Οι άντρες συνήθως διαμαρτύρονται γιατί
γιορτάζουμε τις «μαμάδες» και αυτοί πάντα βρίσκονται στο περιθώριο. Η γιορτή
του Πατέρα δεν είναι τόσο γνωστή όσο της Μητέρας κι έτσι έχουν κι αυτοί τα
δίκια τους.
Όπως η μαμάδες έχουν την πρώτη Κυριακή
του Μάη τη γιορτή τους, έτσι κι οι μπαμπάδες έχουν την τρίτη Κυριακή του Ιούνη
τη δική τους.
Αυτό οφείλετε στην Αμερικανίδα Σονόρα Σμαρτ Ντοντ, που το 1909 αποφάσισε να
καθιερώσει την Ημέρα του Πατέρα, προς τιμή του πατέρα της, Γουίλιαμ Τζάκσον Σμαρτ.
Ο πατέρας της έμεινε μόνος με έξι
παιδιά όταν η γυναίκα του πέθανε και τα μεγάλωσε γεμάτος αφοσίωση και αγάπη.
Έτσι, όταν η Σονόρα μεγάλωσε, θέλησε να του το ανταποδώσει δημιουργώντας μια
ημέρα ειδικά γι’ αυτόν, που θα ήταν τον μήνα Ιούνιο, όπως και τα γενέθλιά του.
Η πρώτη Γιορτή του Πατέρα γιορτάστηκε στις 19
Ιουνίου 1910, στην Ουάσινγκτον. Το 1966 υπό την προεδρία του Λίντον Τζόνσον,
αποφασίστηκε να γιορτάζεται η Ημέρα του Πατέρα την 3η Κυριακή του
Ιούνη.
Ας πούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ για ότι έχουν κάνει
οι μπαμπάδες του κόσμο και ας τους δώσουμε μια μεγάλη και ζεστή αγκαλιά την
ημέρα αυτή. Πιστεύω ότι την αξίζουν.
Γιατί όπως η μαμά είναι αναγκαία,
πολύτιμη και αναντικατάστατη για το μεγάλωμα του παιδιού, έτσι είναι και ο
πατέρας.
Οι εποχές άλλαξαν και κουβαλητής,
αυταρχικός και τιμωρός πατέρας, που πίστευε πως η διαπαιδαγώγηση και η φροντίδα
του παιδιού είναι καθήκον της γυναίκας, ευτυχώς μας τέλειωσε.
Ο μπαμπάς
ασχολείται πλέον στενά με τη φροντίδα του παιδιού, το ταΐζει, το αλλάζει (όταν
είναι μωρό), παίζει μαζί του, το διαβάζει, απαντάει στους προβληματισμούς του,
πηγαίνει μαζί του για ψώνια ή βόλτα στην παιδική χαρά.
Οι ντροπές
και τα «αντριλίκια» ευτυχώς, για τους περισσότερους έχουν κοπεί, γιατί αυτοί το
θέλησαν και όχι γιατί κάποιος τους το επέβαλε.
Κι αυτό
συνέβη διότι οι άντρες σήμερα, σύμφωνα με έρευνες, γίνονται ευσυνείδητα γονείς
και το επιδιώκουν κι όχι γιατί πρέπει να διαιωνίσουν το είδος τους.
Καλλιόπη
Γραμμένου
Δημοσιογράφος-Παιδαγωγός
