Ποτέ του δεν κατάλαβε
γιατί σ’ αυτή τη χώρα...
δεν έλεγαν να πάρουν σοβαρά την ανακύκλωση. Να χάνονται
μωρέ οι πόροι που μας τρέφουν και μας συντηρούν έτσι άτακτα και εμείς να
κοιτάμε μόνο στο αύριο; Όντας ο ίδιος
καθηγητής περιβαλλοντολογικής εκπαίδευσης αναλογιζόταν συχνά που έκανε το
λάθος. Τους φλόμωσε στη θεωρία; Πόνταρε στο φιλότιμό τους; Τουναντίον αυτοί
σπαταλούσαν περισσότερο, πιο ανεύθυνοι από ποτέ. Μάλιστα προκλητικότερα
αδιαφορούσαν παντελώς για τους κάδους ειδικής σήμανσης και προτιμούσαν να
πετούν οτιδήποτε, οπουδήποτε και ευκολότερα στο γυμνό και πάντοτε βρώμικο
οδόστρωμα. Ίσως θα ‘πρεπε να τους πάει πενθήμερη στις Βραζιλιάνικες φαβέλες!
Όχι, αυτός ευλαβικά
θα τηρούσε τις αρχές του. Ακόμη και τώρα που έχασε τη δουλειά του… Έσκυψε στον
κάδο όσο πιο βαθειά μπορούσε για έναν εξηντάχρονο…
- Μια σακουλίτσα
ντοματούλες, μουρμούρισε ευτυχής. Σαλάτα για μια βδομάδα.
- Να κι ένα ψημένο,
σχεδόν ολόκληρο, κοτόπουλο. Να το σώσει βιαστικά πριν κακοφορμίσει.
- Να ‘βρισκε λέει και
κανένα γλυκάκι για τη γυναίκα του, πάντα τις άρεσαν οι λιχουδιές.
Ζήτησε συγγνώμη από
τη χτυπημένη γατούλα που έκανε τις ίδιες σκέψεις και την έσπρωξε παράμερα
ευγενικά. Μισή ακοκκάλιστη τσιπούρα δεν ήταν κάτι που έβρισκες καθημερινά στον
καιρό τις κρίσης. Είχε και λίγη προβδομαδιάτικη φραντζόλα… θα περνούσαν και
σήμερα με την συμβία… Αύριο είναι μια καινούργια μέρα, μονολόγησε. Έχει ο Θεός,
χαμογέλασε. Ίσως έχουμε κι εμείς.
Ξετύλιξε τα φυλλάδια
με τα στάδια της ανακύκλωσης και έσφιξε το κομπόδεμα με τ’ αλλοτινά δικά του
διαγράμματα, τις σκέψεις του σε χαρτί ιλουστρασιόν. «Σχέδια μια αειφόρου και
συνεχής ανάπτυξης με σκοπό τη βελτιστοποίηση της ανθρώπινης καθημερινότητας
μέσα στον αστικό κλοιό», έγραφαν επιδεικτικά. Πού να ‘ξερε ο δόλιος.. Δικά του
όνειρα απατηλά μιας άλλης πολλά υποσχόμενης ζωής.
Κίνησε, έπειτα, με
σκυμμένο το κεφάλι για τη γέφυρα των αστέγων. Κύλησε για να ζήσει την προσωπική
και οικογενειακή του ανακύκλωση…
Τα κατά
Ιωάννη… κείμενα
Με την
υπογραφή του συγγραφέα Ιωάννη Κασσή
