Τετάρτη 20 Ιουνίου 2012

«Κουβέντα στην αυλή…»


…με το χορογράφο Daniel Lommel



1. Χορογραφείτε ένα έργο «Ο Λαβύρινθος του Χορού», γεμάτο σύμβολα και «σημάδιa», σε μια δύσκολη εποχή. Πόσο εύκολο είναι να μεταφέρεται αυτά τα μηνύματα στο θεατή, όταν η καθημερινότητα τον έχει «τρομάξει»;
Τα τέσσερα ερωτήματα που μου κάνατε, είναι συνδεδεμένα με ένα νήμα που περνάει μέσα από το χρόνο και τις μυθολογίες και μας οδηγούν  στην φιλοσοφία και κατά συνέπεια, σε ένας τρόπος ζωή...
Αν θεωρήσουμε ότι το σύμβολο του λαβυρίνθου είναι μια εικόνα των δυσκολιών που το ανθρώπινο ον περνάει ή ταξιδεύει σε όλη του τη ζωή, το κοινό θα ακολουθήσει την διαδρομή που του πρότεινα και του σχεδίασα με τους χορευτές μου. Δεν  του (στο κοινό) προσφέρω μια λύση, αλλά ένα ταξίδι σε διάφορες καταστάσεις μερικές φορές τυρβώδης, μερικές φορές στατική αλλά πάντα ποιητικές για να το  απομακρύνω από την καθημερινότητα.
2. Η αναζήτηση μες το λαβύρινθο πάντα ήταν δύσκολη. Για εσάς όμως είναι ένα ταξίδι! Μπορείτε να μας πείτε πως μεταφράζεται αυτό;
Ο χορός ήταν πάντα για μένα το μέσο έκφρασης, το πιο απλό και το πιο ισχυρό από ό,τι είχα στη διάθεσή μου. Κάθε ανθρώπινη ύπαρξη βρίσκεται στις ίδιες καταστάσεις και ασχολείται  με τα ίδια θέματα σε διαφορετικές περιόδους που συνιστούν τη ζωή, αλλά  όλοι αντιδρούν με διαφορετικούς τρόπους, δίνοντας διαφορετικές απαντήσεις στις ίδιες ερωτήσεις.
Εγώ αντενεργώ με εικόνες και με ρυθμούς που δυστυχώς δεν μπορούν να μεταφραστούν με έναν άλλο τρόπο, παρά μόνο από τη χειρονομία και την κίνηση. Είναι, επομένως, ο θεατής που πρέπει να μου πει πώς αισθάνεται σε αυτό που του πρότεινα...


3. Η ζωή είναι γεμάτη δοκιμασίες και ένας συνεχείς αγώνας για επιβίωση. Μήπως τελικά και «Ο Λαβύρινθος του Χορού», είναι μια δοκιμασία;
"Ο λαβύρινθος του χορού ", είναι μόνο μια ποιητική αναπαράσταση του πραγματικού αγώνα του άνθρωπος στην καθημερινή πραγματικότητα.
Αυτή η "θεατρική" αναπαράσταση είναι φορτωμένη με πραγματική αίσθηση ενίοτε τραγικά, ήτοι εκτεθείσα σε πλήρη φωτισμό ή ακόμη και μεμονωμένα σε φωτεινούς κύκλους για να οξύνεται η απομόνωση του κάθε ανθρώπου.
Πιστεύω ότι η απομόνωση προκαλεί την ακαταστασία και τον πόνο στο καθενός μας. Όταν οι άνθρωποι βρίσκονται σε μια ομάδα, αισθάνονται ήσυχοι ! Νιώθουν ότι είναι δυνατότεροι…
4. Μέσα από τη μουσική και το χορό ο θεατής φτάνει στην κάθαρση! Αυτό πιστεύεται ότι είναι κάτι που θα του μείνει χαραγμένο στη μνήμη ή μόλις βγει έξω από το θέατρο, θα το ξεχάσει;
Για να φθάσει ο θεατής στην κάθαρση, θα πρέπει η παράσταση να είναι επιτυχημένη! Έτσι, αν η παράσταση ή ένα μέρος της είναι επιτυχής, θα βρει ο θεατής ένα απόσπασμα το οποίο θα τον οδηγήσει σε όνειρο ...
Για να κάνεις το κοινό να ονειρεύεται, πρέπει να είσαι λίγο μάγος : είναι η επιθυμία όλων των δημιουργών, αλλά μόνο το κοινό είναι κριτής.…

Παύλος Ανδριάς