρήνα. Νωρίς εκείνο το απόγευμα, το κτίριο γέμισε από Κρητικούς
ντυμένους με παραδοσιακές φορεσιές και κρατώντας λύρες στα χέρια τους, οι
οποίοι συγκεντρώθηκαν εκεί για να πανηγυρίσουν τη νίκη του συντοπίτη τους!
Ο Μητσοτάκης, το έβδομο
κατά σειρά πρόσωπο που συνδέθηκε με τη Ρηγίλλης, έχασε τις εκλογές του 1985,
αλλά κέρδισε τις τρεις διαδοχικές αναμετρήσεις της περιόδου 1989-1990.
Μετά την πρώτη του
ήττα, και αφού είχε αρχίσει να αμφισβητείται ανοιχτά από καραμανλογενείς
βουλευτές, ζήτησε και έλαβε από την Κ.Ο. ψήφο εμπιστοσύνης, με 82 ψήφους υπέρ
έναντι 37 λευκών.
Έβερτ
και Κώστας Καραμανλής
Μετά την ήττα του από
τον Ανδρέα Παπανδρέου στις εκλογές της 10ης Οκτωβρίου 1993 παραιτήθηκε και στις
3 Νοεμβρίου τον διαδέχθηκε ο Μιλτιάδης Έβερτ, ο οποίος, επί συνόλου 182
εκλεκτόρων (είχε διευρυνθεί το Σώμα, με την προσθήκη εκπροσώπων της βάσης στην
Κ.Ο.), έλαβε 141 ψήφους, έναντι 37 του Ιωάννη Βαρβιτσιώτη και 4 λευκών –
άκυρων.
Η ήττα του στις εκλογές
της 22ας Σεπτεμβρίου 1996, στις οποίες είχε σχεδόν «απέναντι» το μητσοτακικό
μπλοκ, τον οδήγησε σε παραίτηση. Όμως, στις 4 Οκτωβρίου, ηγούμενος των
παραδοσιακών καραμανλικών, ήταν και πάλι υποψήφιος, έχοντας απέναντί του τον
Γιώργο Σουφλιά, ο οποίος είχε εξασφαλίσει την πρόσκαιρη στήριξη των μητσοτακικών.
Νίκησε ξανά, συγκεντρώνοντας 103 ψήφους, έναντι 84 του αντιπάλου του.
Ο Έβερτ, το 8ο
εμβληματικό πρόσωπο στην ιστορία της οικίας Διομήδη, ήταν και ο τελευταίος
πρόεδρος της Ν.Δ. που εκλέχτηκε εκεί. Ο διάδοχός του Κώστας Καραμανλής
εκλέχτηκε από συνέδριο που διεξήχθη στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, αλλά στα
χρόνια της προεδρίας του (1997-2009) εκεί στεγαζόταν το κόμμα, με αποτέλεσμα να
συνδεθεί κι εκείνος άρρηκτα με το κτίριο.
Στις απαρχές της
προεδρίας του Αντώνη Σαμαρά, το 2011, η Ν.Δ. μεταστεγάστηκε σε κτίριο της
λεωφόρου Συγγρού, ενώ ως το 10ο πρόσωπο που συνδέθηκε με το κτίριο μπορεί να
θεωρηθεί ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης, αφού ως πρόεδρος του κόμματος έκανε στη
Ρηγίλλης, στις 17 Σεπτεμβρίου 2015, την κεντρική προεκλογική του συγκέντρωση, η
οποία αποτέλεσε κατά κάποιον τρόπο και το «κύκνειο άσμα» του κτιρίου…
Του
Λάζαρου Λασκαρίδη
Δημοσιεύθηκε
στην εφημερίδα «Παρασκήνιο»
