Η Άννα Κοκκίνου, απαντά στο «κουτσομπολιό»… της αυλής!!!

Η γλυκιά διευθύντρια των παιδιών της Ήλιδας, αποφεύγει το μιζέριασμα και έχει σβήσει από το λεξικό της ζωής της τη λέξη ρουτίνα. Αγωνίζεται για να δεί το μέλλον της χώρας μας, τα παιδιά μας, ευτυχισμένα και γεμάτα πνευματικά εφόδια…  

Τι σας έχει λείψει από τα παιδικά σας χρόνια;

Η ανεμελιά και η απλότητα ή μάλλον η ¨απλούστευση¨ των προβλημάτων.

Ο αγαπημένος ήρωας των παραμυθιών, ποιος ήταν;

Ο Κοντορεβιθούλης που προσπαθούσε να βρει λύσεις μόνος του, χωρίς να περιμένει την βοήθεια καμιάς ¨νεράιδας¨.

Τι είναι για εσάς οι φίλοι;

Αναπόσπαστο κομμάτι μου.

Θα συγχωρούσατε κάποιον που σας έχει πικράνει;

Πάντα βρίσκω λόγους να δικαιολογώ και να συγχωρώ, όμως επειδή η μνήμη μου παραείναι καλή, δεν μπορώ να ξεχάσω και γίνομαι πιο επιφυλακτική με το συγκεκριμένο πρόσωπο.

Ποιο θεωρείτε ως Θείο δώρο στο χαρακτήρα σας;

Την ενσυναίσθηση.

Ποιο είναι το βασικό σας ελάττωμα;

Η παρορμητικότητα και η ευαισθησία, που με κάνουν να μπλέκομαι σε ξένα ¨χωράφια¨.

Αν η μοίρα σας γύριζε την πλάτη, τι θα κάνατε για να την καλοπιάσετε;

Να την καλοπιάσω; Όχι. Απλά θα έτρεχα ένα ημικύκλιο… να βγω μπροστά της.

Πως εκδηλώνεται την αγάπη σας;

Με χαμόγελο, ενθάρρυνση και φιλιά όπου μου επιτρέπεται.

Έχετε μετανιώσει ποτέ για κάτι;

Πολλές φορές. Γιατί δεν απάντησα όταν με μείωσαν ή με πρόσβαλαν.

Τι είναι αυτό που σας δίνει ενέργεια;

Η ζωή, η οικογένειά μου, τα παιδιά μου και οι μαθητές μου.

Η αισιοδοξία, υπάρχει στο λεξικό της ζωής σας;

Βέβαια, από Α, στην αρχή του…

Τι συναίσθημα σας δημιουργεί η καθημερινότητα;

Το πρόγραμμα της καθημερινότητας, μου παρέχει μεν ασφάλεια αλλά ο φόρτος των υποχρεώσεων με εξουθενώνει. Συνήθως δεν προλαβαίνω να κάνω όσα θα ήθελα για μένα αλλά πάντα διώχνω απ’ το μυαλό μου τη λέξη ¨ρουτίνα¨ γιατί σιχαίνομαι το μιζέριασμα.

Με τι ασχολείστε αυτό τον καιρό;

Με την έκδοση του πρώτου μου βιβλίου και τη παρουσίασή του. Σαν ¨πρωτάρα¨ που είμαι προσπαθώ να οργανώσω τα βήματά μου. Με τη συγγραφή του επόμενου. Με το σχολείο μου. Είμαι διευθύντρια στο Γυμνάσιο Σιμόπουλου του δήμου Ήλιδας, στην Ηλεία. Εκτός από τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζει η εκπαίδευση στη χώρα μας, το σχολείο μου αντιμετωπίζει και το δικό του: στεγάζεται σε λυόμενες αίθουσες από το 2008. Πέρυσι δημιουργήθηκε και ένα ρήγμα που στην πορεία προκάλεσε καθίζηση του εδάφους στον αύλειο χώρο. Οι συνθήκες λειτουργίας είναι άθλιες και άκρως επικίνδυνες. Οι αίθουσες πλημμυρίζουν κλπ. Θεωρώ χρέος μου να βρεθεί λύση και να μεταφερθεί το σχολείο σε ασφαλές κτίριο. Οφείλω, αφού βρέθηκα σε αυτή τη θέση, να αγωνιστώ για να προσφέρω στους μαθητές ότι καλύτερο. Και βέβαια ασχολούμαι και με τα δικά μου παιδιά.

Τι δεν θα θέλατε να μη σας κλέψουν από το θησαυροφυλάκιο της ψυχή σας;

Όπως φαίνεται κι απ’ το «Μέσα σε μια καρδιά» τις μνήμες, τις στιγμές που έζησα.

Ποιο βιβλίο θα θέλατε να είχατε γράψει;

«Το νησί» της Victoria Hislop.

Ποιο είναι το αγαπημένος σας αντικείμενο, το «γούρι» σας;

Δεν έχω κάτι συγκεκριμένο. Φοράω πάντα την βέρα μου για να νιώθω κοντά μου τον άντρα μου. Όταν έχω να αντιμετωπίσω κάτι που με αγχώνει φοράω κάποιο δώρο – κόσμημα, ρούχο – αγαπημένου προσώπου, για να παίρνω δύναμη.

Ποια είναι η αγαπημένης σας ατάκα;

Την άνοιξη αν δεν τη βρεις, τη φτιάχνεις…

Πως φαντάζεστε το μέλλον των ΜΜΕ μέσα από την κρίση που βιώνουμε;

Χλωμό… Έχω την εντύπωση πως με τον φόβο που έχουμε όλοι: δεν θα βρω δουλειά ή θα χάσω τη δουλειά μου, δεν θα έχω λεφτά κλπ. παλεύουμε να είμαστε αρεστοί και θάβουμε τις αλήθειες μας. Οι άνθρωποι των ΜΜΕ λειτουργώντας κι αυτοί κάπως έτσι, χαμηλώνουν τον πήχη της ποιότητας… Γενικότερα πιστεύω ότι η κρίση που βαφτίσαμε οικονομική, μας ¨χειροτερεύει¨ σαν ανθρώπους. Έχουμε γίνει ζηλιάρηδες, δολοπλόκοι, μίζεροι και απάνθρωποι. Χάσαμε την εμπιστοσύνη μας στον συνάνθρωπο, στον συνάδελφο…

Η εξουσία πιστεύετε, φιμώνει τις τέχνες από φόβο ή από ανικανότητα να τις στηρίξει;

Οι τέχνες απεικονίζουν τις αλήθειες της ζωής. Ποια εξουσία αντέχει αλήθειες;

Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο λόγος που ο Έλληνας αφήνει την τύχη του στα χέρια των άλλων;

Νομίζω ότι δεν έχουμε όραμα. Πως δεν υπάρχει αυτή την εποχή κάποιος ηγέτης για την χώρα μας που θα μας ξυπνήσει και θα μας ξεσηκώσει για να αγωνιστούμε.

Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «νομοθέτη», ποιο νόμο θα θέτατε σε εφαρμογή;

Σίγουρα, λόγω του επαγγέλματός μου, θα άλλαζα τα πάντα στην παιδεία. Κατηγορούμε για διάφορα τους νέους μας ενώ θα έπρεπε να κατηγορούμε τους εαυτούς μας. Εμείς τους μεγαλώσαμε και τους διδάξαμε. Επίσης θα έκανα αυστηρότατους νόμους για την παιδική κακοποίηση.

Ποιόν από τους πολιτικούς μας, θα θέλατε να τον δείτε ως ήρωα σε καρτούν;

Γιατί όχι όλους;

Τι φοβάστε περισσότερο, από τους ανθρώπους;

Την ζήλια που προκαλεί η ανασφάλεια και η άγνοια.

Αν μια κακιά μάγισσα σαν έκανε με το ραβδί της ζώο, τι θα θέλατε να είστε;

Άλογο, αν και πολύ φοβάμαι ότι λόγω σωματότυπου θα ‘μαι έκανε πόνι!

Πιστεύετε στα όνειρα;

Πιστεύω στα όνειρα που βλέπουμε με ανοιχτά μάτια.

Τι κάνετε πριν πέσετε το βράδυ για ύπνο;

Κουράγιο! (Για να μην πέσω πριν φτάσω στο κρεβάτι)

Αν σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε;

Να αγωνίζεται, να θέτει στόχους, να μην απογοητεύεται, να μην παραιτείτε. Και να μαθαίνει! Η γνώση είναι δύναμη.

Γεννήθηκα το 1970 στην Αθήνα (Ηλιούπολη), όπου και έζησα μέχρι τα 25. Τα καλοκαίρια μου τα περνούσα στη Μάνη (γενέτειρα της μητέρας μου).
Σπούδασα Ενεργειακή Τεχνολογία με εξειδίκευση στην Ηλεκτρολογία. Τελείωσα το Παιδαγωγικό τμήμα της ΠΑΤΕΣ/ΣΕΛΕΤΕ. Επίσης έχω πτυχίο προγραμματιστή Η/Υ και αγγλικών επιπέδου Β2.

Για δυο χρόνια (1995-1997) έζησα στη Μάνη για επαγγελματικούς λόγους (δούλεψα σε τεχνικό γραφείο και σε σχολεία της Λακωνίας).

Το 1997 διορίστηκα ως μόνιμη εκπαιδευτικός Δευτεροβάθμιας Εκπ/σης στην Αμαλιάδα, όπου κατοικώ μόνιμα από τότε.

Είμαι παντρεμένη και έχω δύο γιούς.

Από το Σεπτέμβρη του 2013 ορίστηκα διευθύντρια σχολικής μονάδας (Γυμνασίου) επί θητεία.

(Για τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)